ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΕΧΕΙ ΠΑΕΙ ΔΙΑΚΟΠΕΣ
Ο κύριος σκοπός των πρόσφατων νόμων, κανονισμών και πρωτοκόλλων είναι να φέρουν τους πολίτες της Τουρκικής Δημοκρατίας στο βόρειο τμήμα του νησιού χωρίς εμπόδια. Και να δημιουργήσουν όσο το δυνατόν περισσότερες δυσκολίες σε όσους δεν είναι Τούρκοι πολίτες…
Θέλουν η Τουρκία να εγκατασταθεί εδώ.
Σε κάθε περίπτωση…
***
Όπως είδατε στο νόμο για την “Απόκτηση Ακίνητης Περιουσίας και τη Μακροχρόνια Μίσθωση“, υποτίθεται ότι υπήρχε περιορισμός για τους “ξένους” που αγόραζαν γη από το νησί.
Στους Τούρκους πολίτες παραχωρήθηκαν “τριπλά” δικαιώματα.
Το είδατε στις βιομηχανικές ζώνες!
Χίλια και ένα παιχνίδια του μυαλού για να μπορούν να έρθουν βιομήχανοι από την Τουρκία και κανείς άλλος να μην μπορεί να έρθει…
***
Πρόσφατα διάβασα μια νέα απόφαση.
Το κριτήριο της “δυνατότητας ομιλίας της τουρκικής γλώσσας” εισήχθη για τους αλλοδαπούς εργαζόμενους που έρχονται στο βόρειο τμήμα του νησιού για να εργαστούν.
Ο “Υπουργός Εργασίας” λέει ότι το έκαναν αυτό “για να προστατεύσουν το τοπικό εργατικό δυναμικό“!
Τότε γιατί δεν εφαρμόζετε κάποιους από τους ήδη υπάρχοντες νόμους; Για παράδειγμα, οι αρχιτέκτονες που δεν είναι “πολίτες” δεν μπορούν να συντάσσουν σχέδια!
Ο αρχιτέκτονας του νέου συγκροτήματος του προεδρικού μεγάρου είναι από την Τουρκία…
Χορηγούν “κατ’εξαίρεση” υπηκοότητες για να παρακάμψουν το νόμο….
Κοντά στο τέλος της κατασκευής…
Δεν είναι μέλος καμίας από τις επαγγελματικές μας οργανώσεις.
Τι απέγινε η “προστατευτική” σας στάση;
***
Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι, ένας ξένος θα μάθει τουρκικά και μετά θα έρθει στο νησί για να εργαστεί;
Ας πάρουμε το παράδειγμα ενός κηπουρού…
Το κύριο ζητούμενο δεν είναι να είσαι ικανός στον συγκεκριμένο τομέα;
Τι θα γινόταν αν ο εργάτης που πέθανε στο λατομείο ενώ οδηγούσε φορτηγό χωρίς δίπλωμα οδήγησης μιλούσε τουρκικά; Θα θρηνούσε ο κόσμος στα τουρκικά;
Δεν αρκεί ένας αρτοποιός να φτιάχνει καλό ψωμί, να φροντίζει την υγιεινή και να έχει καλό χαρακτήρα;
Και δεν αρκεί ένας ηλεκτρολόγος να ξέρει από ηλεκτρισμό και ένας σοβατζής να ξέρει από σοβάτισμα.
Ω! αν υπάρχει κάποιος ντόπιος…
Μην τους αφήσετε να έρθουν ακόμα και αν μιλάει τουρκικά!
***
Είναι σημαντικό να διδάξουμε σε αυτούς τους ανθρώπους – και ιδιαίτερα στα παιδιά τους – την τουρκική γλώσσα… Αλλά το να λέμε “αν δεν μιλάει τουρκικά, δεν πρέπει να έρθει” είναι διαφορετικού είδους στόχος και σχέδιο…
Ελπίζω να το έχω παρεξηγήσει.
Επειδή είπαν: “Από εδώ και στο εξής, όταν εγγράφουμε αλλοδαπούς εργαζόμενους, θα ζητάμε να βλέπουμε πιστοποιητικό γνώσης της τουρκικής γλώσσας
Φυσικά, η γλώσσα είναι σημαντική…
Ανάλογα με την εργασία…
Για παράδειγμα, αν μιλάμε για σερβιτόρα ή υπάλληλο υποδοχής, μπορεί να απαιτείται να μιλάει αγγλικά.
Μπορώ να καταλάβω σε περίπτωση κάποιου που θα παρέχει υπηρεσίες κατ’οίκον φροντίδας να απαιτείται η επάρκεια στα τουρκικά.
Πολύ πιο σημαντικό, η γνώση στον τομέα της υγείας και της περίθαλψης…
Αλλά αν κάποιος είναι σεφ που ειδικεύεται στην ιαπωνική κουζίνα, θα πρέπει να ξέρει πώς να φτιάχνει “σούσι” αντί να μιλάει τουρκικά, κάνω λάθος;
***
Αυτή τη λογική της πληθυσμιακής μηχανικής την έχουμε δει και στην έκδοση αδειών οδήγησης.
Εάν έχετε τουρκική άδεια οδήγησης, μπαίνετε κατευθείαν στην κυκλοφορία.
Αλλά σε αντίθεση με την Τουρκία, στην Κύπρο η οδήγηση είναι στα αριστερά!
Δεν έχει καμία σχέση με τη συζήτηση περί “μητέρας πατρίδας και χώρας-παιδιού” ή με το ζήτημα της “αναγνώρισης ή μη αναγνώρισης“.
Θα πεθάνουν στους δρόμους…
Θα σκοτώσουν στους δρόμους…
Αλλά αν είναι “πολίτης άλλης χώρας”…
Τότε θα κάνουν 10 μαθήματα οδήγησης και θα δώσουν εξετάσεις…
Πώς θα μπορούσε μια τέτοια απόφαση να βασίζεται στην εθνικότητα;
Επιπλέον, δεν έχει καμία σχέση με το αν αγαπάμε ή όχι τους πολίτες της Τουρκικής Δημοκρατίας…
Αντιθέτως.
Έχει να κάνει με το να τους στέλνουμε στο θάνατο, τόσο απροκάλυπτα…
***
Φανταστείτε, στην Αγγλία η οδήγηση είναι στα αριστερά, αλλά δεν αναγνωρίζουμε την Αγγλική άδεια οδήγησης.
Είναι υποχρεωμένοι να κάνουν μαθήματα!
Και μετά ένα τεστ!
Υπάρχει όμως “συμφωνία αμοιβαίας αναγνώρισης και ανταλλαγής εθνικών αδειών οδήγησης και πιστοποιητικών” με την Τουρκία, οπότε δεν υπάρχουν μαθήματα ή εξετάσεις…
***
Δεν υπάρχει καμία σημασία καθολικών ή επιστημονικών κριτηρίων… Υπάρχει είτε εθνικισμός, είτε μια σειρά εντολών σε ό,τι κάνουμε… Ένα πλήρες μοντέλο υπο-διακυβέρνησης… Για να είναι το ένα μισό νησί Κύπρος και το άλλο μισό Τουρκία, το μυαλό έχει πάει διακοπές…
Αυτό το άρθρο δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στις 03.02.2025