ENGLISH (ΑΓΓΛΙΚΑ) TÜRKÇE (ΤΟΥΡΚΙΚΑ)
Παρακολουθούμε τα σχόλια και τις συζητήσεις σχετικά με τη Σύνοδο Κορυφής για το Κυπριακό, αν θα είναι τετραμερής ή πενταμερής. Η τουρκοκυπριακή πλευρά μιλάει για την τετραμερή και η ελληνοκυπριακή για την πενταμερή επιλογή. Ενώ ο Βορράς αναφέρεται στη συμπερίληψη των δύο πλευρών, των Ηνωμένων Εθνών και της Τουρκίας και της Ελλάδας ως εγγυήτριες χώρες, στη Σύνοδο Κορυφής, ο Νότος μιλά για συμπερίληψη και του Ηνωμένου Βασιλείου. Ενδιαφέρον, αφού ο Νότος εξέφρασε επίσημα την αντίθεσή του στην έννοια των Εγγυήσεων, και ιδιαίτερα στην Εγγύηση της Τουρκίας. Ωστόσο, τώρα λέει ότι πρέπει να συμπεριληφθούν όλες οι Εγγυήτριες δυνάμεις. Ο Βορράς, από την άλλη πλευρά, λέει ότι δεν μπορεί να συζητηθεί η Εγγύηση της Τουρκίας, αλλά με το να μην θέλει έναν από τους τρεις Εγγυητές στη Συνθήκη Εγγυήσεως του 1960, ανοίγει και το δρόμο για συζήτηση της Συνθήκης Εγγυήσεως του 1960.
Ωστόσο, ποιος είναι αυτός που έχει όνομα σε αυτή τη διαδικασία, αλλά αγνοείται; Η τουρκοκυπριακή κοινότητα, η οποία ζει στον Bορρά και έχει λόγο στο παρόν και το μέλλον του νησιού. Ο Πρόεδρος της Τουρκίας, κ. Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, και ο Πρόεδρος της «Κυπριακής Δημοκρατίας», κ. Νίκος Χριστοδουλίδης, ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας και ο ηγέτης της Αλβανίας συναντήθηκαν στην Ευρωπαϊκή Σύνοδο Κορυφής. Ο Υπουργός Εξωτερικών της ΤΔΒΚ κ. Ταχσίν Ερτουγρούλογλου [Tahsin Ertuğruloğlu] προσπάθησε να παρηγορήσει την τουρκοκυπριακή κοινότητα λέγοντας ότι «δεν συναντήθηκαν επίσημα και ο Πρόεδρος Τατάρ ήταν παρών σε συνάντηση του Οργανισμού Τουρκικών Κρατών ως ειδικός προσκεκλημένος του Προέδρου του Κιργιστάν». Δεν μπορεί κανείς να σταματήσει να σκέφτεται όταν ο υπουργός Εξωτερικών της ΤΔΒΚ προσπαθεί να υποβαθμίσει αυτή την περίσταση ως «ανεπίσημη». Διότι παρόλο που δεν υπάρχει επίσημη εμπορική δραστηριότητα μεταξύ Τουρκίας και Νότου, στην πραγματική ζωή γνωρίζουμε ότι χιλιάδες κρουαζιερόπλοια που αναχωρούν από τον Νότο μεταφέρουν τουρίστες με έδρα τη Λεμεσό σε τουρκικά λιμάνια χωρίς καν να χαιρετούν τον Βορρά. Επιπλέον, γνωρίζουμε επίσης ότι οι κυβερνώντες του Νότου, οι οποίοι πίεσαν για τη μεταφορά τουριστών στην Τουρκία, προσπαθούν με κάθε τρόπο να εμποδίσουν τη διέλευση τουριστών από τον Νότο στον Βορρά με την επίσημη αιτιολογία του Κανονισμού της Πράσινης Γραμμής. Με άλλα λόγια, η ανεπίσημη εμπορική δραστηριότητα με την Τουρκία συνεχίζει να αυξάνεται, αλλά τα πλήγματα σε δραστηριότητες όπως ο τουρισμός -που επισημοποιείται από τον Κανονισμό της Πράσινης Γραμμής- και οι οικοδομές συνεχίζουν να βλάπτουν την οικονομία της τουρκοκυπριακής κοινότητας. Αυτό είναι που βιώνουμε στην πραγματική ζωή. Δηλαδή, όσο αυτό που είναι ανεπίσημο είναι πραγματικό, το να το ονομάζουμε ανεπίσημο δεν κάνει καμία διαφορά.
Η σημασία της συνόδου κορυφής στη Βουδαπέστη έγκειται στο γεγονός ότι συνδέεται με τα βήματα για την επίλυση των προβλημάτων στις σχέσεις ΕΕ-Τουρκίας. Στόχος είναι να διασφαλιστεί ότι η «Κυπριακή Δημοκρατία», ως μέλος της ΕΕ, δεν θα μπει εμπόδιο σε μια προσπάθεια που θα συμβάλει θετικά στη βελτίωση των σχέσεων αυτών. Για το σκοπό αυτό, απαιτείται μια ατμόσφαιρα στην οποία τα μέρη του Κυπριακού προβλήματος θα μπορούν να καταλήξουν σε αμοιβαία συμφωνία. Με άλλα λόγια, απαιτείται ένα περιβάλλον «όπου όλοι κερδίζουν». Ωστόσο, χάρη στη «νέα» πολιτική του δίδυμου Τατάρ-UBP, μια πλευρά λείπει από αυτή τη φόρμουλα «όπου όλοι κερδίζουν», και αυτή είναι η θεσμική ύπαρξη της τουρκοκυπριακής κοινότητας. Με την εκλογή του στην προεδρία, ο κ. Χριστοδουλίδης υιοθέτησε μια στάση με την οποία θα δρομολογούσε «άνοιγμα προς τους Τουρκοκύπριους». Στη συνέχεια δήλωσε ότι «θα αναπτύξει αυτή την πολιτική ανοίγματος μιλώντας με ανθρώπους εκτός της θεσμικής οντότητας της τουρκοκυπριακής κοινότητας». Και το έκανε. Ωστόσο, σε απάντηση, ο Τατάρ και η κυβέρνηση του UBP σιώπησαν. Απέρριψαν όλες τις διαπραγματευτικές διαδικασίες στη βάση της διαδικασίας των Ηνωμένων Εθνών, συμπεριλαμβανομένων των συνομιλιών για τα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης. Ως αποτέλεσμα, ο Νότος και όλος ο κόσμος άρχισαν να απευθύνονται απευθείας στην Τουρκία, παρακάμπτοντας την τουρκοκυπριακή κοινότητα. Έτσι, ο κ. Χριστοδουλίδης έβαλε άλλο ένα λιθαράκι στην πολιτική του να καταστήσει την τουρκοκυπριακή κοινότητα, έναν από τους κύριους διαιτητές του νησιού, αναποτελεσματική στη διαδικασία διευθέτησης και αόρατη από πλευράς θεσμικής παρουσίας. Με άλλα λόγια, το φαινόμενο του Απευθείας Εμπορίου και της Απευθείας Επαφής, δύο από τα 3A του κ. Τατάρ [Σημείωση συντάκτη: Τα 3Α του Ερσίν Τατάρ αναφέρονται στα αιτήματά του για απευθείας πτήσεις, απευθείας εμπόριο και απευθείας επαφή], δέχτηκε βαρύ πλήγμα με τη χρήση της λέξης, «ανεπίσημο». Τα πράγματα έφτασαν σε τέτοιο σημείο που ακόμη και οι αντιπολιτευόμενες ομάδες και όσοι Τουρκοκύπριοι είναι υπέρ της λύσης αλλά κατά της πολιτικής του Τατάρ είπαν, «θα τα βρουν μεταξύ τους και θα βάλουν μπροστά τους ένα οριστικοποιημένο κείμενο προς υπογραφή» στην κριτική τους κατά του κ. Τατάρ και του UBP σχετικά με τη συνάντηση στη Βουδαπέστη. Η χρήση της λέξης «ανεπίσημο» από τους κρατούντες την εξουσία του Βορρά δεν μπορεί να κρύψει κάτω από το χαλί αυτό στο οποίο έχει οδηγήσει το δίδυμο Τατάρ-UBP. Διότι η σοβαρή οικονομική σχέση μεταξύ του Νότου και της Τουρκίας στην πραγματικότητα της ζωής, η οποία δεν υπάρχει επίσημα, αποκαλύπτει τη σημασία της. Όλα αυτά συνδέονται επίσης με τον τρόπο με τον οποίο αγνοούν τη βούληση του λαού και τις αρχές του Συνταγματικού Δικαίου στην εσωτερική μας πολιτική κατά την εκλογή του Προέδρου της Βουλής, μόνο και μόνο για να έρθουν ή να παραμείνουν στην εξουσία. Όσο αυτό ισχύει, τόσο θα υπονομεύεται και η θεσμική υπόσταση της κοινότητας στη διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού.
