ENGLISH (ΑΓΓΛΙΚΑ) TÜRKÇE (ΤΟΥΡΚΙΚΑ)
Το Μαρί σταμάτησε τον χρόνο στο 2011 και οι 13 νεκροί στοιχειώνουν όχι μόνο τη μνήμη αλλά σχεδόν κάθε πολιτική κουβέντα μέχρι σήμερα. Κάθε πρόωρος, ξαφνικός ή αφύσικος θάνατος Ελληνοκύπριου μονοπωλεί την επικαιρότητα, προκαλεί ρίγη συγκίνησης ή οργής (αν είναι βίαιος) και προκαλεί στα εγχώρια σόσιαλ παροξυσμό δακρύων, αγάπης και αλληλεγγύης με τις μοιρολογίστρες του Facebook να βαράνε υπερωρίες. Βασικά η μύτη Ελληνοκύπριου να ανοίξει στο Λονδίνο ή τη Μελβούρνη θα γίνει πρώτη είδηση και όλοι θα ξεσκιστούν στα διαδικτυακά περαστικά.
Συγγνώμη που αναφέρομαι σε “Ελληνοκύπριους” αλλά γνωρίζετε καλά το ποιόν της ράτσας μας: Τα θύματα του Μεταξά αν δεν ήταν ανάμεσά τους τα δύο μωρά να συγκινηθεί το μέσο ρατσιστόμουτρο (με το κλασικό “τι του έφταιξαν τα μωρά;” υπονοώντας ότι οι μητέρες του κάτι θα του έκαναν για να τις πνίξει) θα πήγαιναν άκλαυτα ενώ οι τέσσερις Αιγύπτιοι που απανθρακώθηκαν έξω από την Οδού στη μεγάλη πυρκαγιά του καλοκαιριού του 2021 αναφέρονταν από μερίδα του ΜΜΕ μετά τα καμένα στρέμματα και τις στάνες. Μετά. Τις. Γαμημένες. Στάνες.
“Χάθηκαν τέσσερις ζωές. Γιατί δεν γκρεμίστηκε το σύμπαν;” έγραφα σε σχετικό άρθρο εκείνες τις μαύρες μέρες του Ιούλη. Και πρόσθετα “Ρητορικό το ερώτημα γιατί ξέρουμε την απάντηση: Αιγύπτιοι”.
Ας το επαναλάβουμε λοιπόν. Ανάμεσα στις εκατόμβες νεκρών από τους σεισμούς σε Τουρκία και Συρία υπάρχουν μέχρι στιγμής 34 Κύπριοι, ανάμεσά τους και 22 από τα 35 μέλη της ομάδας βόλεϊ της κατεχόμενης Αμμοχώστου. Τέσσερις ανασύρθηκαν ζωντανοί, για τους υπόλοιπους “η ελπίδα πέθανε στα ερείπια” όπως είναι και ο τίτλος του Τ/κ πρωτοσέλιδου της φωτογραφίας. Γιατί δεν πάγωσε ο χρόνος; Γιατί η είδηση δεν μονοπωλεί τα δελτία; Γιατί δεν μπήκε φρένο στην προεκλογική με τους υποψήφιους και τα επιτελεία τους να εκφράζουν την ανείπωτη θλίψη τους αναβάλλοντας κάθε δραστηριότητα και εμφάνιση; Γιατί οι Συναγερμικοί δεν το βουλώνουν με το first world problem τους αν θα ψηφίσουν τον αποστάτη ή τας κομμουνιστάς και να πενθήσουν τους 34 νεκρούς Κύπριους; (τουλάχιστον η πρόεδρος της Βουλής Αννίτα Δημητρίου είχε τη λογική να μιλήσει για “νεκρούς συμπατριώτες μας”) Γιατί ο Αναστασιάδης δεν σταματάει για λίγο την όχι-και-τόσο-διακριτική προσπάθειά του να ορίσει τον Χριστοδουλίδη διάδοχο (πιθανότατα για να περάσει ήσυχα γεράματα χωρίς το φόβο να σέρνεται στα δικαστήρια με το “πι”) και να δει τι μπορεί να κάνει ως Πρόεδρος αυτού της δύσμοιρης παρωδίας κράτους για να ανακουφίσει τις οικογένειες των θυμάτων; Γιατί δεν έχει κηρυχθεί τριήμερο πένθος;
Και πάλι γνωρίζουμε την απάντηση: Τουρκοκύπριοι. Άρα μη Κύπριοι. Άρα πετάμε ένα λυπημένο emoji στο Facebook και καθαρίσαμε.
Έτσι μας κατάντησε ο ανένδοτος. Μισός αιώνας μίσους, παράνοιας και καχυποψίας για τους “άλλους”, τους “λεγόμενους”, τους “Τούρκους”, τους “εχθρούς”. Πόσες ευκαιρίες χάθηκαν; Πόσες γενιές δηλητηριάστηκαν; Δεν χρειάζεται καν η επίσημη διχοτόμηση. Τα κατεχόμενα και οι Τουρκοκύπριοι είναι πλέον στην συνείδηση των περισσοτέρων (και ναι, πιστεύω πως είναι πλειοψηφία) κάποια μακρινή, άγνωστη χώρα που δεν μας αφορά περισσότερο από το Τζιμπουτί ή την Αϊτή. Βούτυρο στο ψωμί των απορριπτικών που δεν θέλουν ομοσπονδία με ένα “ξένο σώμα”. Γιατί αυτό είναι ουσιαστικά. Τουλάχιστον για το επίσημο κράτος που ουδέποτε είδε τους Τ/κ ως ισότιμους πολίτες του. Κι αυτό πέρασε -και μέσω ΜΜΕ- στον κόσμο. Ξένα σώματα. Δίπλα μας μεν αλλά θα μπορούσαν να ήταν στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Τη στιγμή που το γράφω ο newscaster ιδιωτικού καναλιού αναγγέλλει τις ειδήσεις της βραδιάς. Τρίτη είδηση ο σεισμός μετά τα εσωκομματικά του ΔΗΣΥ και τα τελευταία μηνύματα των υποψηφίων. Τέταρτη η “συγκινητική συνεισφορά των Κυπρίων” στους σεισμόπληκτους Τουρκίας και Συρίας, αυτό το κακό συνήθειο να γινόμαστε πρωταγωνιστές στην τραγωδία του άλλου και να ευλογάμε τα γένια μας κυριολεκτικά πάνω απ’ τα ερείπια (προφανώς η παροιμία με το καλό και τον γιαλό μάς είναι άγνωστη). Ούτε μια αναφορά στους νεκρούς Τουρκοκύπριους, Ούτε ότι πενθεί το νησί.
Αυτήν την πατρίδα θέλουμε να επανενώσουμε; Ίσως τελικά μάς αξίζει ο Χριστοδουλίδης με τον απορριπτικό συρφετό του. Η ελπίδα όντως χάθηκε στα ερείπια…
Πηγή: ΝΟΜΙΚΟΣ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ: Η ΝΟΜΙΚΟΣ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ: Η ΕΛΠΙΔΑ ΠΕΘΑΝΕ ΣΤΑ ΕΡΕΙΠΙΑ (ΤΗΣ ΕΠΑΝΕΝΩΣΗΣ)
