ΔΙΑΦΥΓΗ ΑΠΟ ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ, Η ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΗ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΟΚΥΠΡΙΩΝ: ΩΡΑ ΓΙΑ ΑΛΛΑΓΗ

Η «προεδρική» δήλωση του Ερσίν Τατάρ μετά τη συνάντησή του με την Ειδική Απεσταλμένη του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες για την Κύπρο, Μαρία Άνχελα Ολγκίν Κουεγιάρ, ότι «δεν υπάρχει ανάγκη για τριμερή συνάντηση, καθώς δεν θα έχει καμία ωφέλεια χωρίς την επίλυση του ζητήματος των περιουσιών», καθώς και η άρνησή του να συναντηθεί με τον Χριστοδουλίδη, ισοδυναμούν με κήρυξη κλεισίματος των πορτών της διπλωματίας στις διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό. Αυτή η διαφυγή δεν αποτελεί απλώς πολιτική οπισθοδρόμηση, αλλά ακύρωση της θέλησης των Τουρκοκυπρίων να αποτελέσουν ενεργούς και ισότιμους πρωταγωνιστές στη διαδικασία επίλυσης.

Ο Τατάρ, που στο παρελθόν ενθάρρυνε τους επενδυτές στον κατασκευαστικό τομέα με μια παράδοξη προσέγγιση αποκομμένη από την πραγματικότητα, σήμερα διαφεύγει από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων μπροστά στην ανησυχία και το πρόβλημα των συλλήψεων που σχετίζονται με τα ακίνητα. Αυτή η στάση αποτελεί απτή απόδειξη της ασέβειας προς την αναζήτηση δικαιωμάτων και δικαιοσύνης από τον τουρκοκυπριακό λαό.

Το ζήτημα των ακινήτων αποτελεί εδώ και χρόνια το πιο σύνθετο και επώδυνο θέμα της Κύπρου. Ωστόσο, στο σημείο που έχουμε φτάσει σήμερα, ο πραγματικός υπεύθυνος που έχει βαθύνει περαιτέρω το ζήτημα των ακινήτων, έχει καταστήσει συνήθεια την απόκλιση από τα διεθνή πρότυπα και έχει εξαντλήσει τις ελπίδες για λύση, είναι η πολιτική που ακολουθεί ο Ερσίν Τατάρ. Αυτή η πολιτική, αποκομμένη από τη λύση και αποσυνδεδεμένη από το διεθνές δίκαιο, τόσο σκοτεινιάζει το μέλλον των Τουρκοκυπρίων όσο και καθιστά αδύνατη τη λύση του Κυπριακού. Πετυχαίνει αυτογκόλ χωρίς να χρειάζεται η ελληνοκυπριακή ηγεσία να κάνει αντίπαλη κίνηση, μάλλον της δίνει πάσα.

***

Το δικό μας δεν είναι το μόνο άλυτο πρόβλημα στον κόσμο. Από πάντα, διμερή ή πολυμερή προβλήματα διαμορφώνουν τη νέα παγκόσμια τάξη. Ακόμη και σε μέρη όπου συνεχίζονται οι συγκρούσεις, αναζητούνται επίμονα δρόμοι για διπλωματία και πολιτική λύση. Οι χρόνιες διαπραγματεύσεις στη Βόρεια Ιρλανδία, οι προσπάθειες μείωσης της έντασης στην Κολομβία και η κατάργηση του καθεστώτος απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική αποτελούν τα πιο συγκεκριμένα παραδείγματα γι’αυτό.

Όλες αυτές οι διαδικασίες μας δείχνουν ότι η επίτευξη της ειρήνης και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπου κι αν βρίσκεται κανείς στον κόσμο, είναι δυνατή μόνο χωρίς να εγκαταλείπουμε τη διπλωματία και τον διάλογο. Όμως δεν είναι δυνατό να προχωρήσουμε σε αυτή την οδό με έναν πρόεδρο που έχει ορκιστεί να εξαλείψει τη βούληση της τουρκοκυπριακής κοινότητας και που αδυνατεί να βγάλει το κοστούμι που του έχουν ράψει, παρόλο που βλάπτει το σώμα του.

***

Σε ένα μικρό μισό νησί, που φτωχαίνει συνεχώς, η δύναμή μας να οικοδομήσουμε το μέλλον μας εξαντλείται σταδιακά υπό τη σκιά άσχετων πολιτικών αναζήτησης προνομίων. Με κάθε ενέργεια της «κυβερνητικής» δομής, τα οικονομικά και κοινωνικά μας δικαιώματα μπαίνουν στο ράφι, και εξαιτίας των μη υπολογισμένων βημάτων που γίνονται, το μέλλον μας κολλάει στο βάλτο του χρέους.

Επιπλέον, δεν θυμάμαι άλλη περίοδο όπου χρησιμοποιήθηκε τόσο εντατικά πολιτική προπαγάνδα βασισμένη σε χειραγώγηση και παραπλάνηση. Ειδικά για τον «πρωθυπουργικό» Ούστελ διεξάγεται εδώ και καιρό μια καμπάνια διαχείρισης αντιλήψεων, και φαίνεται καθαρά ότι γίνεται επαγγελματικά. Αν δεν ζείτε σε αυτή τη χώρα και παρακολουθείτε μόνο ορισμένα ΜΜΕ μαζί με τους επίσημους λογαριασμούς κοινωνικών δικτύων του πρωθυπουργείου, μπορείτε εύκολα να πάρετε την εντύπωση ότι ζούμε στη «Αλίκη στην Χώρα των Θαυμάτων». Ωστόσο, όταν μετά από την ανάγνωση αυτών των ειδήσεων επιχειρήσετε να μπείτε στο σούπερ μάρκετ για ψώνια, τα μάγια λύνονται. Όταν φτάσετε στο ταμείο, η πραγματικότητα σας χτυπάει στα μούτρα σαν χαστούκι.

***

Αυτή η νοοτροπία της προεδρίας και της κυβέρνησης, που επιμένει στο «θυμώνω μαζί σου, δεν θα παίξω αυτό το παιχνίδι» και «θα κάνω ό,τι χρειάζεται, και οι κύκλοι κοντά μου θα ικανοποιηθούν», αγνοεί τα δικαιώματα, τις ελπίδες και το μέλλον του λαού. Δεν μπορούμε να δείξουμε παρουσία ούτε εσωτερικά ούτε εξωτερικά. Δεν μπορούμε να συναντηθούμε με τον κόσμο, απομακρυνόμαστε όλο και περισσότερο από τα πρότυπα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Η λύση του Κυπριακού προβλήματος δεν θα εξαφανίσει όλα τα προβλήματά μας μονομιάς. Όμως η συνέχιση με αυτή τη νοοτροπία, με αυτή τη διοίκηση, θα σύρει το μέλλον, τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των Τουρκοκυπρίων σε ακόμη βαθύτερο αδιέξοδο. Έχουμε φτάσει πια στο τέλος.

Όλοι όσοι θέλουν ειρήνη και δικαιοσύνη πρέπει να δουν αυτή την πραγματικότητα. Η αληθινή ειρήνη στην Κύπρο θα είναι δυνατή με μια αποφασιστική ηγεσία που στέκεται στο πλευρό του λαού της. Η σημερινή «ηγεσία» φεύγει από τη διπλωματία, βάζει τη λύση στο ράφι. Εμείς όμως, ως τουρκοκυπριακός λαός, δεν θα παύσουμε να διεκδικούμε την ειρήνη που αξίζουμε, τη δικαιοσύνη και μια ανθρώπινη ζωή.

Αυτό το άρθρο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στις 27.05.2025

Πηγή: ΔΙΑΦΥΓΗ ΑΠΟ ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ, Η ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΗ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΟΚΥΠΡΙΩΝ: ΩΡΑ ΓΙΑ ΑΛΛΑΓΗ