ENGLISH (ΑΓΓΛΙΚΑ) TÜRKÇE (ΤΟΥΡΚΙΚΑ)
Κάποιες ομάδες πολιτών λένε πως ανοίγοντας νέα οδοφράγματα μεταξύ ελεύθερων περιοχών και κατεχομένων, ανοίγονται λεωφόροι για λύση του κυπριακού, αφού οι δυο πλευρές έρχονται πιο κοντά. Άλλες ομάδες λένε πως με τα οδοφράγματα και το πήγαινε έλα, παγιώνεται η κατοχή, δημιουργείται ένα καθεστώς λειτουργικής κατοχής και συνηθίζουμε την ιδέα των δύο γειτονικών κρατών. Κι όταν ακούσει κάποιος τα επιχειρήματα είτε της μίας πλευράς, είτε της άλλης (αν δεν φοράει παρωπίδες) εν πολλοίς θα συμφωνήσει και με τις δύο.
Η αλήθεια είναι πως τα υφιστάμενα οδοφράγματα, τα οποία άνοιξαν πριν είκοσι χρόνια, δεν βοήθησαν προς την πλευρά της λύσης. Ταυτόχρονα, ούτε τα τριάντα χρόνια που προηγήθηκαν χωρίς καμία επαφή βοήθησαν προς οποιαδήποτε κατεύθυνση. Η νοσταλγία και ο πόθος της επιστροφής που ήταν πιο δυνατός λόγω της απουσίας επαφής με το κατεχόμενο μέρος, με τα σπίτια που πολλοί γεννηθήκαμε, με τους τόπους που ζήσαμε, με την επαλήθευση των εικόνων που κουβαλούσαμε στο μυαλό και στη ψυχή, δεν οδήγησαν πουθενά. Ο πόθος αυτός δεν έσβησε αλλά ο χρόνος που πέρασε παγίωσε την κατάσταση.
Σήμερα, άνθρωποι και από τις δύο πλευρές διακινούνται για διάφορους λόγους. Δουλειά, ψώνια, ψυχαγωγία, επισκέψεις, ιατρική περίθαλψη, εμπορικές επαφές, ταξίδια από όποιο αεροδρόμιο βολεύει… Ελληνοκύπριοι επιλέγουν να κατοικήσουν στα κατεχόμενα και Τουρκοκύπριοι στις ελεύθερες περιοχές, κάποιοι έχουν παντρευτεί με μέλη της άλλης κοινότητας… Όλα αυτά θα μπορούσαν να δημιουργήσουν τη ρομαντική αντίληψη πως μπορεί το κυπριακό να λυθεί από μόνο του. Χωρίς απόδοση δικαιοσύνης. Παραγράφοντας το παρελθόν και ελπίζοντας στο μέλλον.
Κι αν δεν ανοίξουν άλλα οδοφράγματα; Αν κλείσουμε κι αυτά που υπάρχουν; Θα βρεθεί λύση; Αν γυρίσουμε την πλάτη στα κατεχόμενα, θα έρθει η Τουρκία να μας προσφέρει λύση; Θα βρούμε εμείς τον τρόπο να πιέσουμε την Τουρκία για λύση;
Ο Τατάρ κτίζει το παλάτι του, πιο πέρα ένα ογκώδες τέμενος έχει ήδη αλλοιώσει την ταυτότητα του τόπου, τεράστιες αναπτύξεις απ’ άκρη σ’ άκρη αγοράζονται και πουλιούνται σε ξένους… Μπορεί να πει κάποιος πως μπορούμε να τα κατεδαφίσουμε όλα αυτά, πως δεν χάθηκε η ελπίδα. Η ελπίδα αυτή διατηρείται με την απομόνωση των κατοίκων της Τηλλυρίας; Διατηρείται με τη διευκόλυνση των εκατοντάδων οδηγών που ταλαιπωρούνται στο οδόφραγμα του Αγίου Δομετίου; Είναι ενδοτισμός να ανοίξει οδόφραγμα στη Μια Μηλιά; Είναι απορριπτισμός να μην ανοίξει;
Η τελευταία απεσταλμένη του ΓΓ του ΟΗΕ, Μαρία Άνχελα Ολγκίν, μας είπε πως «για να κλείσουμε τις πληγές του παρελθόντος και να βελτιώσουμε το παρόν, πρέπει να κοιτάξουμε το μέλλον με έναν πιο υγιή και ελπιδοφόρο τρόπο». Όμως και οι δύο ομάδες, στην περίπτωση των οδοφραγμάτων, θα πούνε πως η θέση τους στηρίζεται στην ελπίδα.
Αυτό το άρθρο δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στις 26.01.2025
Πηγή: ΚΑΤΟΧΉ, ΟΔΟΦΡΆΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΛΠΊΔΑ
