ENGLISH (ΑΓΓΛΙΚΑ) TÜRKÇE (ΤΟΥΡΚΙΚΑ)
Σήμερα (13/4) η OffsiteNews δημοσιεύει μια συνέντευξη του Χάρη Γεωργιάδη με τίτλο «Χ. Γεωργιάδης: Το “καλό κλίμα” είναι εργαλείο στα χέρια της Τουρκίας». Διάβασα την τοποθέτηση του Χάρη Γεωργιάδη και ομολογώ ότι εξεπλάγην.
Ας δούμε πώς τοποθετήθηκε ο Χάρης Γεωργιάδης για το Κυπριακό:
«Διαπίστωση μου είναι ότι η Τουρκία δεν ενδιαφέρεται για συμβιβασμούς και ειρηνική επίλυση των διαφορών της με την Ελλάδα και την Κύπρο, αλλά για την επικυριαρχία σε ολόκληρη την περιοχή. Η σημερινή Τουρκία νιώθει πολύ ισχυρή, λειτουργεί ως αυτόνομος δρώντας και δεν διστάζει να προβάλει την στρατιωτική της ισχύ. Δεν αποδέχεται τους «περιορισμούς» που επιβάλλει το Διεθνές Δίκαιο, ούτε και δεσμεύεται από τη Συνθήκη της Λωζάνης που οριστικοποίησε τα ελληνοτουρκικά σύνορα. Κατ’ ακρίβεια αυτές δεν είναι δικές μου διαπιστώσεις αλλά δημόσια διατυπωμένες θέσεις της και με κανένα τρόπο δεν πρέπει να τις αγνοήσουμε ή να θεωρήσουμε ότι είναι λόγια για εσωτερική κατανάλωση. Συνεπώς, πρώτη προτεραιότητα για Ελλάδα και Κύπρο είναι η συγκράτηση αυτών των πιέσεων. Και αυτό επιβάλλει την πολιτική, διπλωματική, οικονομική και στρατιωτική ισχυροποίηση του ελληνισμού. Θέλουμε συμμαχίες και ερείσματα. Θέλουμε ισχυρή οικονομία για να έχουμε και ισχυρή άμυνα. Θέλουμε ένα αξιόπιστο και ουσιαστικό ρόλο στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και με αυτό τον τρόπο να εφαρμόσουμε μια αποτελεσματική πολιτική ανάσχεσης της τουρκικής επιθετικότητας. Ανάσχεση σημαίνει αποφυγή της κλιμάκωσης που θα μπορούσε να οδηγήσει σε πόλεμο, χωρίς την περαιτέρω υπονόμευση της κυριαρχίας, των δικαιωμάτων και των συμφερόντων μας. Μόνο εάν η Τουρκία νιώσει ότι Ελλάδα και Κύπρος στέκουν δυνατά στα πόδια τους, θα μεταβάλει πιθανώς την στάση της και θα διαπραγματευτεί ειλικρινά. Σε διαφορετική περίπτωση, το όποιο «καλό κλίμα» θα είναι προσωρινό. Θα είναι εργαλείο που θα επιτρέψει στην Τουρκία να εξασφαλίσει κάποια πράγματα από την Ευρώπη – όπως είναι η αναβαθμισμένη Τελωνειακή Ένωση και η συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Αρχιτεκτονική Ασφάλειας – για να επιστρέψει αμέσως μετά στην ίδια επιθετική και αναθεωρητική της πολιτική».
Μόλις 261 λέξεις αλλά με τρομερή ουσία. Το ρεζουμέ είναι το εξής:
Πρώτον. Η Τουρκία δεν ενδιαφέρεται για συμβιβασμούς και ειρηνική επίλυση των διαφορών της με Ελλάδα και Κύπρο.
Δεύτερον. Η Τουρκία χρησιμοποιεί το όποιο ‘Καλό Κλίμα’ στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις (και Κυπριακό) ως εργαλείο για προώθηση της δικής της ατζέντας και για εξασφάλιση των δικών της ‘θέλω’ κυρίως στα Ευρωτουρκικά.
Τρίτον. Ελλάδα και Κύπρος πρέπει να προχωρήσουν σε πολιτική, διπλωματική, οικονομική και στρατιωτική ισχυροποίηση μέσω συμμαχιών και άμυνας.
Μέσα από αυτά τα τρία σημεία, προκύπτουν κάποια πολιτικά αλλά και κομματικά συμπεράσματα. Τα εξής:
Ένα. Πόσο καιρό έχει να ακούσουμε στην Κύπρο μια τέτοια πολιτική προσέγγιση; Διότι αυτή την στιγμή ζούμε την προσπάθεια δημιουργίας ενός ‘Καλού Κλίματος’ στο Κυπριακό, βαφτίζοντας μάλιστα ως ‘Πρόοδο’ τις συζητήσεις για τις Κοινές Επιτροπές Νεολαίας, Νεκροταφείων και διάφορα άλλα που δεν έχουν να κάνουν τίποτα επί της ουσίας του Κυπριακού. Ούτε καν στα Οδοφράγματα δεν συμφωνεί η Τουρκική Κυπριακή πλευρά, που ακόμη ούτε και αυτά αποτελούν την ουσία του Κυπριακού. Αλλά ποιος τολμά να το πει;
Δυο. Ο Χάρης Γεωργιάδης επανατοποθετεί τον ‘Πολιτικό Ρεαλισμό’ στις σωστές του βάσεις. Διότι τα τελευταία χρόνια, προσπαθούσαν και προσπαθούν να σερβίρουν τον ‘πολιτικό ρεαλισμό’ οτιδήποτε ‘δεν χαλάει το καλό κλίμα’ και όποιος είχε / έχει διαφορετική άποψη χαρακτηρίζεται ως ‘ακραίος’ ή ‘ακροδεξιός’. Αντίθετα, ο Χ. Γεωργιάδης έρχεται να αναγνωρίσει το προφανές, ότι το ‘καλό κλίμα’ από μόνο του αποτελεί ουσιαστικά εργαλείο στα χέρια της Άγκυρας. Και μόνο όταν έχεις σωστή ρεαλιστική πολιτική εκτίμηση, μπορείς να ενεργήσεις και να δράσεις πολιτικά ορθά.
Τρία. Η τοποθέτηση του Χάρη Γεωργιάδη έχει και κομματικές προεκτάσεις. Και ένα ερώτημα που προκαλείται με την πιο πάνω προσέγγιση είναι το εξής: ‘Μα ο Χάρης Γεωργιάδης είναι του ΕΛΑΜ; Ή είναι ακόμη στο ΔΗΣΥ;’. Από μόνο του αυτό το ερώτημα, καταδεικνύει και τον εκτροχιασμό της Πινδάρου από τις παραδοσιακές θέσεις του ΔΗΣΥ και της Δεξιάς Παράταξης, την οποία άλλοτε εκπροσωπούσε εξ’ ολοκλήρου και αποκαλύπτεται μια χαώδης προσεγγιστική διάσταση.
Εν κατακλείδι, τέτοιες φωνές στην πολιτική σκηνή του τόπου χρειάζονται… διότι οδεύουμε στην κυριαρχία της ‘εικόνας’, της ‘επικοινωνίας’ και του ‘θεαθήναι’…
Αυτό το άρθρο δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στις 13.04.2025
