ENGLISH (İNGİLİZCE) ΕΛΛΗΝΙΚΑ (YUNANCA)
Bazı vatandaşlar, hükümet kontrolündeki ve işgal altındaki bölgeler arasında yeni geçiş noktalarının açılmasının, iki tarafı birbirine yaklaştırdığı için Kıbrıs sorununun çözümüne yönelik yollar açtığını söylüyor. Diğerleri ise geçiş noktalarının ve trafik akışının engellenmesinin, işlevsel bir işgal rejimi yaratarak ve bizi iki komşu devlet fikrine alıştırarak işgali pekiştirdiğini söylüyor. Taraflardan biri ya da diğerinin argümanlarını duyan herhangi biri (eğer at gözlüğü takmıyorsa) her iki bakış açısına da büyük ölçüde katılacaktır.
Gerçek şu ki, yirmi yıl önce açılan geçiş noktalarının çözüme hiçbir yardımı olmadı. Aynı zamanda, açılıştan önceki otuz yıllık temassızlığın da herhangi bir yönde yardımı olmadı. İşgal altındaki bölgelerle, pek çoğumuzun doğduğu evlerle, yaşadığımız yerlerle, zihnimiz ve ruhumuzdaki imgelerin doğrulanmasıyla, temasın yokluğuyla daha da güçlenen nostalji ve geri dönüş özlemi bizi hiçbir yere götürmedi. Özlem dinmedi ama geçen zaman mevcut durumu dondurdu.
Bugün her iki taraftan da insanlar çeşitli nedenlerle bir taraftan diğerine geçiş yapıyor. İş, alışveriş, eğlence, ziyaret, sağlık hizmetleri, ticari ilişkiler, en uygun havaalanı neresiyse oradan seyahat… Kıbrıslı Rumlar işgal altındaki kuzeyde, Kıbrıslı Türkler ise hükümet kontrolündeki güneyde yaşamayı tercih edebiliyor. Bazıları diğer toplumdan insanlarla evlendi… Tüm bunlar Kıbrıs sorununun kendi kendine çözülebileceğine dair romantik bir görüşe yol açmış olabilir. Adalet yerini bulmadan. Geçmişi silerek ve gelecek için umutla.
Ya daha fazla geçiş noktası açılmazsa? Ya halihazırda açık olanları kapatırsak? O zaman bir çözüm bulunacak mı? İşgal altındaki bölgelere sırtımızı dönersek, Türkiye gelip bize bir çözüm önerecek mi? Türkiye’yi çözüm için ikna etmenin bir yolunu bulabilecek miyiz?
Tatar sarayını yapıyor, az ötede kocaman bir cami oranın kimliğini çoktan değiştirmiş, her tarafta devasa inşaatlar yabancılara alınıp satılıyor… Denilebilir ki bütün bunları yıkabiliriz, umut kaybolmaz. Bu umut Tyllyria halkının tecrit edilmesiyle mi canlı tutuluyor? Agios Dometios geçiş noktasında gecikmeler ve zorluklarla karşılaşan yüzlerce sürücünün hayatını kolaylaştırarak mı sürdürülüyor? Mia Milia’da bir geçiş noktasının açılması teslimiyetin kanıtı mıdır? Açılmaması retçilikten mi sayılır?
BM GS’nin son temsilcisi Maria Angela Holguin, “geçmişin yaralarını sarmak ve bugünü iyileştirmek istiyorsak, geleceğe daha sağlıklı ve umutlu bir şekilde bakmalıyız” dedi. Ancak, iş geçiş noktalarına geldiğinde, her iki taraf da pozisyonlarının umuda dayandığını söyleyecektir.
Bu köşe yazısı ilk defa 26.01.2025 tarihinde yayımlanmıştır.
Kaynak: İŞGAL, BARİKATLAR VE UMUT
