ENGLISH (ΑΓΓΛΙΚΑ) TÜRKÇE (ΤΟΥΡΚΙΚΑ)
Δημοσιεύθηκαν για πρώτη φορά έγγραφα σχετικά με την ΤΜΤ.
Η ανείπωτη ιστορία μεταξύ 1955-1974…
Ένας άνθρωπος με μυστικά: İlter Kırmızı… [Σημείωση μεταφραστή: μέλος της TMT]
Έχω σχεδόν τελειώσει την ανάγνωση του βιβλίου που έγραψαν, προετοίμασαν και συνέταξαν οι Güven Uludağ, Koral Özkoraltay και Osman Yağız Kırmızı…
-*-*-
Αν ξεκινήσουμε από αυτά που μας είπε ο κ. İlter και από αυτά που καταγράφηκαν, δεν θα είναι πολύ δύσκολο να αναλύσουμε την εποχή της TMT.
Κρατούσα κάποιες σημειώσεις και έκανα κάποιες εκτιμήσεις καθώς διάβαζα…
Θα ήθελα σήμερα να τις μοιραστώ μαζί σας.
-*-*-
Η ΤΜΤ δεν έδωσε αγώνα για «αυτό που έχουμε σήμερα»…
Ή με άλλα λόγια, οι φρικτές μέρες που βιώνουμε σήμερα δεν ήταν ο στόχος που τα μέλη της ΤΜΤ είχαν θέσει…
Για παράδειγμα, η ΤΜΤ δεν επεδίωκε να εξαφανίσει κάθε Κύπριο από αυτή τη χώρα… αντιθέτως, ο όρκος τους ήταν να διατηρήσουν την ύπαρξη της κοινότητας… αλλά απέτυχαν να το κάνουν…
-*-*-
Είναι ενδιαφέρον ότι ορισμένες ένοπλες ομάδες στη Λευκωσία αντιδρούσαν ακόμη και στην ανάθεση της διοίκησής τους σε Τούρκο…
Στη συνέχεια, διορίστηκε κάποιος «κυπριακής καταγωγής» και έμειναν ευχαριστημένοι…
Σήμερα, βάζοντας στην άκρη τον Πρόεδρο, τον Πρωθυπουργό και το υπουργικό του συμβούλιο, αλλά και τους διοικητές από την Τουρκία, η χώρα διοικείται από ένα άτομο και το κάνει εντελώς άμεσα και χωρίς να τον αμφισβητεί κανείς.
-*-*-
Πολλές από τις παρατυπίες, τη διαφθορά και την ειδική μεταχείριση που υπήρχαν κατά την εποχή της ΤΜΤ συνεχίζονται… Για παράδειγμα, σε περιόδους που είναι περιορισμένη, απαγορευμένη ή αδύνατη η αγορά οποιουδήποτε προϊόντος από το εξωτερικό, κάποια προνομιούχα άτομα μπορούν να αγοράζουν ό,τι θέλουν από την ελληνοκυπριακή πλευρά… Ορισμένοι διαγωνισμοί, έστω και σε περιορισμένο βαθμό, ανατίθενται σε συνεργάτες, φίλους ή ένοπλους…
-*-*-
Υπάρχει ένα άσχημο ψέμα που μας έχουν διδάξει… Λένε: «Οι ειρηνευτές του ΟΗΕ ή οι Βρετανοί στρατιώτες που υπηρέτησαν στην Κύπρο δούλευαν πάντα εναντίον μας… Δεν μας προστάτευαν». Όμως σε αυτό το βιβλίο τεκμηριώνεται ότι δεκάδες Ειρηνευτικά Στρατεύματα του ΟΗΕ έπαιξαν σημαντικό ρόλο στο κρυφό λαθρεμπόριο όπλων και άλλων επειγουσών αναγκών σε σχεδόν κάθε άκρη του νησιού, είτε εθελοντικά είτε επαγγελματικά…
Στην πραγματικότητα, το πρώτο και μοναδικό αληθινό μετάλλιο στην ιστορία της ΤΜΤ απονεμήθηκε σε έναν από αυτούς τους στρατιώτες…
-*-*-
Η προπαγάνδα, ή με άλλα λόγια, τα ψέματα, ήταν πάντα κυρίαρχα στην κοινωνία αυτή… Ακόμα είναι… Τίποτα δεν έχει αλλάξει…
Ο βομβαρδισμός του τζαμιού Μπαϊρακτάρ έγινε για να τραβήξει την προσοχή της Τουρκίας στην Κύπρο – το είχαμε ήδη διαπιστώσει αυτό, και νομίζω ότι τώρα τεκμηριώνεται σε αυτό το βιβλίο.
Νομίζω ότι έχει επίσης τεκμηριωθεί ότι το Küçük Kaymaklı εγκαταλείφθηκε για τον ίδιο λόγο και ότι δεκάδες άνθρωποι πέθαναν για το τίποτα.
Πόσο ατυχές ήταν το γεγονός ότι παραδώσαμε μια κατοικημένη περιοχή 5.000 ανθρώπων σε 20 κακοποιούς υπό τις διαταγές του Σαμψών…
Γιατί;
Για να έρθει η μητέρα πατρίδα να μας σώσει!
-*-*-
Η σφαγή της μπανιέρας…
Η απάντηση στο ερώτημα «Ποιος το έκανε;» δεν υπάρχει, ούτε σε αυτό το βιβλίο…
Αλλά «είναι πολύ καλά γνωστό πλέον για ποιους σκοπούς έτυχε εκμετάλλευσης μετά τη διάπραξη του…»
Κατά τη δική μου άποψη, η τοποθέτηση νεκρών παιδιών για να δημιουργηθεί ένα σκηνικό για σκοπούς προπαγάνδας είναι πολύ μεγαλύτερο έγκλημα από τη δολοφονία τους…
Και αυτό ακριβώς έκαναν…
Πήραν τα νεκρά παιδιά στην αγκαλιά τους και τα τοποθέτησαν σε μια μπανιέρα μαζί με τη μητέρα τους πριν τα φωτογραφίσουν…
Μακάρι να σαπίσετε στην κόλαση και αν υπάρχει τέτοιο πράγμα, ελπίζω να στριφογυρίζετε στους τάφους σας…
-*-*-
Ποιος σκότωσε τον Ayhan Hikmet και τον Muzaffer Gürkan; [Σημείωση μεταφραστή: Τ/Κ δημοσιογράφοι που σκοτώθηκαν το 1962]
Ούτε σε αυτό το ερώτημα υπάρχει απάντηση…
Αλλά όλοι ξέρουμε γιατί σκοτώθηκαν…
Είναι τεκμηριωμένο…
«Για να μην εξακολουθήσει να υπάρχει η Κυπριακή Δημοκρατία… για να καταρρεύσει…».
-*-*-
Λοιπόν κύριε, δεν ήμασταν εμείς που καταστρέψαμε την Κυπριακή Δημοκρατία!
Όχι, εμείς ή κάποιοι από τους παράγοντες επιρροής μας κατέβαλαν μεγάλη προσπάθεια για την κατάρρευση της Δημοκρατίας ή για να την εγκαταλείψουμε.
Μην τολμήσει κανείς να μου πει από εδώ και στο εξής ότι «μας έδιωξαν, μας ανάγκασαν να φύγουμε».
-*-*-
Ένα άλλο κρίσιμο θέμα που τεκμηριώθηκε για άλλη μια φορά ή που το καταλαβαίνουμε τώρα καλύτερα χάρη σε αυτό το βιβλίο, είναι ότι πολλά κακά ήρθαν και από τις δυο πλευρές…
Με άλλα λόγια, «η τουρκική πλευρά δεν ήταν αθώα…».
Νομίζω ότι αυτή είναι μια τρομερή αλήθεια…
-*-*-
Ο εθνικισμός και ο φασισμός είναι η μόνη αιτία της καταστροφής αυτής της χώρας…
Οι δικοί μας αγωνίστηκαν για να φέρουν την Τουρκία στο νησί, τα αεροπλάνα πέταξαν πάνω από τα Κόκκινα και το Λευκόνοικο, έριξαν βόμβες στο ένα, σκόρπισαν τον τρόμο στο άλλο και έφυγαν…
Ωστόσο, είναι ειρωνικό ότι δεν ήταν οι δικοί μας φασίστες που κατάφεραν να φέρουν την Τουρκία στο νησί, αλλά οι Έλληνες φασίστες…
Το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου που πραγματοποίησαν αυτοί οι ηλίθιοι, όχι μόνο βόλεψε το παιγνίδι που έστηνε η Τουρκία, αλλά τους έφερε και εδώ για τα καλά…
-*-*-
Τι άλλο υπάρχει σε αυτό το βιβλίο;
Για παράδειγμα, ποιος ξεκίνησε πρώτος τις διακοινοτικές συγκρούσεις;
Νομίζω ότι η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι επίσης ξεκάθαρη…
Σίγουρα ήμασταν εμείς…
Καταταχθήκαμε στη βρετανική αστυνομία και θεωρήσαμε την κακομεταχείριση των μελών της ΕΟΚΑ με τη «βρετανική» στολή που φορούσαμε ως επίτευγμα…
Πάντα έβαζαν ένα «στόχο» για να πολεμήσουν, εμείς επιλέξαμε να υπηρετήσουμε τους Βρετανούς, μέχρι να βάλουν κάποιοι άλλοι ένα στόχο…
Ήμασταν συνεργοί…
Η πρώτη σφαγή ανήκει επίσης σε μας…
-*-*-
Και υπάρχει το παράδειγμα μιας δολοφονίας που έλαβε χώρα στην Αμμόχωστο…
Αν δεν κάνω λάθος, νομίζω ότι πυροβολήσαμε τρία άτομα – μετά από αυτό το περιστατικό, 14 Τουρκοκύπριοι εξαφανίστηκαν από τους δρόμους…
Το αποτέλεσμα;
-*-*-
Στο όνομα του τουρκικού ή του ελληνικού εθνικισμού, για να εξυπηρετήσουμε τα συμφέροντα των Βρετανών και των Αμερικανών, στο όνομα του λεγόμενου «δίκαιου σκοπού», το κάναμε στους εαυτούς μας και αν η σημερινή κατάσταση είναι το αποτέλεσμα, έχουμε χάσει οριστικά!
Έχουμε ηττηθεί από κάθε άποψη!
Διότι η τουρκοκυπριακή κοινότητα, την οποία η ΤΜΤ ορκίστηκε να προστατεύσει και να διαφυλάξει, δεν υπάρχει πια!
Και το πιο οδυνηρό είναι ότι αν εξετάζαμε έναν προς έναν όλους τους πρωταγωνιστές που έπαιξαν ρόλο στην κυπριακή συμφορά, θα φαινόταν ότι μόνο η τουρκοκυπριακή κοινότητα πεθαίνει στο τέλος της ταινίας!
Πόσο χαίρομαι που υπάρχετε!
Τον τελευταίο ενάμιση μήνα, μετά το έργο του Mahmut Anayasa και της Zalihe Susuzlu με τίτλο «Gatriyaba», [Σημείωση μεταφραστή: ο τίτλος προήλθε από το «Katriye aba» ή αδελφή Katriye στην τουρκοκυπριακή διάλεκτο] είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω τη θεατρική διασκευή του «Alikko και Caher» από τον Salih Döşemeci… [Σημείωση μεταφραστή: μια ραδιοφωνική εκπομπή της δεκαετίας του 1960 βασισμένη σε δύο παραδοσιακούς χαρακτήρες] που ανέβηκε από τη FOGEM [Κέντρο Λαογραφίας και Νεολαίας Λευκωσίας]…
-*-*-
Πήγαμε στην Τουρκία για διακοπές με τη μητέρα και τον πατέρα μου αμέσως μετά το 1974…
Με το πορθμείο «Yeşilada»…
Ο πατέρας μου είχε ένα Audi του 1973…
Το πίσω μέρος του είχε υποστεί ζημιά από μια βόμβα και μετά είχε φτιαχτεί…
-*-*-
Κάθε τόσο σταματούσαμε κατά μήκος της ακτογραμμής Αττάλειας-Μερσίνης και ακούγαμε τον «Alikko και τον Caher» στο ραδιόφωνο Μπαϊράκ…
-*-*
Τον Alikko έπαιζε ο Kemal Tunç…
Ο μεγάλος δάσκαλος δεν είναι πια μαζί μας…
Ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή του…
Η φωνή του Καχέρ ήταν του Osman Balıkçıoğlu…
Εξακολουθεί να ασχολείται με το θέατρο στο Λονδίνο…
Ήταν και αυτός στο AKM [Πολιτιστικό Κέντρο Ατατούρκ] το Σάββατο…
Το έργο τελείωσε και ανέβηκε στη σκηνή για να εκφωνήσει την ομιλία του…
Ευχαρίστησε τους ηθοποιούς, φίλησε τον καθένα τους στα μάγουλα…
Κάλεσε επίσης στη σκηνή τις κόρες του Tunç και τον Kürşat, τον γιο του Yücel Köseoğlu, μια άλλη μεγάλη μορφή που έπαιξε τον Caher πριν από αυτόν…
-*-*-
Και θυμηθήκαμε την «κυπριακότητά» μας όταν παρακολουθούσαμε το «Gatriyaba» και το «Alikko και Caher»…
Αγαπάμε πάρα πολύ όλους όσους συνέβαλαν σ’αυτά…
[Εισάγεται φωτογραφία του Τζιοβάνι Γκουιντέτι, ο οποίος ήταν προπονητής της Γυναικίας Εθνικής Ομάδας Βόλεϊ της Τουρκίας]
«Αυτή η χώρα (η Τουρκία) μου έδωσε καριέρα στο γήπεδο και μου χάρισε μια πολύ ευτυχισμένη ζωή εκτός γηπέδου. Θα παρακολουθώ με υπερηφάνεια τις Σουλτάνες του Δικτύου [Σημείωση μεταφραστή: παρατσούκλι της Γυναικίας Εθνικής Ομάδας Βόλεϊ της Τουρκίας] ως αφοσιωμένος οπαδός. Ξέρω ότι οι δυνατές γυναίκες αυτής της χώρας θα δίνουν πάντα τον καλύτερό τους εαυτό», δήλωσε ο Τζιοβάνι Γκουιντέτι αποχωρώντας από τη θέση του προπονητή της Γυναικίας Εθνικής Ομάδας Βόλεϊ της Τουρκίας… Κι εμείς σας συμπαθούμε πάρα πολύ… Σας παρακολουθήσαμε με μεγάλο ενθουσιασμό… Grazie Signore Guidetti.
Πηγή: ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ
