ENGLISH (ΑΓΓΛΙΚΑ) TÜRKÇE (ΤΟΥΡΚΙΚΑ)
Θα γίνω 57 ετών τον Σεπτέμβριο…
Γεννήθηκα το 1967 στα Καζιβερά…
Αργότερα το όνομα του χωριού έγινε Γκαζιβερέν…
-*-*-
Ωχ-όχι!
Λάθος πληροφορίες!
Γεννήθηκα στην Πεντάγυια!
Αργότερα μετονομάστηκε σε Γεσίλγιουρτ!
-*-*-
Το νοσοκομείο όπου γεννήθηκα τέθηκε σε λειτουργία στα τέλη της δεκαετίας του 1920 από την αμερικανική εταιρεία που άρχισε να κλέβει τα ορυχεία της περιοχής!
Μετά το 1974, του δώσαμε το όνομα ενός από τους μάρτυρες του 1964, του Τζενγκίζ Τοπέλ [Cengiz Topel]!
-*-*-
Η Πεντάγυια ήταν ένα πλούσιο ελληνοκυπριακό χωριό!
Από πού προήλθε αυτός ο πλούτος;
Από τα εσπεριδοειδή!
-*-*-
Θάψαμε τα εσπεριδοειδή!
Μετά το 1974!
-*-*-
Και τι γίνεται με τα Καζιβερά;
Τα Καζιβερά είναι ένα χωριό του οποίου η ιστορία χρονολογείται από την πρώτη άφιξη των Οθωμανών!
Είναι το πρώτο τουρκοκυπριακό χωριό στο δρόμο Λεύκας – Μόρφου, από τη Λεύκα προς τη Μόρφου!
Φυσικά, όταν οι γονείς μου ήταν δάσκαλοι στα Καζιβερά, είπα «hello» στον κόσμο στο πλησιέστερο νοσοκομείο!
-*-*-
Όχι, στην πραγματικότητα είπα «Μέρχαμπα»!
Αλλά οι δύο παππούδες μου δεν ήξεραν τι σήμαινε το «μέρχαμπα» όταν γεννήθηκα!
Και οι δύο με χαιρέτησαν με το «Geiá sou», που σημαίνει «γεια σου»…
-*-*-
Υπάρχουν τρία χωριά που θυμάμαι περισσότερο από την εποχή πριν το 1974!
Συγγνώμη, δύο χωριά και μια κωμόπολη…
Πες τη Λεύκα χωριό και θα βρεις τον μπελά σου, αλλά μετά το 1974, όλη η Λεύκα έχει γίνει χωριό!
Αν δεν υπήρχε πανεπιστήμιο, νομίζω ότι θα μπορούσε να γίνει ακόμα και «χωριουδάκι»- δεν χρειάζεται όμως σύγχυση γεωγραφικής, ή διοικητικής ορολογίας!
Η Λεύκα και το χωριό του πατέρα μου ο Λιμνίτης και το χωριό της μητέρας μου η Τέρρα!
Ο Λιμνίτης ή Λιμνίντη επίσης μετονομάστηκε- έγινε Γεσίλιρμακ!
-*-*-
Παρεμπιπτόντως, το όνομα της γιαγιάς της μητέρας του πατέρα μου ήταν Φλορέντζα ή Λορέντζα!
Στο παρελθόν, έγινα μάρτυρας μιας μικρής, αχρείαστης και προκληθείσας από ζιβανία διαφωνίας γι’ αυτό στην οικογένεια!
Εγώ ονόμασα την κόρη μου Φλορέντζα- τον εγγονό του γιου του θείου του πατέρα μου τον λένε Λορέντζα!
-*-*-
Α, λέγεται επίσης ότι το όνομα της γιαγιάς του πατέρα του πατέρα μου ήταν Σιόμου [Shomu]!
Υπάρχει τέτοιο όνομα όπως το Σιόμου;
Είναι ελληνικό όνομα!
Από την οικογένεια Μούσκου, από τον Λουτρό!
Θα μπορούσε επίσης να λέγεται Μούσκος!
-*-*-
Ας ξεσηκώσουμε τους φασίστες- μέλος αυτής της οικογένειας, εγγονός του αδελφού της Σιόμου, ήταν ο Χαράλαμπος Μούσκος, ο οποίος πέθανε σε σύγκρουση με τους Βρετανούς ή σε ενέδρα εναντίον Βρετανού αξιωματικού!
Ένας άλλος Ελληνοκύπριος που τραυματίστηκε σοβαρά σε ενέδρα κοντά στο χωριό Μερσινάκι ήταν ο περίφημος Μάρκος Δράκος από τη Λεύκα!
Ζούσαν Ελληνοκύπριοι στη Λεύκα;
Φυσικά! Τους διώξαμε με μαχαίρες, σουγιάδες και γεμάτα όπλα!
Το ίδιο κάναμε και με τους Αρμένιους!
-*-*-
Όταν ζούσα στο Λονδίνο, συνάντησα τον θείο Αγκόπ [Agop] από τη Λεύκα!
Μάλιστα, όταν έκανα αίτηση για διαβατήριο της Κυπριακής Δημοκρατίας, ο Γενικός Πρόξενος της Ύπατης Αρμοστείας της Κυπριακής Δημοκρατίας στο Λονδίνο ήταν επίσης Ελληνοκύπριος από τη Λεύκα!
-*-*-
Τέλος πάντων!
Δεν είμαι σίγουρος αν το ξέρετε, αλλά υπήρχε και ένας Αρχιεπίσκοπος από την οικογένεια Μούσκου!
Ο Μακάριος!
Η γιαγιά του παππού μου η Σιόμου ήταν αδελφή του παππού του!
-*-*-
Ω, ποιον παντρεύτηκε η Σιόμου;
Τη Σιόμου την απήγαγε ο προπάππους μου από την Έγκωμη, ο παππούς του παππού μου, όταν ήταν 14, ή 15 χρονών!
Η Σιόμου είναι από το χωριό του Λουτρού!
Ο παππούς του παππού μου, ο Χασάν Ίντζιρλι [Hasan İncirli], από την άλλη, ήταν γιος εμπόρου από την Έγκωμη!
Το τουρκικό όνομα της Έγκωμης είναι Ίντζιρλι!
Δεν ξέρω αν οι παππούδες μου έδωσαν αυτό το όνομα σε εκείνο το χωριό, ή αν οι παππούδες μου το πήραν από εκείνο το χωριό, αλλά η σημερινή Έγκωμη, όπως ξέρετε, είναι αυτό που λέμε Μετεχάν ή Κέρμια– η περιοχή στην οποία αναφερόμαστε ως, «περάστε το οδόφραγμα και θα βρεθείτε εκεί!»
Αξίζει επίσης να αναφερθεί ότι σχεδόν όλη αυτή η γη ανήκε τότε στους παππούδες μου!
Να κάνουμε ένα αίτημα για να τα πάρουμε πίσω;
-*-*-
Τέλος πάντων, ο Χασάν Ίντζιρλι απήγαγε τη Σιόμου και την έφερε στο κοντινό χωριό του Ξερόβουνου, το οποίο δεν είχε ακόμη γίνει ορθόδοξο!
Μορφωμένος, γιος εμπόρου, πλούσιος…
Τον έκαναν μουχτάρη του χωριού…
Εν τω μεταξύ, το όνομα του χωριού άλλαξε σε Κουρούτεπε!
Τρία παιδιά από τον παππού Χασάν και έξι παιδιά από τον δεύτερο σύζυγό της- προσπαθήστε να μετρήσετε τα εγγόνια της Σιόμου αν μπορείτε…
-*-*-
Και η Τέρρα…
Το χωριό της μητέρας μου…
Ο παππούς μου Χουσεΐν Τέραλι [Hüseyin Teralı]…
Η γιαγιά μου ήταν η Ραζιέ [Raziye], μια από τις ντόπιες μαίες…
Η μαία του πρώην βουλευτή του ΑΚΕΛ Τάκη Χατζηγεωργίου…
Ο άνθρωπος μπήκε στον κόπο να γράψει βιβλίο για τη γιαγιά μου…
-*-*-
Ένας από τους χιλιάδες Ελληνοκύπριους από την περιοχή της Πάφου και συγκεκριμένα από το χωριό της Τάλας που ξεγέννησε η γιαγιά μου ήταν ο πρώην Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος!
Ο ίδιος το είπε αυτό στον αείμνηστο θείο μου- ένα πρώην δάσκαλο με καταγωγή από την ΤΜΤ- τον Ερόλ Τέραλι [Erol Teralı]!
-*-*-
Ο παππούς μου;
Ο πατέρας της μητέρας μου ήταν ανθρακωρύχος…
Ήταν χειρωνακτικός εργάτης!
Ήταν γνωστό ότι του άρεσαν ο τζόγος και οι γυναίκες…
Σε ένα πράγμα όλοι συμφωνούν, ήταν πολύ όμορφος…
Αλλά πάνω απ’ όλα, ήταν λαϊκός ποιητής…
Θεωρούνταν πολύ καλός στην ελληνοκυπριακή ποίηση, ή το τσιατιστό…
-*-*-
Μετά το 1974, εγκαταστάθηκε στο Κοζανκιόι [Λάρνακας της Λαπήθου]…
Kοζανκιόι, ο Λάρνακας της Λαπήθου…
Ένα Μαρωνίτικο χωριό.
Οι κάτοικοί του αργότερα έγιναν μουσουλμάνοι…
Στη συνέχεια, τη δεκαετία του 1920, έγιναν ελληνορθόδοξοι…
Το 1974, τους «έστειλαν μακριά», ελάτε, μεταναστεύστε στο Νότο!
Και τους κατοίκους της Τέρρας τους έφεραν εδώ από το Νότο!
Συμπεριλαμβανομένου και του παππού μου, φυσικά!
-*-*-
Η μόνη επιθυμία του παππού μου ήταν να γυρίσει μια μέρα στην Τέρρα, να πίνει ζιβανία με τον αέρα που φυσά από τη Χρυσοχού, να χτυπά μύγες με μια πετσέτα, να πεθάνει στο χωριό του και να ταφεί δίπλα στη γιαγιά μου τη Ραζιέ!
Ο παππούς μου είναι θαμμένος στη Λευκωσία!
Όχι δίπλα στον τάφο της γιαγιάς μου στην Τέρρα, το νεκροταφείο λείπει!
-*-*-
Γιατί σας τα λέω όλα αυτά;
Διάβασα μια είδηση στις χθεσινές εφημερίδες…
Γέλασα δυνατά…
Ο Διοικητής των Δυνάμεων Ασφαλείας έκανε μια ομιλία κατά τη διάρκεια της τελετής ορκωμοσίας των στρατιωτών μας και είπε: «… το τουρκικό έθνος δεν θα υποκύψει ποτέ στους εχθρούς του»…
Ναι, γέλασα!
-*-*-
Γιατί γέλασα;
Γιατί αν δεν μας είχαν κάνει εχθρούς και αν δεν είχαν τη φιλοδοξία να εκμεταλλευτούν αυτή την εχθρότητα σήμερα, ναι, θα μπορούσαμε να ζήσουμε σε αυτό το νησί για 10 χιλιάδες χρόνια, ίσως και πολύ περισσότερο, χωρίς να κολλάμε σε ημερομηνίες όπως το 1571, το 1878, το 1955, το 1958!
-*-*-
Για παράδειγμα, ανέφερα ότι η καταγωγή μου είναι από την περιοχή του Λιμνίτη!
Η Πέτρα του Λιμνίτη και τα περίχωρά της θεωρούνται ένα από τα μέρη της Κύπρου όπου εγκαταστάθηκαν οι πρώτοι της άνθρωποι!
Άρα, δεν είμαι απαραίτητα κάποιος από το Καραμάν που έφτασε το 1571!
-*-*-
Λυπάμαι πολύ κύριε, δεν μου δώσατε καν ένα παλιό σας παλτό παρκά, λυπάμαι που σας το ζήτησα τόσο πολύ, αλλά δεν νομίζω ότι είναι πολύ έξυπνο να λέτε, από το πουθενά, «Το τουρκικό έθνος δεν θα υποκύψει στους εχθρούς του». Μακάρι να είχατε κάνει αυτό που κάνετε πάντα: Να κάνετε πάσα στον εκπαιδευτή των κροκοδείλων [Σημείωση συντάκτη: αναφορά στον Ερσίν Τατάρ]. Είναι έτσι κι αλλιώς σκόρερ, θα είχε χτυπήσει την μπάλα με το κεφάλι και θα είχε πετύχει το γκολ!
-*-*-
Εν ολίγοις, η απάντησή μου σε αυτή τη γνωστή «νοοτροπία» είναι: «… Μέχρι την τελευταία μου πνοή: Χαίρε ειρήνη, χαίρε Κύπρος, χαίρε αδελφοσύνη των Κυπρίων»!
[Φωτογραφικό ένθετο: το άρθρο κλείνει με φωτογραφία του συγγραφέα να στέκεται μπροστά στην Πέτρα του Λιμνίτη φορώντας ένα μπλουζάκι που γράφει: «ΠΑΡΤΕ ΤΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ ΣΤΑ ΣΟΒΑΡΑ». Η λεζάντα της φωτογραφίας λέει: «Καλώς ήρθατε σε όσους έφτασαν εδώ με χαρά το 1571 ή το 1974, αλλά εγώ είμαι εδώ τα τελευταία 10 χιλιάδες χρόνια…»].
Πηγή: ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΟΥ ΠΝΟΗ: ΧΑΙΡΕ ΑΔΕΛΦΟΣΥΝΗ ΤΩΝ ΚΥΠΡΙΩΝ
