ΝΑ ΤΙΣ ΑΚΟΥΤΕ ΤΙΣ ΤΡΕΛΕΣ

Αν δεν ήταν κάποιοι γονείς, κυρίως μητέρες, των αποκλεισμένων κοριτσιών να ξεσηκώσουν τον κόσμο, οι γυναικείες εθνικές ομάδες U16 και U18 θα συνέχιζαν να μην πηγαίνουν Ευρώπη και για τα επόμενα δέκα χρόνια. Ίσως και για πάντα. Γιατί άλλωστε η ανδροκρατούμενη (18 προς μία) Κυπριακή Ομοσπονδία Καλαθόσφαιρας είχε ακλόνητα επιχειρήματα: δεν έχουν λένε λεφτά για όλες τις ομάδες και τα αγόρια που ασχολούνται με το μπάσκετ είναι περισσότερα από τα κορίτσια. Και ακόμα και σήμερα, μετά από όλα όσα ακολούθησαν, εξακολουθούν να μη βλέπουν σεξισμό.

Γι’ αυτό σας λέω, να τις ακούτε τις τρελές. Αυτές που ξεσηκώνουν τον κόσμο. Που φωνάζουν για τις αδικίες, τα λάθη, τις παθογένειες του συστήματος. Που κινητοποίησαν άλλους γονείς, δημοσιογράφους (η στήλη ήταν από τα ΜΜΕ που ανέδειξαν το θέμα την προηγούμενη εβδομάδα), αθλήτριες, θεσμούς, φορείς και απλούς πολίτες. Και εστιάζω στις τρελές, με όλο τον σεβασμό στους ομόφυλους τρελούς πατεράδες, που επίσης ξεσηκώθηκαν, γιατί οι γυναίκες όχι μόνο ύψωσαν δυνατότερη φωνή, αλλά είναι και αυτές που στοχοποιήθηκαν περισσότερο. Χαρακτηρίστηκαν -όχι δημόσια,  αλλά είμαι σε θέση να γνωρίζω- υστερικές, υπερβολικές, συμφεροντολόγες, πρήχτισσες και τα συναφή, από εκείνους που ήθελαν να υποβαθμίσουν το θέμα, να μας πείσουν ότι δεν υπάρχει τίποτα το μεμπτό και ότι αυτή η κατάφωρη αδικία είναι η “κανονικότητα”. Ότι ο σεξισμός είναι η κανονικότητα. Ειπώθηκε επίσης ότι την όλη ιστορία ανακίνησαν γονείς που οι κόρες τους δεν επελέγησαν για συμμετοχή στην Εθνική, ή ότι είχαν προσωπική διαμάχη με τον προπονητή ή την Ομοσπονδία. Που είναι γνήσιες, ανόθευτες, καθαρόαιμες μπούρδες. Μαλακίες που δεν πείθουν ούτε 8χρονο.

Αυτές οι “τρελές” λοιπόν, οι “υστερικές”, οι “υπερβολικές” έφτασαν μέχρι τη FIBA. Βρήκαν τηλέφωνα, email, κάλεσαν, έστειλαν, ενόχλησαν, επέμεναν. Γιατί μπορεί σ’ αυτή εδώ τη γωνιά της ΝΑ Μεσογείου να νομίζουν κάποιοι ότι ζούμε ακόμα στην εποχή της προίκας και του “ρα γεναίκα”, όμως οι διεθνείς οργανισμοί actually δίνουν δεκάρα για σεξισμό και διακρίσεις βάσει φύλου στον αθλητισμό. Και σίγουρα δεν θέλουν τέτοια κρούσματα στις τάξεις τους, ούτε κατά διάνοια. Και μόνο μετά που έπεσε το κράξιμο της αρκούδας (όχι αυτής που σνίφαρε κόκα) και το θέμα έφτασε μέχρι την επίσημη FIBA, η ΚΟΚ στην Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Βουλής ανακοίνωσε πως βρέθηκε λύση και η ομάδα U16 θα πάει τελικά στο Μαυροβούνιο. Εκεί η Επιτροπή (Ειρήνη Χαραλαμπίδου, Γιώργος Κουκουμάς, Φωτεινή Τσιρίδου, Ρίτα Σούπερμαν) όχι μόνο τηγάνισε την Ομοσπονδία για τον δεκάχρονο αποκλεισμό της μιας εθνικής κορασίδων αλλά και κατέρριψε τα ούτως ή άλλως σαθρά επιχειρήματά τους. Έξι μπασκετμπολίστριες ηλικίας από 11 έως 17 ετών ήταν δυναμικά παρούσες διεκδικώντας με τη δική τους φωνή τα δικαιώματά τους. Η 11χρονη Αριστέα παίζει να είναι η μικρότερη πολίτης της Κυπριακής Δημοκρατίας που καταθέτει την άποψή της στη Βουλή.  Και η Επιτροπή Παιδείας, με πρωτοβουλία του βουλευτή Αντρέα Αποστόλου, θέλοντας να πατάξει μια και καλή το φαινόμενο κατεβάζει σχετικό νόμο ώστε να μην επαναληφθεί παρόμοιο κρούσμα διάκρισης φύλου σε οποιοδήποτε άθλημα.

Γι’ αυτό λοιπόν να τις ακούτε τις τρελές. Και να τις φοβάστε. Ειδικά όταν έχουν όλο το δίκιο με το μέρος τους. Κι όπως μας έχει διδάξει η (πικρή) πείρα ο μόνος ενδεδειγμένος τρόπος να αναγκαστεί οποιοσδήποτε κατέχει μια θέση εξουσίας και νομίζει πως μπορεί να παίζει με τις ζωές, τα όνειρα και την αξιοπρέπεια των άλλων, να διορθώσει την αδικία που ο ίδιος δημιούργησε (και φρόντισε να διαιωνίζεται), είναι η φασαρία. Η φωνή. Το ανακάτεμα. Το ανελέητο κράξιμο. Το ξεμπρόστιασμα.

Στα κανονικά κράτη αρκεί συνήθως ένα τηλεφώνημα ή μια επιστολή. Εδώ δυστυχώς πρέπει να κλωτσήσεις τη σφηκοφωλιά.

Πηγή: ΝΑ ΤΙΣ ΑΚΟΥΤΕ ΤΙΣ ΤΡΕΛΕΣ