ENGLISH (ΑΓΓΛΙΚΑ) TÜRKÇE (ΤΟΥΡΚΙΚΑ)
Ίσως να έχω καταντήσει ένας γέρο-γκρινιάρης, που δεν είμαι πλέον σε θέση να πολεμήσω τον έμφυτό μου συντηρητισμό και έχω χάσει πλήρως την επαφή με την εποχή στην οποία ζούμε. Αυτός ήταν πιθανώς ο λόγος για τον οποίο έπαθα σοκ με την έλλειψη μέτρου με την οποία η κοινωνία αντιμετώπισε τον θάνατο της Ζέτας Αιμιλιανίδου, Υπουργού Εργασίας, η οποία απεβίωσε τη νύχτα της Δευτέρας σε νοσοκομείο της Αθήνας.
Η κυβέρνηση και τα μέσα ενημέρωσης καθόρισαν την ατζέντα με το δημόσιο πένθος να μονοπωλεί ως μοναδικό θέμα για τέσσερις ημέρες. Εννοείται ότι δεν θέλω να είμαι ασεβής προς την Αιμιλιανίδου, η οποία ήταν μια εξαιρετικά ικανή, εργατική και τίμια δημόσια υπάλληλος καριέρας επιδεικνύοντας όλα αυτά τα προσόντα κατά τη διάρκεια των εννέα ετών που διετέλεσε Υπουργός Εργασίας.
Ωστόσο, ακούγοντας πρώην συναδέλφους, πολιτικούς και ανθρώπους με τους οποίους εργάστηκε, να βγαίνουν στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση, και να συναγωνίζονται για το ποιος θα είναι ο πιο συναισθηματικός και ποιος θα της πλέξει το πιο δακρύβρεκτο και δουλοπρεπές εγκώμιο, κλαίγοντας στον αέρα, ως γερο-γκρινιάρης το βρήκα κάπως υπερβολικό και δυσκολεύτηκα να το χωνέψω.
Ανέκαθεν θεωρούσα ότι το να πενθείς ένα άτομο το οποίο νοιάζεσαι είναι ιδιωτική υπόθεση και όχι κάτι που πρέπει να γίνεται στον αέρα ή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ακόμη και ο θρήνος για το χαμό ενός φίλου ή ενός αγαπημένου προσώπου φαίνεται να έχει καταντήσει δημόσια πράξη που πρέπει να προωθηθεί σε χιλιάδες άλλους, σε περίπτωση που κάποιος νομίσει ότι δεν νοιάζεστε και δεν είστε αρκετά ευαίσθητος.
Η ΥΠΕΡΒΟΛΗ κυριάρχησε στην επικαιρότητα της εβδομάδας, καθώς κυβέρνηση και μέσα ενημέρωσης ανήγαγαν την Αιμιλιανίδου σε Μητέρα Τερέζα. Στον επικήδειό του, ένας συντετριμμένος Prez Nik, αναφέρθηκε σε αυτήν ως η «υπουργός των φτωχών» και «η καλύτερη υπουργός», χαρακτηρίζοντάς την επίσης ως «αναντικατάστατη».
Προηγουμένως είχε στείλει τον υπουργό υγείας στην Αθήνα για να μεριμνήσει για την επιστροφή της σορού της στο νησί, σαν να μην υπήρχε στην πρεσβεία μας κανείς ικανός να ασχοληθεί με αυτό. Την Τετάρτη πραγματοποίησε συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου για να αποφασιστεί η λήψη μέτρων για την επίδειξη του σεβασμού προς την εκλιπούσα και ανακοινώθηκε ότι η σορός της θα τεθεί σε λαϊκό προσκύνημα για δύο ώρες και ότι η κηδεία της θα τελεστεί δημοσία δαπάνη, στην οποία όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι, συμπεριλαμβανομένων των εκπαιδευτικών, θα μπορούσαν να παραστούν απουσιάζοντας από την εργασία τους.
Η αίσθηση του μέτρου και της ισορροπίας δεν είναι κάτι για το οποίο μπορούμε να καυχιόμαστε ως κοινωνία, όπως φάνηκε από το δημόσιο πένθος τις τελευταίες ημέρες. Το πρωί της Πέμπτης, ο κρατικός ραδιοτηλεοπτικός σταθμός πραγματοποίησε ζωντανή κάλυψη του Prez Nik ενώ υπέγραφε το βιβλίο συλλυπητηρίων στο Υπουργείο Εργασίας. Ούτε καν αυτό δεν μπορούσε να γίνει ιδιωτικά, επειδή ο κόσμος έπρεπε να μάθει πόσο ενδιαφέρον και πόσο σεβασμό έτρεφε ο Nik.
Θα αρκεστώ σε αυτά μπας και κατηγορηθώ για έλλειψη ευαισθησίας.
Η ΕΛΛΕΙΨΗ μέτρου που είναι μέρος του DNA μας καταδείχθηκε επίσης από ένα περιστατικό που συνέβη στο νοσοκομείο της Πάφου κατά τις πρωινές ώρες της περασμένης Κυριακής, όταν τρεις νεαρές γυναίκες μεταφέρθηκαν σε κατάσταση μέθης με ασθενοφόρο στο τμήμα πρώτων βοηθειών για κάποιο λόγο που παραμένει ασαφής.
Οι νεαρές Βρετανίδες, ηλικίας γύρω στα 20 και κάτι, προκάλεσαν αναταραχή στο τμήμα πρώτων βοηθειών, φωνάζοντας και βρίζοντας, πριν επιτεθούν σε νοσοκόμα κτυπώντας την, σύμφωνα με ισχυρισμούς, στο κεφάλι. Όταν ένας αστυνομικός προσπάθησε να τις συλλάβει, διέφυγαν αλλά τελικά εντοπίστηκαν και παραπέμφθηκαν στο δικαστήριο — η μία αργότερα την Κυριακή και οι άλλες δύο τη Δευτέρα.
Στην πραγματικότητα ήταν ένα ασήμαντο γεγονός, αλλά προσέλαβε υπερβολικές διαστάσεις από όλα τα μέσα ενημέρωσης, ενώ οι συνδικαλιστικές οργανώσεις εξέδωσαν αγανακτισμένες δηλώσεις σχετικά με την ανάγκη προστασίας του προσωπικού των νοσοκομείων. Ο υπουργός υγείας Χατζηπαντέλα καταδίκασε το περιστατικό και συγκάλεσε συνάντηση με τον ΟΚΥΠΥ και τα σωματεία νοσηλευτών για να συζητηθεί η ασφάλεια του προσωπικού των νοσοκομείων. Αυτή η συνάντηση αναβλήθηκε διότι την Τρίτη ο υπουργός αναγκάστηκε να μεταβεί στην Αθήνα, αφού ο Prez του ανέθεσε καθήκοντα εργολάβου κηδειών.
Εάν τέτοιου είδους περιστατικά συνέβαιναν συχνά, αυτό θα μπορούσε να ήταν δικαιολογημένο, αλλά το να δημιουργείται θέμα ασφάλειας προσωπικού από ένα μεμονωμένο περιστατικό φαίνεται μάλλον υπερβολικό.
Η ΑΥΘΟΡΜΗΤΗ αντίδραση των σωματείων των νοσηλευτών κατά πάσα πιθανότητα έκανε τον Χατζηπαντέλα, μη επιθυμώντας να κατηγορηθεί για έλλειψη ενδιαφέροντος, να συγκαλέσει συνάντηση.
Μία συνδικαλιστική οργάνωση ισχυρίστηκε ότι υπήρξαν συχνά περιστατικά λεκτικής, σωματικής και ψυχολογικής κακοποίησης νοσηλευτών από ασθενείς και τους συνοδούς τους. Θα μπορούσε αυτή η κακοποίηση να έχει οποιαδήποτε σχέση με την αγένεια ορισμένων νοσηλευτών και με τις ατέλειωτες ώρες που πρέπει να περιμένουν οι άνθρωποι προτού τους δει κανείς; Οι άνθρωποι δεν πηγαίνουν σε ένα τμήμα πρώτων βοηθειών ενός νοσοκομείου απλά με σκοπό να κακομεταχειριστούν λεκτικά ή ψυχολογικά το νοσηλευτικό προσωπικό.
Η νοσοκόμα στην οποία επιτέθηκαν οι τρεις μεθυσμένες Αγγλίδες έπασχε από πονοκεφάλους, όπως αναφέρθηκε. Θα είναι μια χαρά όταν επιστρέψει μετά από τις τέσσερις εβδομάδες αναρρωτικής άδειας, η οποία πρέπει να της έχει δοθεί για να αναρρώσει από τους πονοκέφαλους.
Ο Αρχιεπίσκοπος Chrys ΙΙ μπορεί να μην χαρακτηρίζεται από πνευματικότητα και να είναι φειδωλός στην αποκάλυψη της αλήθειας όταν ανοίγει το μεγάλο στόμα του, αλλά η τάση του για κουτσομπολίστικο ύφος μας παρέχει εξαιρετικό υλικό.
Η συνέντευξή του στον Πολίτη της περασμένης Κυριακής και Δευτέρας μας υπενθύμισε πόσο θα μας λείψει όταν αποχωρήσει.
Είπε στον «γιο του Λέλλου» — υποψήφιο για το προεδρικό αξίωμα Αχιλλέα Δημητριάδη — ότι θα έχανε την αξιοπρέπειά του εάν κατέβαινε ως υποψήφιος του ΑΚΕΛ, και συνέχισε λέγοντας του: «Που ζείς; Στο φεγγάρι; Δεν είσαι κάτοικος αυτού του νησιού; Δεν έχεις κατανοήσει ότι οι αριστεροί είναι πράκτορες των Εγγλέζων;»
Ερωτώμενος από τον δημοσιογράφο να εξηγήσει, ο Chrys δήλωσε: «Αν είσαι δημοσιογράφος και δεν το ξέρεις, μειονεκτείς. Από την εποχή του Πάπη (πρώην ηγέτη του κόμματος Εζεκία Παπαιωάννου), όχι τώρα.»
Τα βαλε επίσης με τους δύο Κύπριους επισκόπους που πήραν το μέρος του Πατριαρχείου της Μόσχας στη διένεξη της ουκρανικής εκκλησίας και αρνήθηκαν να λειτουργήσουν μαζί του. Έκανε εικασίες ότι ένας από τους επισκόπους είχε εξαγοραστεί με ρωσικά χρήματα.
Τους είπε: «Δεν είστε μέλη της Εκκλησίας της Κύπρου. Είσαι Προτεστάντες». Το να σου κολλούν την ετικέτα του Προτεστάντη είναι χειρότερο από το να σε αποκαλούν παιδόφιλο στην Ορθόδοξη Εκκλησία.
Εκτός από καρκίνο, μήπως ο Αρχιεπίσκοπος υποφέρει και από γήρας όπως ο προκάτοχός του; Η απάντηση είναι κατηγορηματικά «όχι». Εάν ίσχυε αυτό δεν θα είχε υποστηρίξει κατά τη διάρκεια της συνέντευξης με τόσο πονηρό και έντεχνο τρόπο τον συντοπίτη του τον Χριστοδουλίδη για την Προεδρία, ισχυριζόμενος ότι δεν ήταν κοντά σε κανέναν από τους υποψηφίους.
Ανακήρυξε τον Χριστοδουλίδη ως τον νέο Μακάριο, ισχυριζόμενος ότι είναι ο μόνος άνδρας που απολαμβάνει λαϊκή υποστήριξη από την εποχή του Μακαρίου. Στη συνέχεια, ενήργησε σαν εκπρόσωπος του νέου Μακαρίου: ο Χριστοδουλίδης δεν είχε καμία σχέση με την κλοπή της ομιλίας του Κασουλίδη και είχε παγιδευτεί από τον επικοινωνιολόγο του· είναι ανεξάρτητος υποψήφιος χωρίς δεσμούς με το ΔΗΣΥ· ακόμη και χωρίς κομματική υποστήριξη, θα μπορούσε να περάσει τα νομοσχέδιά του στη Βουλή· οι κόρες του Prez Nik τον υποστηρίζουν· ο Αβέρωφ δεν έχει καμία πιθανότητα να περάσει στον δεύτερο γύρο των εκλογών.
Το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται η Κυπρούλα είναι ένας νέος Μακάριος, δεδομένου ότι η πρωτότυπη έκδοση ξεκίνησε ως κυβερνήτης μιας ολόκληρης χώρας και κατέληξε να χάσει πάνω από το ένα τρίτο αυτής της χώρας στην Τουρκία, διατηρώντας παράλληλα τη λαϊκή υποστήριξη. Και πραγματικά, δεν έχουμε την πολυτέλεια να χάσουμε άλλο ένα τρίτο της Κυπρούλας για χάρη ενός προέδρου με λαϊκή υποστήριξη.
Ο ΝΕΟΣ Μακάριος επικρίθηκε λίγο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης επειδή δεν σεβάστηκε το τριήμερο πένθος για τη Ζέτα. «Την ημέρα της κηδείας της Ζέτας, το ζευγάρι πήγε σε συναυλία. Ενώ όλοι οι υπόλοιποι υποψήφιοι, ανεξαιρέτως, ακύρωσαν όλες τις υποχρεώσεις τους, το Νικούι μας περιοδεύει σε συναυλία για να φωτογραφηθεί με fans. Δεν ήσανσταν συνάδελφος της υπουργού για πολλά χρόνια; Ή θα μας πείτε ότι ήταν πάλι λάθος κάποιου επικοινωνιολόγου;» Το tweet περιλάμβανε επίσης μια φωτογραφία από τη συναυλία.
Ένα άλλο μέλος του Twitterati ήταν ακόμη πιο καυστικό, απευθυνόμενο απευθείας στον νέο Μακάριο. «Ήταν συνάδελφός σου για οκτώ χρόνια ρε μαλά… Όλοι τήρησαν τριήμερο πένθος εκτός από σένα. Δεν μπορούσες να μείνεις για λίγο μακριά από την προεκλογική εκστρατεία και αυτές τις ανοησίες;»
Είμαι σίγουρος ότι ο Αρχιεπίσκοπος έχει μια πολύ εύλογη εξήγηση για τα τελευταία ατοπήματα του νέου Μακαρίου, την οποία θα αποκαλύψει στην επόμενη συνέντευξή του.
Η κρίση του ΧΑΛΛΟΥΜΙΟΥ δεν δείχνει να καταλαγιάζει. Παρά την παρέμβαση του Prez Nik ως «σοφού ηγέτη που επιλύει τα προβλήματα της κοινότητας», λύση δεν βρέθηκε.
Στο μεταξύ, οι αιγοπροβατοτρόφοι, οι οποίοι εξακολουθούν να πληρώνονται κάτω από τις τιμές κόστους για το γάλα τους από τους τυροκόμους, προγραμματίζουν άλλο ένα υπερθέαμα με χύσιμο γάλακτος και κάψιμο μπάλων σανού έξω από το Προεδρικό την Παρασκευή. Θα αποχωρήσουν ειρηνικά εάν αυτός που λύνει τα προβλήματα τους υποσχεθεί άλλα πέντε εκατομμύρια ευρώ έως το τέλος του μήνα.
Το πρόβλημα είναι οι τεράστιες ποσότητες χαλουμιού που δεν ανταποκρίνονται στις προδιαγραφές ΠΟΠ και που, νομίμως, δεν μπορούν να πωληθούν ή να εξαχθούν ως χαλούμι. Θα ήθελα να επαναλάβω την πρόταση μας, η οποία αγνοήθηκε ευρέως, δηλαδή, να βάλουμε την ακόλουθη επισήμανση στο ψεύτικο χαλούμι: «Δεν μπορώ να το πιστέψω ότι δεν είναι χαλούμι».
Μια άλλη ιδέα θα ήταν η επισήμανση της συσκευασίας του ψεύτικου χαλλουμιού με την ονομασία «χαμούλλι». Ο κόσμος θα το θεωρούσε απλώς ως ένα ορθογραφικό λάθος και θα αγόραζε το τυρί. Απλά μην υποβάλετε την αίτηση για ΠΟΠ.
Το fan club του διοικητή της κεντρικής τράπεζας Κωνσταντίνου Ηροδότου μεγαλώνει. Ο πιο πρόσφατος οπαδός του δεν ανήκει στον όμιλο της IMH, ο οποίος όντως πωλεί υπηρεσίες στην κεντρική τράπεζα, αλλά είναι κάποιος που γράφει στην Καθημερινή, που την τελευταία Κυριακή έπλεξε το εγκώμιο του «πιο περιζήτητου γαμπρού».
Αφού ασχολήθηκε με την RCB αναίμακτα για το τραπεζικό σύστημα, «ολοκλήρωσε και την εκκαθάριση του πτώματος της Λαϊκής. Έτσι τελείωσε ακόμη ένα πάρτι λογιστών και δικηγόρων». Ο συγγραφέας δεν τάχθηκε υπέρ της ανανέωσης της σύμβασής του ως διοικητή, ρωτώντας «μπας και να τον σκεφτόμασταν για πρόεδρο;» Το ΔΗΚΟ εξακολουθεί να αναζητά υποψήφιο, παρόλο που ακούω ότι ο Junior πιέζεται από τη μαμά του να στηρίξει το νέο Μακάριο.
Οι αναγνώστες ρωτούν τι συμβαίνει με την ιστορία της σμίκρυνσης της ταχινόπιτας, δεδομένου ότι το μεταβαλλόμενο βραβείο/μέγεθος της ταχινόπιτας αντανακλά ακριβώς τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η οικονομία μας. Λυπούμαι να πω ότι δεν αγόρασα ταχινόπιτα εδώ και τρεις εβδομάδες, αλλά υπόσχομαι ότι θα δώσω πλήρη αναφορά για το θέμα της ταχινόπιτας στο επόμενο τεύχος.
Πηγή: ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΚΑΦΕΝΕΙΟΥ: Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΜΕΤΡΟΥ ΚΑΙ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ DNA ΜΑΣ
