ΗΛΕΚΤΡΟΣΟΚ

Δεν ξέρω αν ήταν δικής τους επινόησης  ή αν το τέμπο δόθηκε από κυβερνητικής πλευράς σε κάποιο μπρίφινγκ (που είναι και το πιο πιθανό), μια φορά πάντως, οι  δημοσιογράφοι των τηλεοπτικών καναλιών που κάλυπταν το ταξίδι του προέδρου Χριστοδουλίδη στις Βρυξέλλες δεν παρέλειπαν σε κάθε ανταπόκρισή τους να μας πληροφορούν για την υπερπροσπάθεια του… «να βρεθεί τρόπος να γίνει ένα ηλεκτροσόκ στο Κυπριακό».

Παρόλο που η επανάληψη της φράσης ήταν εκνευριστική, βρήκα τη χρησιμοποίηση της λέξης «ηλεκτροσόκ» ευφυέστατη καθ’ ό,τι ιδανική να εξηγήσει  την κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα το  Κυπριακό. Βέβαια, την ίδια μέρα που ο Νίκος Χριστοδουλίδης θα είχε χωριστές συναντήσεις  με τον Γάλλο πρόεδρο, Εμανουέλ Μακρόν και τον Γερμανό Καγκελάριο, Όλαφ Σολτς, 24 Μαρτίου, για να μοιραστεί μαζί τους την αγωνία του να βρεθεί τρόπος να ανατάξει διά του ηλεκτροσόκ την καρδιακή αρρυθμία του Κυπριακού που εξελίσσεται σε θανατηφόρα, μια άλλη είδηση  με τίτλο «Ηλεκτροσόκ στους καταναλωτές» πήγε κάπως να μπερδέψει τα πράγματα.

Όμως, γρήγορα αντιληφθήκαμε πως είχε να κάνει με τους λογαριασμούς του ρεύματος της τελευταίας διμηνίας που αναμένεται να είναι παραφουσκωμένοι. Στη μια περίπτωση, ελπιδοφόρο το ηλεκτροσόκ, στην άλλη δυσάρεστο και επίπονο. Πριν από μερικά χρόνια, σ’ ένα άρθρο μου για το Κυπριακό, είχα βάλει τίτλο: «Όταν βρούμε τη λύση, δεν θα υπάρχει το πρόβλημα», γι’ αυτό και στο συναπάντημα των δύο «ηλεκτροσόκ», δεν σας κρύβω πως γέλασα.

Πριν ανανήψει το Κυπριακό, να δεις που θα ξεπαστρέψουν εμάς με τα απανωτά «ηλεκτροσόκ», σκέφτηκα. Και μετά, ούτε πρόβλημα, ούτε προβληματισμένοι. Θα μου πείτε, γιατί προεξοφλείς ότι δεν θα βρεθεί ο απινιδωτής που αναζητά ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο τρόπος, δηλαδή, «να  γίνει ένα ηλεκτροσόκ στο Κυπριακό…» που θα μας οδηγήσει ξανά σε διαπραγματεύσεις; Δεν το προεξοφλώ. Κάθε άλλο. Θα στοιχημάτιζα, μάλιστα, στο ότι θα έχουμε εξελίξεις. Κι όχι, βεβαίως, εξαιτίας της εμπλοκής οποιαδήποτε ισχυρής προσωπικότητας  της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τι και πώς, θα φανεί καθαρότερα στην πορεία -τα ενεργειακά, μια φορά, θα είναι το επίκεντρο. Κι αυτό πού θα οδηγήσει; Πίσω στο «συμφωνημένο πλαίσιο». Ανεξάρτητα από τη θέση που έχει ο καθένας μας -εσείς, εμείς, ο πρόεδρος και οι δυνάμεις που τον στηρίζουν- για το «συμφωνημένο πλαίσιο», διαβάζω πως:

«Σημαντική πληροφορία είναι να κατανοήσουμε πως η έγκαιρη απινίδωση, εκεί που ενδείκνυται, μπορεί να αυξήσει το προσδόκιμο επιβίωσης μεταξύ 15-50%. Ο λόγος αυτού είναι διότι το λειτουργικό πρόβλημα που προκάλεσε την ανακοπή είναι τέτοιο που, για αρχή τουλάχιστον, προκαλεί αρρυθμίες και όχι άμεσο θάνατο.  Με μια άμεση καρδιοπνευμονική αναζωογόνηση και μια πρώτη απινίδωση μέσα στα 5 πρώτα λεπτά, οι πιθανότητες της επανόδου αυτόματης κυκλοφορίας (ROSC) και κατά συνέπεια η ανάνηψη του θύματος, αυξάνονται». Λέξεις κλειδιά;  «Έγκαιρη» και «άμεση».  Το Κυπριακό πρόβλημα συμπληρώνει φέτος 49 χρόνια (από τότε που εμείς μετράμε, το 1974) και 59 από τότε που ο ΟΗΕ ασχολήθηκε πρώτη φορά με το «κυπριακό πρόβλημα» σε ψήφισμά του. Η δε διαπραγματευτική διαδικασία βρίσκεται σε κώμα, εδώ και έξι χρόνια. Συνεπώς;  Μπορεί άραγε το «θύμα», ευρισκόμενο σε τέτοια κατάσταση, να ανανήψει μετά από ένα ηλεκτροσόκ;