ENGLISH (ΑΓΓΛΙΚΑ) TÜRKÇE (ΤΟΥΡΚΙΚΑ)
Πριν από είκοσι μέρες, παρουσιάζοντας το «Σχέδιο Κύπρος- το αύριο», ο Αβέρωφ έβαζε στο κάδρο της προεκλογικής του τον εύηχο στόχο της πράσινης ανάπτυξης. Ανάπτυσσε το όραμά του για μια οικονομία πράσινη, με βιώσιμη ανάπτυξη, όπου η προστασία του περιβάλλοντος και η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής θα λάμβαναν κεντρικό χαρακτήρα και παρουσίαζε τους άξονες με τους οποίους δήλωνε ότι θα καταστήσει την Κύπρο- την επόμενη πενταετία- «πρότυπο υγιούς πράσινου κράτους» και «χώρα παράδειγμα σε όλο τον κόσμο». «Όραμά μας να φτιάξουμε την πράσινη Κύπρο», εξηγούσε, «και το χρυσοπράσινο φύλο να το κάνουμε στην πράξη τη χρυσοπράσινη Κύπρο μας». Ενώ, με την αμετροέπεια που τον χαρακτηρίζει, υποδείκνυε πως η Κύπρος μπορεί να γίνει πράσινη μόνο με τον ΔΗΣΥ πρωταγωνιστή. Ήταν την ίδια περίοδο που ο Νίκος Αναστασιάδης δήλωνε πως «η προστασία του περιβάλλοντος βρίσκεται στο επίκεντρο των πολιτικών μας» και ανακοίνωνε ανάληψη πρωτοβουλιών από μέρους της Κύπρου σε επίπεδο ευρωπαϊκό για διάσωση του περιβάλλοντος και του πλανήτη, κάνοντας τον καθένα να απορεί αν ζει σε αυτή τη χώρα.
Και ξαφνικά εμφανίστηκε το τοπικό σχέδιο Ακάμα. Ή, καλύτερα, άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους κομμάτια του- αποτέλεσμα κυρίως αντιδράσεων που εκδηλώνονταν από τις αρμόδιες περιβαλλοντικές αρχές- αφού ο Νίκος Νουρής, σε μια συνήθη γι’ αυτόν πρακτική, επέλεξε να επικαλεστεί κάθε επιχείρημα ώστε ακόμα ένα θέμα δημοσίου συμφέροντος να μην γίνει κομμάτι του δημόσιου διαλόγου. Και ο Αβέρωφ Νεοφύτου, που θα καθιστούσε την Κύπρο χρυσοπράσινη και παράδειγμα σε όλο τον κόσμο, εξαφανίστηκε. Άφησε όμως άλλους, που δηλώνουν πολύ κοντά του και δίπλα του, φωτογραφίζονται μαζί του και θέτουν την οικογένειά τους στη διάθεση του αγώνα του ΔΗΣΥ και του Προέδρου του να μιλούν ακατάπαυστα. Να περιφέρονται από κανάλι σε κανάλι, προτάσσοντας το αναφαίρετο συνταγματικό δικαίωμα των ιδιοκτητών να χτίσουν ό,τι απέμεινε από τον Ακάμα. Και να εκφράζουν το όραμά τους για «αειφόρο» και «λελογισμένη» ανάπτυξη, η οποία θα φτάσει μέχρι τις ακτές. Με θεματικά πάρκα, τουριστικές αναπτύξεις, αγροκτήματα, αναψυκτήρια και μεμονωμένες κατοικίες. Χωρίς καμιά τεκμηρίωση των αναγκών ανάπτυξης της περιοχής και χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι επιπτώσεις στα είδη και τους οικότοπους του Δικτύου Natura 2000. Με αυτούς που υπόσχονταν ότι θα επανεξετάσουν την ανάπτυξη στις σπηλιές κι εφόσον δεν ακολουθήθηκαν οι σωστές διαδικασίες θα παρέμβουν για να την τερματίσουν, αλλά στη συνέχεια ενέκριναν το τσιμέντωμα ολόκληρης της περιοχής, να δηλώνουν θεματοφύλακες της σωστής ανάπτυξης και στον υπόλοιπο Ακάμα.
Έναν χρόνο τώρα ο Αβέρωφ Νεοφύτου εμφανίζεται ως αυτός που θα βάλει όλα τα κομμάτια του παζλ στη θέση τους. Δεν θα δεχθεί ποτέ να τσιμεντώσουν τον Ακάμα, λέει, αλλά ούτε και να θυματοποιηθούν οι ιδιοκτήτες γης εκεί. Και δηλώνει έτοιμος να συμβάλει ώστε το περιβάλλον να διατηρηθεί για τις επόμενες γενιές χωρίς να καταστραφούν οι άνθρωποι και οι κάτοικοι, με μια ήπια, βιώσιμη ανάπτυξη, όπου άνθρωπος και περιβάλλον θα συνυπάρχουν. Η πράσινη ανάπτυξη, όμως, δεν είναι έννοια αφηρημένη. Προϋποθέτει ως πρώτιστο τον σεβασμό και την προστασία του περιβάλλοντος. Όταν λοιπόν ο Αβέρωφ Νεοφύτου επικαλείται τη συνύπαρξη περιβάλλοντος και ανθρώπου, φιλοδοξεί μάλιστα να αποτελέσει πρωταγωνιστή στην προσπάθεια να καταστήσει τη χώρα πρότυπο υγιούς πράσινου κράτους, θα πρέπει και να εξηγήσει πως ακριβώς την αντιλαμβάνεται. Κυρίως όμως πώς αντιλαμβάνεται τα δικαιώματα των κατοίκων της περιοχής.
Πώς συμβαδίζουν οι ειδικές αναπτύξεις εκτός ζωνών ανάπτυξης, οι τουριστικές αναπτύξεις σε γεωργικές ζώνες και σε υψώματα με περιβαλλοντική αξία και οι λατομικές ζώνες στην καρδιά του Ακάμα με τη βιωσιμότητα και την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής που έθεσε ως στόχο;
Πώς συνάδει η διατήρηση του περιβάλλοντος για τις επόμενες γενιές με προτάσεις, που σύμφωνα με τις περιβαλλοντικές μελέτες και εκθέσεις επιφέρουν σοβαρές, μακροπρόθεσμες αρνητικές και μη αναστρέψιμες επιπτώσεις στην ακεραιότητα και συνοχή των προστατευόμενων περιοχών του Δικτύου Natura 2000 και της Χερσονήσου του Ακάμα που προωθεί η κυβέρνηση με το τοπικό σχέδιο και ο ίδιος με τη σιωπή του; Πώς εννοεί την ήπια και αειφόρο ανάπτυξη;
Είναι ο Ακάμας ζήτημα που αφορά μόνο αυτούς που βρίσκονται στη συγκεκριμένη περιοχή, όπως δήλωσε ο πρόεδρος του κ.σ. Δρούσειας μετά από τη συνάντηση μαζί του; Μπορεί το ατομικό συμφέρον των ιδιοκτητών γης να τίθεται πάνω από αυτό του συνόλου που δεδομένα επηρεάζεται; Από πότε είναι αναφαίρετο και συνταγματικό δικαίωμα η ανάπτυξη θεματικών πάρκων και ξενοδοχιακών μονάδων στον μοναδικό ουσιαστικά πνεύμονα πρασίνου που έχουν αφήσει; Και τι εννοούν όλοι αυτοί, που μεταξύ άλλων υποστηρίζουν πως «οι περιβαλλοντιστές δεν δικαιούνται να μιλούν, αφού δεν έχουν ούτε περιουσίες, ούτε τίποτε», όταν δηλώνουν πως στο πρόσωπο του προέδρου του ΔΗΣΥ εναποθέτουν τις ελπίδες τους για ικανοποίηση των αιτημάτων τους;
Ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα που από το ξεκίνημα είχε να αντιμετωπίσει η υποψηφιότητα Αβέρωφ Νεοφύτου, ήταν η εμπεδωμένη άποψη εντός κοινωνίας ότι ο ίδιος βρίσκεται πίσω (και δίπλα) απ’ όλα τα μεγάλα συμφέροντα της χώρας. Ήταν κάτι άλλωστε που και ο ίδιος αναγνώρισε από τις πρώτες του τοποθετήσεις ως υποψήφιος. Κάποιος, λοιπόν, θα ανέμενε ότι για λόγους επικοινωνιακούς- αν μη τι άλλο- θα προσπαθούσε να απομακρυνθεί από τέτοιες φωνές, οι οποίες το μόνο που κάνουν είναι να επιβεβαιώνουν ότι ο κύριος λόγος που η Κύπρος δεν μπορεί να είναι πράσινη είναι ο ΔΗΣΥ και τα συμφέροντα που εξυπηρετεί. Φαίνεται όμως ότι ούτε αυτό δεν μπορεί να κάνει.
Γι’ αυτό Αβέρωφ, άσε την πράσινη Κύπρο και μίλα μας για τον Ακάμα.
