ENGLISH (ΑΓΓΛΙΚΑ) TÜRKÇE (ΤΟΥΡΚΙΚΑ)
Όσο προχωράμε προς τις βουλευτικές εκλογές θα ακούμε όλο και περισσότερο και συχνότερα τον όρο ‘λαϊκιστής’ και ‘λαϊκιστές’. Ο όρος αυτός χρησιμοποιείται κατά κόρον την τελευταία 10ετία και κυρίως από πλευράς των κομμάτων και των πολιτικών που εκπροσωπούν δήθεν την ‘σοβαρότητα’ και τον ‘πολιτικό κορρεκτισμό’ παρά την αβίαστη διαπίστωση που αντιβαίνει της πολιτικής και κοινής λογικής.
Επί δεκαετίες, η πολιτική εξουσία στηρίχθηκε στην ιδέα ότι ο πολίτης ακολουθεί τους «σοβαρούς», «λογικούς», «μετριοπαθείς» και «θεσμικούς». Όμως, όσο η λογική αυτή είχε ως αποτέλεσμα σκάνδαλα, υποκρισία και αλαζονεία, οι πολίτες άρχισαν να βλέπουν τη “σοβαρότητα” ως ένα ‘μανδύα’ του κάθε ‘σοβαρού πολιτικού’. Ένας μανδύας ώστε πίσω από αυτόν να δικαιολογούνται ή να κρύβονται τα πάντα: η αναποτελεσματικότητα, η αναξιοκρατία, η αποτυχία να δοθεί απάντηση στα απλά. Σήμερα, η κοινωνία ψάχνει κάτι απλό: Ψάχνει για ειλικρίνεια — ακόμη κι αν έρχεται σε απλή, «λαϊκίστική» μορφή.
Από το «Welcome» στο «Protect the Borders»
Το Μεταναστευτικό υπήρξε το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα πολιτικού διχασμού ανάμεσα στην ‘πολιτικά κορρέκτ ρητορική’ και στην πραγματικότητα.
Το 2015, η Ε.Ε. επέλεξε να υποδεχθεί τα κύματα προσφύγων με συνθήματα ανθρωπισμού (και ως εδώ πολύ καλά)— ΑΛΛΑ χωρίς σχέδιο. Δέκα χρόνια μετά, τα ίδια κράτη που τότε φώναζαν ‘Welcome’ είναι εκείνα που σήμερα χτίζουν φράχτες, ενισχύουν την Frontex και χρηματοδοτούν αποτροπές στα σύνορα.
Άλλαξε η ιδεολογία; Όχι! Απλώς η πολιτική προσγειώθηκε στην πραγματικότητα. Κι όμως, όσοι το έλεγαν τότε, απορρίφθηκαν ως ‘λαϊκιστές’.
Ο λαϊκιστής δεν γεννιέται στο κενό
Ο λαϊκιστής δεν γεννιέται στο κενό. Γεννιέται μέσα σε κοινωνίες που νιώθουν ότι κανείς δεν τις ακούει. Είναι προϊόν απογοήτευσης και θυμού. Κάποιοι λαϊκιστές είναι ειλικρινείς — απλώς ανεπαρκείς. Άλλοι είναι επικίνδυνοι — δημαγωγοί που χτίζουν καριέρα πάνω στο χάος. Όμως όλοι έχουν κάτι κοινό: Τους δημιούργησαν οι «σοβαροί» που έπαψαν να πείθουν. Η εκκόλαψη των λαϊκιστών είναι υπαιτιότητα της ανεπάρκειας των σοβαρών και της αποτυχίας τους.
Όταν το «σύστημα» χάνει τη γλώσσα του και η νίκη Χριστοδουλίδη
Οι «σοβαροί» πολιτικοί συχνά αντιμετωπίζουν τον λαό σαν μαθητή που δεν καταλαβαίνει. Μιλούν με αριθμούς, ποσοστά και σχέδια μεταρρυθμίσεων — αλλά όχι με συναίσθημα. Ξεχνούν ότι ο πολίτης δεν ψηφίζει για να εγκρίνει μια εξίσωση excel. Ψηφίζει εμπιστοσύνη. Και αυτό μας θυμίζει την προεκλογική του 2023. Ποιος από τους τρεις κύριους υποψήφιους εμφανιζόταν ως πιο ειλικρινής; Ως πιο ‘καθαρός’; Ως πιο ‘κατανοητός’; Ο νυν Πρόεδρος. Αυτός που πέτυχε να ανατρέψει για πρώτη φορά στην Κύπρο αυτό που θεωρείτο αδιανόητο. Να εκλεγεί δηλαδή στο ύπατο αξίωμα υποψήφιος που να μην υποστηρίζεται είτε από τον ΔΗΣΥ είτε από το ΑΚΕΛ. Και ο Νίκος Χριστοδουλίδης χαρακτηρίστηκε από τα δυο μεγάλα κόμματα τότε ως ‘λαϊκιστής’. Αλλά και εκτός Κύπρου. Όπως η πρόσφατη νίκη του Τραμπ αλλά και της Μελόνι. Και οι δυο χαρακτηρίστηκαν ως ‘λαϊκιστές’.
Δηλαδή, φτάσαμε στο σημείο, όποιος χαρακτηριστεί ως ‘λαϊκιστής’ από το ‘σύστημα’ και από τους ‘σοβαρούς’ να κερδίζει πόντους και να έχει και υψηλά ποσοστά επιτυχίας. Γιατί;
Είναι προφανές το γιατί: Διότι οι ‘σοβαροί’ απέτυχαν να πείσουν ότι νοιάζονται για τους πολίτες. Απέτυχαν να πείσουν ότι εκλέγονται και εργάζονται για τους πολίτες αντί για τον εαυτό τους. Απέτυχαν να είναι αξιόπιστοι και απέτυχαν να εμπνεύσουν. Και επιπλέον στο βωμό του πολιτικού κορρεκτισμού αγνόησαν την λογική και άφησαν χώρο σε διάφορους άλλους ‘μεσσίες’ να λένε και να υποστηρίζουν το λογικό και να κερδίζουν πόντους.
‘Είδαμε και τους σοβαρούς τι κατάφεραν’
Η απάντηση αρκετών πολιτών συνοψίζεται σε αυτό που είπε ο ίδιος ο Φειδίας τις προάλλες, όταν ρωτήθηκε γιατί φόρεσε κατά την εξαγγελία του κόμματος του, μύτη κλόουν. Η απάντηση ήταν η εξής: ‘Είδαμε και τους σοβαρούς τι κατάφεραν’. Και ακριβώς αυτή είναι και η πεμπτουσία για σχεδόν τον κάθε πολίτη. Ο οποίος δεν σημαίνει ότι θα ψηφίσει Φειδία αλλά αυτό νιώθει, αυτό αισθάνεται, αυτό αντιλαμβάνεται.
Εν κατακλείδι, αυτό που ζούμε δεν είναι επιτυχία των λαϊκιστών. Είναι η αποτυχία των σοβαρών. Και όπως πολύ ορθά έγραψε στο Άρθρο #17 η Φιλική Εταιρεία: Η μέρα ήρθε — ο Φειδίας Παναγιώτου ανακοίνωσε πως ιδρύει κόμμα. Και ξέρετε τι; Αν υπήρχε λίγη ειλικρίνεια σ’ αυτή τη χώρα, το κατεστημένο θα του έστελνε λουλούδια. Είναι το δημιούργημά τους. Η τιμωρία τους. Το αποτέλεσμα δεκαετιών αλαζονείας, υποκρισίας και διαφθοράς που έπεισαν τον κόσμο πως τίποτα δεν αλλάζει, πως όλοι είναι ίδιοι, πως το σύστημα είναι άτρωτο.
Αυτό το άρθρο δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στις 19.10.2025
