ENGLISH (ΑΓΓΛΙΚΑ) TÜRKÇE (ΤΟΥΡΚΙΚΑ)
Γύρισα σπίτι!
Έβαλα ένα έξτρα διπλό ουίσκι!
Ένα φτηνό!
Μιας μάρκας που με παίρνει να αγοράσω!
-*-*-
Έριξα μερικά παγάκια στο ποτήρι…
Περίμενα να παγώσει…
Το ήπια αργά γουλιά-γουλιά…
Μετά ανέβηκα στο ποδήλατό μου…
Ολοκλήρωσα τη διαδρομή των 12 χιλιομέτρων και το βράδυ θα είμαι καλεσμένος στις κεντρικές ειδήσεις του Sim TV!
-*-*-
Γράφω αυτό το άρθρο αφού απόλαυσα την 50λεπτη βόλτα μου με το ποδήλατο…
Αισθάνομαι καλά;
Ναι!
-*-*-
Τώρα ας μπούμε στο θέμα…
Όπως γνωρίζετε, ο Ταγίπ Ερντογάν έφτασε στην ΤΔΒΚ…
Είχε προγραμματιστεί συνέντευξη Τύπου για τις 2:30 μ.μ. και ήθελα να ακούσω τον Ερντογάν [να μιλά] για πρώτη φορά στο Προεδρικό μας Μέγαρο, το Μέγαρο Σιλιχτάρ… [Σημείωση μεταφραστή: Ο προμαχώνας Γκουερίνι όπου βρίσκεται τώρα το κτίριο παλαιότερα κατά την Οθωμανική εποχή ονομαζόταν Σιλιχτάρ ή οπλοστάσιο].
-*-*-
Ολοκλήρωσα τη διαπίστευσή μου εκ των προτέρων…
Έστειλα επίσης την δημοσιογραφική μου κάρτα…
Δεν έλαβα καμία ενημέρωση…
Πήγα, παίρνοντας μαζί μου την ταυτότητα μου και την δημοσιογραφική μου κάρτα…
-*-*-
Καθ’ οδόν προς τη συνάντηση, συνομίλησα με δύο συναδέλφους μου – τους είπα: «Θα πάω στη συνέντευξη Τύπου» – ο φίλος μου απάντησε: «Δεν θα σε αφήσουν να μπεις» και γέλασε…
Είπα, «Γιατί να μην με αφήσουν; Είναι τρελοί;»…
-*-*-
Αλλά είχα κι εγώ ένα παρόμοιο προαίσθημα!
Ήμουν γεμάτος ενθουσιασμό, σαν μωρό-παιδί!
-*-*-
Έφτασα στην πύλη!
Υπήρχε μια ομάδα 40-50 Τούρκων υπηκόων στην πύλη που φώναζαν «Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν»…
Ένας από αυτούς που περίμεναν στην ουρά για να μπουν ήταν ο μουφτής μας με την επίσημη ενδυμασία!
-*-*-
Έδειξα την δημοσιογραφική μου κάρτα και μου άνοιξαν την πύλη, κατευθύνοντάς με στον θάλαμο ασφαλείας…
Πέρασα από το μηχάνημα ακτίνων Χ…
Υπήρχαν δύο γυναίκες αστυνομικοί στο δωμάτιο…
Προσφώνησα τη μία από αυτές ως «κουνιάδα»…
Ο σύζυγός της είναι φίλος μου…
Μάλιστα, το πουκάμισο που φορούσα ήταν το παλιό πουκάμισο του συζύγου της…
-*-*-
Είπε: «Παρακαλώ δώστε στον αδελφό Σερχάτ μια κάρτα τύπου για να τη φοράει στο λαιμό του».
Τη φόρεσα και μπήκα στον κήπο…
-*-*-
Κουβεντιάσαμε με συναδέλφους για περίπου 30-35 λεπτά…
Χαζολογήσαμε!
Είχα μια αίσθηση ανησυχίας μέσα μου…
Πείραζα τους φίλους που μου μιλούσαν: «Μη μου μιλάτε, θα σας απολύσουν»…
-*-*-
O χώρος ήταν γεμάτος αστυνομικούς…
Υπήρχαν κάποιοι με τους οποίους είχα υπηρετήσει τη στρατιωτική μου θητεία – αυτοί που ήταν τόσο κοντά μου όσο και οι συγγενείς μου…
-*-*-
Περπάτησα προς το σημείο όπου θα γινόταν η συνέντευξη Τύπου…
Καθώς συνομιλούσα με την Μελτέμ Σονάι, την αρχισυντάκτρια της εφημερίδας Yenidüzen, και την Τζανάν Ονουρέρ, την αρχισυντάκτρια της εφημερίδας Kıbrıs Postası, η γυναίκα αστυνομικός που μου είχε δώσει την κάρτα τύπου με πλησίασε…
Πολύ ευγενικά, μου είπε: «Ο κ. Αϊντίν Ακκούρτ με ρώτησε: “Ποιος άφησε αυτόν τον άνθρωπο να μπει;”…
Του είπαμε: “Εμείς”. Ο Αϊντίν μπέη μας είπε ότι απαγορεύεται να βρίσκεστε εδώ. Εμείς δεν το ξέραμε. Σας ζητώ ευγενικά να φύγετε»…
-*-*-
Φυσικά!
Δεν είχα καμία αντίρρηση!
Έπρεπε να τσακωθώ με την αστυνομία;
Έπρεπε να προκαλέσω σκηνή με φωνές και κραυγές;
-*-*-
Περπάτησα προς την πύλη!
Σιωπηλά!
Υπήρχαν 6-7 αστυνομικοί στην πύλη…
Όπως είπα, υπήρχαν κάποιοι με τους οποίους υπηρέτησα στο στρατό, άνθρωποι που γνώριζα…
-*-*-
Έβγαλα την κάρτα που φορούσα στο λαιμό μου και την επέστρεψα…
Ένας από αυτούς άνοιξε την πύλη και ένας άλλος είπε: «Ευχαριστώ, αδελφέ μου Σερχάτ!».
-*-*-
Ποτέ στη ζωή μου δεν έχω συγκινηθεί τόσο πολύ με ένα ευχαριστώ!
Μπορεί να κλάψει ένας 55χρονος άντρας γίγαντας βάρους 120 κιλών και ύψους 1,90μ.;
Ακόμα κι αν το έκανα σιωπηλά, έκλαψα πραγματικά!
-*-*-
Αλλά όχι επειδή μου είπαν να φύγω ή επειδή με πέταξαν έξω…
Το ευχαριστώ της αστυνομίας καθώς έβγαινα με έκανε να κλάψω…
Συγκινήθηκα βαθιά…
-*-*-
Τα δικά μου ήταν δάκρυα χαράς…
Ήταν δάκρυα ευτυχίας που βρισκόμουν στο σωστό δρόμο!
Ήταν επίσης και λίγο δάκρυα της πικρίας που ένιωσα!
-*-*-
Κάθε ένας από τους φίλους μας στους οποίους δεν επετράπη η είσοδος στην Τουρκία πέρασε μπροστά από τα μάτια μου…
Δεν μου επετράπη η είσοδος στο προεδρικό μέγαρο της χώρας μου, το οποίο ήταν δημόσια περιουσία, και στο οποίο τόσα χρόνια έχω παρευρεθεί σε δεκάδες δημοσιογραφικές διασκέψεις, συνεντεύξεις και συναντήσεις…
-*-*-
Το άτομο που ήθελε να με διώξουν ήταν ο Αϊντίν Ακκούρτ…
Αλλά αργότερα έμαθα ότι ο σύμβουλος Τύπου της τουρκικής πρεσβείας, τον οποίο δεν γνωρίζω, πήγε στον Αϊντίν μπέη και του την έφερε, ρωτώντας τον: «Γιατί άφησες αυτόν τον τύπο να μπει;».
-*-*-
Οι αστυνομικοί μας είναι θλιβεροί!
Ο Αϊντίν Ακκούρτ είναι αξιολύπητος!
Ο Ερσίν Τατάρ είναι ένας αποτυχημένος!
-*-*-
Ισχυρίζονται λοιπόν ότι έχουν ένα κυρίαρχο και ισότιμο κράτος!
Τι ειρωνεία!
Δεν είστε τίποτα περισσότερο από μια φάρσα!
Μια αγενέστατη, αδιάφορη, άσχετη, ψεύτικη και αηδιαστική φάρσα!
-*-*-
Τα έχω δει και τα έχω ζήσει όλα!
Είμαι πολίτης της Κυπριακής Δημοκρατίας και του Ηνωμένου Βασιλείου!
Δεν έχω καμία ανάγκη για αυτό το ψεύτικο κράτος!
-*-*-
Μπορούν να με διώξουν όχι μόνο από το προεδρικό μέγαρο ή τα πανεπιστήμια αλλά και από τη γη που κρατούν υπό την κατοχή τους…
Στην πραγματικότητα, εκτός από το να με διώξουν, μπορούν ακόμα και να με σκοτώσουν επειδή δεν συμμερίζομαι τις απόψεις τους…
Αλλά θα μιλήσω με θάρρος: δεν μπορούν να σκοτώσουν την αγάπη που έχω για την Κύπρο, ούτε μπορούν να μου ζητήσουν να χωρίσω αυτή την αγάπη στα δύο!
-*-*-
Μήπως αυτό ήταν κάποια μορφή τιμωρίας;
Με τιμώρησαν;
Όπως είπα, είναι αξιοθρήνητοι και αξιολύπητοι!
-*-*-
Εν τω μεταξύ, αν μου έλεγαν ότι «μου επιτρέπεται να κάνω μια ερώτηση», τι θα ρωτούσα τον Ερντογάν;
Αν μου δινόταν η ευκαιρία, η πρώτη μου ερώτηση θα ήταν: «Κύριε Πρόεδρε, η Τουρκική Δημοκρατία είναι ένα αδιαίρετο σύνολο – τότε, λοιπόν, μπορεί να διαιρεθεί η Κυπριακή Δημοκρατία; Αν ναι, η διαίρεση αυτή θα αποτελούσε προβληματικό προηγούμενο για την Τουρκία;»…
Η δεύτερη ερώτησή μου θα σχετιζόταν με το αν γνωρίζει ή όχι για τους Τουρκοκύπριους στους οποίους απαγορεύεται η είσοδος στην Τουρκία…
Δεν μπόρεσα να ρωτήσω!
-*-*-
Α! Και τι είπε ο Ερντογάν;
Δεν μπόρεσα να ακούσω!
Θα διαβάσουμε τις ειδήσεις!
Η δοκιμασία που πέρασε ο υπάλληλος του ΟΗΕ…
Ένας πολύ υψηλόβαθμος αξιωματούχος των Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ)…
Πέρασε στην ΤΔΒΚ με τη σύζυγό του το Σαββατοκύριακο…
-*-*-
Λοιπόν, είναι ντροπιαστικό να το πω, αλλά η ΤΔΒΚ είναι φθηνότερη από το νερό για κάποιον που πληρώνεται σε ευρώ ή δολάρια!
Και παρά την κάθε είδους ρύπανση, είναι μια όμορφη γεωγραφία…
-*-*-
Τέλος πάντων, ο αξιωματούχος του ΟΗΕ μπήκε στη θάλασσα μαζί με τη γυναίκα του…
Και τότε συνέβη το αναμενόμενο!
Ο καημένος ο άνθρωπος πάτησε ένα σπασμένο γυάλινο μπουκάλι και κόπηκε στο πέλμα!
-*-*-
Ήταν ένα μεγάλο και βαθύ κόψιμο!
Πήγε στο νοσοκομείο με τη γυναίκα του!
Αλλά αρνήθηκαν να τον περιθάλψουν στο νοσοκομείο!
-*-*-
Ιδιωτικό ή δημόσιο, δεν έχει σημασία!
Ένα άτομο που έχει τραυματιστεί!
Και μάλιστα, είναι ξένος!
Ένας φιλοξενούμενος!
-*-*-
Τέλος πάντων, οδήγησε η γυναίκα το αυτοκίνητο, τύλιξαν το πόδι του με μια πετσέτα και πέρασαν στο Νότο…
Σταμάτησαν στην πρώτη κλινική που βρήκαν και τους παρασχέθηκαν οι πρώτες βοήθειες!
Του έκαναν εννέα ράμματα και τον προειδοποίησαν ότι θα μπορούσε να είχε πεθάνει αν είχε καθυστερήσει λίγο ακόμα!
-*-*-
Είναι η ΤΔΒΚ κυρίαρχο και ισότιμο κράτος;
Έλα τώρα, τι μας λες;
[Ένθετη φωτογραφία: Φωτογραφία που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Yenidüzen και δείχνει τον Σερχάτ Ιντζίρλι να αποχωρεί με συνοδεία από τον χώρο όπου ο κ. Ερντογάν επρόκειτο να δώσει συνέντευξη Τύπου]
Ένας δημοσιογράφος μπορεί να υπερασπιστεί οποιαδήποτε άποψη – ένας δημοσιογράφος, σχολιαστής ή ρεπόρτερ που γίνεται είδηση με αυτόν τον τρόπο είναι η πιο εμφανής ένδειξη της κατάστασης αδυναμίας, εξευτελισμού και προβληματικής δημοκρατίας μιας χώρας…
Πηγή: ΜΟΥ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΤΟ ΜΕΓΑΡΟ ΣΙΛΙΧΤΑΡ!
