ENGLISH (ΑΓΓΛΙΚΑ) TÜRKÇE (ΤΟΥΡΚΙΚΑ)
Προσέξατε ότι συνήθως όσο περισσότερο και δυνατότερα διατυμπανίζει κάποιος τον πατριωτισμό του τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να αποδειχθεί τελικά ο μεγαλύτερος απατεώνας;
Από τις καλυμμένες στρατιωτικές τάφρους σε οικόπεδα-φιλέτα γνωστού υπερπατριώτη βουλευτή, τις εταιρείες στυγνής εκμετάλλευσης αλλοδαπών διανομέων από ακροδεξιά εθνίκια (που την ίδια στιγμή διαδηλώνουν εναντίον τους φωνάζοντας “πετάξτε τους στη θάλασσα”) και τις προσοδοφόρες μπίζνες ακραιφνούς πατριωτικού συγκροτήματος ΜΜΕ με Τούρκο μεγαλοπαραγωγό μέχρι το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος, την έκδοση χρυσών διαβατηρίων σε διεθνώς καταζητούμενους απατεώνες. τις ιερές μίζες και τις πρόσφατες αποκαλύψεις για την (καθ’ όλα νόμιμη) εγγραφή εταιρείας στην Κύπρο που συνδέεται με Τ/κ μεγαλοεργολάβο που λυμαίνεται ελληνοκυπριακές περιουσίες στα κατεχόμενα, από το γραφείο λαλίστατου αντιομοσπονδιακού δικηγόρου, η σύνδεση της έντασης της πατριωτικής κορώνας με το μέγεθος της υποκρισίας ξεπέρασε πλέον το στάδιο του απλού φαινομένου – τείνει να γίνει ο κανόνας.
Αν και δεν την έζησα, φαντάζομαι πως πρέπει να υπήρξε μια εποχή που ο πατριωτισμός ήταν όντως για την πατρίδα και όχι για το προσωπικό συμφέρον, την ανέλιξη και τον πλουτισμό. Βέβαια ανεξάρτητα από τα κίνητρα, το μίσος παραμένει μια αρρώστια που σε τρώει από μέσα και δεν πρέπει να ενθαρρύνεται όμως υπάρχει μία διαστρεβλωμένη εκδοχή ρομαντισμού στον εθνικιστή που ξεφτιλίζεται, περιθωριοποιείται, μπορεί ακόμα να χάσει δουλειές, φίλους και σχέσεις για τις απόψεις του που πηγάζουν από αγνή ιδεολογία και με μοναδικό γνώμονα μια εντελώς παραπλανημένη αγάπη προς την πατρίδα.
Αντίθετα υπάρχει κρατημένη μια ξεχωριστή θέση στην κόλαση για όλους εκείνους που πουλάνε φθηνό και ανέξοδο πατριωτισμό για προσωπικό όφελος και πάνω στη ράχη των ανθρώπων που πραγματικά υπέφεραν (και υποφέρουν ακόμα) απ’ αυτόν. Γιατί τον ιδεολόγο τον ξεχωρίζεις και τον αποδέχεσαι (δεν γράφω “σέβεσαι” γιατί ο σεβασμός είναι ένα ολότελα διαφορετικό θηρίο) έστω κι αν διαφωνείς κάθετα μαζί του, τον επαγγελματία πατριώτη όμως που όχι μόνο βάζει το οικονομικό συμφέρον πάνω από την πατρίδα αλλά -ακόμα χειρότερα- το ντύνει με φουστανέλα και το παρουσιάζει στους τυφλωμένους αδαείς ως “πατριωτισμό” δεν τον θέλει ούτε η μάνα του (αν δεν την έχει πουλήσει κι αυτή).
Και μπορείς εύκολα να ξεχωρίσεις τον απατεώνα. Ζούμε σε μικρό μέρος και γνωριζόμαστε όλοι λίγο-πολύ καλά. Μπορείς να δεις ποιοι έχτισαν καριέρες, πλούτισαν ή απέκτησαν δύναμη και ασυλία πουλώντας πατριωτισμό, ξενοφοβία και τουρκοφαγικό εθνικισμό σε όποιον ήταν διατεθειμένος να αγοράσει (και δεν ήταν λίγοι). Μια ματιά μόνο στην αλματώδη ανέλιξη ή τον εξωφρενικό πλουτισμό τους και καταλαβαίνεις αμέσως γιατί η πρεμούρα για τη διατήρηση του στάτους κβο. Δεν λέμε ότι όλοι όσοι αντιτίθενται στη λύση του Κυπριακού εντάσσονται σ’ αυτή την κατηγορία (γι’ αυτό γράφω ότι ξεχωρίζουν οι “επαγγελματίες”) ή ότι κάνουν πίσω από την πλάτη μας μπίζνες με το ψευδοκράτος αλλά το να μάχεσαι με νύχια και με δόντια να δαιμονοποιήσεις οποιοδήποτε σχέδιο λύσης, τους ίδιους του Τ/κ και όποιον Ε/κ αγωνίζεται για την επανένωση, ώστε να διατηρηθεί πάση θυσία και εσαεί η υπάρχουσα κατάσταση (μέχρι την αναπόφευκτη διχοτόμηση ή προσάρτηση), δεν είναι λιγότερο ποταπό από το να έκανες απευθείας μπίζνες με τον Αττίλα. Ας μην ξεχνάμε πως το να φωνάζεις μισό αιώνα τώρα για μια “δίκαιη, βιώσιμη και λειτουργική λύση” απορρίπτοντας οτιδήποτε έπεσε ποτέ στο τραπέζι, ακούγεται πολύ καλύτερα από το “δεν θέλω λύση γιατί θα μου χαλάσει τις ομορφιές μου”.
Αλλά μάθαμε πια. Όσο πιο στεντόρεια η πατριωτική κορώνα, ειδικά αν συνοδεύεται από κούνημα του δακτύλου προς τους “μειοδότες”, τόσο μεγαλύτερο το δούλεμα. Άλλωστε η πρώτη αντίδραση κάθε απατεώνα που πιάνεται με το χέρι στο βάζο με το μέλι είναι ότι “διώκεται επειδή είναι πατριώτης και ενοχλούν οι απόψεις του”. Ξέρει που απευθύνεται…
Πηγη: ΝΟΜΙΚΟΣ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ: ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ: Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΜΑΣΤΙΓΑ