ENGLISH (ΑΓΓΛΙΚΑ) TÜRKÇE (ΤΟΥΡΚΙΚΑ)
Ο Ανδρέας Μαυρογιάννης δεν έχει ακόμα εξαγγείλει την υποψηφιότητά του, όπως έχουν κάνει άλλοι ανεξάρτητοι υποψήφιοι – για παράδειγμα ο Αχιλλέας Δημητριάδης, ο Μάριος Ηλιάδης, ο Γιώργος Κολοκασίδης. Ο Ανδρέας Μαυρογιάννης παραιτήθηκε από τη θέση του Διαπραγματευτή, αφότου το ΑΚΕΛ τού άναψε το πράσινο φως να το κάνει, ενθαρρύνοντάς τον ότι θα είναι ο υποψήφιός του. Ο Στέφανος Στεφάνου, βεβαίως, το είχε πει αλλιώς: «Ναι, συναντηθήκαμε, αλλά μετά που παραιτήθηκε» – για να επιβεβαιώσει την παράδοση που θέλει σ’ αυτό τον τόπο, ακόμα και τα πιο απλά πράγματα να γίνονται σύνθετα και γελοία. Ο Ανδρέας Μαυρογιάνης περιμένει να τον εγκρίνουν οι κομματικές ομάδες βάσης του ΑΚΕΛ – τρέχει μόνος του, θα έρθει δεύτερος; Δεν το νομίζω – για να εξαγγείλει την υποψηφιότητά του. Η οποία θα είναι ανεξάρτητη! Του ΑΚΕΛ μεν, ανεξάρτητη δε.
Μια φορά, πάντως, και εν αντιθέσει με όλους τους άλλους που συστήνουν στους υποψήφιους προέδρους να επικεντρωθούν στις προτάσεις τους και να αναδείξουν τα πολιτικά πλεονεκτήματά τους, εγώ προτείνω: Αφήστε τις comme il faut συμπεριφορές και ξεκατινιαστείτε ελεύθερα. Είμαι σίγουρος ότι θα εξάγουμε πιο ειλικρινή συμπεράσματα για το ποιόν του καθενός σας, παρά με το καμουφλαρισμένο μειλίχιο ύφος, το φωτοστέφανο του σωτήρα και τις εκθέσεις ιδεών.
Παρεμπιπτόντως, δεν σας κρύβω ότι η περίπτωση Ιωάννη Κασουλίδη, με προβληματίζει. Και αναφέρομαι στη σπουδή του Υπουργού των Εξωτερικών να εμφανίζεται –μάλιστα, προ της αντιγραφής Χριστοδουλίδη- βασιλικότερος του βασιλέως στις επιθέσεις και στους χαρακτηρισμούς σε βάρος του μέχρι πρότινος συναδέλφου και συνεργάτη, χωρίς προσχήματα και έναν στοιχειώδη πολιτικό πολιτισμό. Κι αυτό το σημειώνω, δεδομένης της μεταξύ τους σχέσης αλλά και των όσων εκθειαστικών έλεγε δημόσια ο Ιωάννης Κασουλίδης για τον Νίκο Χριστοδουλίδη. Ποια μύγα τον τσίμπησε;
Απ’ την άλλη, πάλι, γιατί να συγκρατηθεί ο Ιωάννης Κασουλίδης; Εδώ δεν συγκρατήθηκε ο ευγενής ανεξάρτητος υποψήφιος του ΑΚΕΛ. Τα ποιήματα, όμως, δεν είναι απαραίτητο να μας στοιχειώνουν. Αρκεί να μην τα λησμονούμε, όπως λησμόνησε την κραυγή των γλάρων και το φούσκωμα του βαθιού πελάγους ο Φληβάς, ο Φοίνικας. Ειδικά σε καιρούς έντασης, τοξικούς όπως αυτούς μια προεκλογικής περιόδου. Ένα απ΄ τα αγαπημένα του, ας πούμε, του πρώην διαπραγματευτή είναι εκείνο του Ελύτη, που λέει: «Χαράξου με δύναμη κάπου με οποιονδήποτε τρόπο και μετά πάλι σβήσου με γενναιοδωρία». Κυνηγά και κυνηγιέται. Ξέρει αυτός…
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα αποδείχτηκε, πάντως, για τον Νίκο Χριστοδουλίδη η γκάφα της λογοκλοπής, κατά την επίσημη εξαγγελία της υποψηφιότητάς του. Το επιτελείο προσπάθησε να διαχειριστεί τη ζημιά που ήταν δίκοπο μαχαίρι και η άμεση απομάκρυνση του επικοινωνιολόγου, στον όποιο χρεώθηκε το όλο θέμα, κρίθηκε ως η πιο ανώδυνη ενέργεια. Χωρίς ο ίδιος ο υποψήφιος να χρειαστεί να απολογηθεί -λες και υπόλογος στους πολίτες είναι ο κάθε αόρατος επικοινωνιολόγος- αλλά ούτε και να μπορεί να ισχυριστεί ότι του την έστησαν, ώστε να εκτεθεί περισσότερο.
Πάντως, η δυστοκία που εμφανίζει το ΔΗΚΟ στο να αποφασίσει να υποστηρίξει Χριστοδουλίδη, δεν οφείλεται τόσο στις διαφορετικές φωνές που υπάρχουν στο κόμμα, αλλά κυρίως στο περιθώριο που συμφωνήθηκε να υπάρξει μεταξύ της εξαγγελίας του δεύτερου και την εκδήλωση υποστήριξής του από το πρώτο. Τούτο για να αφαιρεθούν (!) από τον ΔΗΣΥ τα όποια επιχειρήματα για προσυνεννοημένη απόφαση και «υποψηφίου της αντιπολίτευσης».
Όχι ότι δεν υπάρχουν αντίθετες φωνές, ούτε ότι δεν γίνεται μπούλινγκ σ’ αυτές. Γεγονός πάντως είναι ότι το μισό κόμμα εργάζεται ήδη για τον Νίκο Χριστοδουλίδη. Και όταν λέμε εργάζεται, εννοούμε, δίνει… «το άπαν των δυνάμεών του», όπως ακριβώς το έδινε και ο Νικόλας Παπαδόπουλος το 2013 για τον Γιώργο Λιλλήκα. Προτού, εννοείται, αποφανθεί, μερικά χρόνια μετά, ότι «ο πρότερος πολιτικός βίος του, δεν του επιτρέπει να παραδίδει µαθήµατα πολιτικής ηθικής». Συνεπώς; Δυο πόρτες έχει η ζωή, την εξής μία.
Για την ώρα, φαίνεται πως όλοι βάλθηκαν να διευκολύνουν το δύσκολο έργο του Αβέρωφ Νεοφύτου. Διεφθαρμένη η κυβέρνηση δεν ήταν, σημειώνει ο Χριστοδουλίδης, στο Κραν Μοντανά ο πρόεδρος έπραξε τα σωστά και δέοντα, τονίζει ο Μαυρογιάννης…
Βεβαίως, το δημοσίως εμφανιζόμενο ως «καλό κλίμα» δεν είναι παρά… στραβό κλήμα, που σύντομα θα το φάει κι ο γάιδαρος – μόλις ζώσουν οι ζέστες του προεκλογικού. Θυμάστε, υποθέτω, τον Χριστόφια που, όταν αποφάσισε να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη, για να μην τρομάξει όπως αργότερα εξομολογήθηκε, τους ΑΚΕΛικούς, δήλωνε πως… αν ήταν στη θέση του Τάσσου θα έκανε τα ίδια που έκανε κι ο Τάσσος. Αργότερα, θυμήθηκε και τα στραβά του και τα ανάποδα…
Ελεύθερα, 29.5.2022.
Πηγή: ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΘΑ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΚΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΞΕΡΟΥΜΕ
