ENGLISH (ΑΓΓΛΙΚΑ) TÜRKÇE (ΤΟΥΡΚΙΚΑ)
Εφόσον είμαι σε διακοπές,
Διάβασα δεκάδες άρθρα χθες και προχθές…
Τα περισσότερα από αυτά στα αγγλικά…
Υπήρχαν κάποια που δυσκολευόμουν να καταλάβω- χρησιμοποίησα την τεχνητή νοημοσύνη…
-*-*-
Οι Άγγλοι είναι παράξενοι!
Η Daily Telegraph δημοσίευσε την είδηση στο πρωτοσέλιδό της χθες…
Λοιπόν, τι είναι;
Τα αφεντικά της εταιρείας που διαχειρίζεται το αποχετευτικό σύστημα αντιμετωπίζουν από δύο χρόνια φυλάκιση ο καθένας εξαιτίας της διαρροής που εντοπίστηκε στις θάλασσες και τα ποτάμια!
-*-*-
Το ίδιο και στην ΤΔΒΚ!
Υπάρχει ένα κράτος και ένας δήμος στην ΤΔΒΚ που δίνει άδειες κατασκευής σε χιλιάδες κτίρια, βίλες, διαμερίσματα, ξενοδοχεία χωρίς μισό μέτρο αποχέτευσης!
-*-*-
Τι κάνουμε με τα λύματα;
Τα παίρνουμε με σηπτικό βυτιοφόρο και τα πετάμε στις πεδιάδες!
-*-*-
Τι άλλο;
Τα αδειάζουμε στη θάλασσα, αγάπη μου!
-*-*-
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι, δόξα τω Θεώ, αυτά τα μέρη δεν είναι βρετανική αποικία από το 1960!
Και πάλι, δόξα τω Θεώ που το κράτος που ονομάζεται «ΤΔΒΚ» δεν είναι πραγματικό κράτος!
-*-*-
Αν οι Βρετανοί δεν είχαν παραδώσει το νησί το 1960, ή αν δεν είχε συμβεί το 1974, τα δικαστήριά μας θα είχαν μπλοκάρει υπολογίζοντας ποιος θα ήταν στη φυλακή και για πόσα χρόνια!
Δόξα τω Θεώ!
Ο Θεός μας προστάτευσε!
Ζήτω η ΤΔΒΚ!
Ο τόπος όπου γεννηθήκατε και μεγαλώσατε και η λύση
Συζητάμε με τον Τζεμάλ Γιορουλμάζ [Cemal Yorulmaz], ιδιοκτήτη του Vouni King Hotel στον Λιμνίτη…
«Τα παιδιά μας ή τα εγγόνια μας θα λύσουν το Κυπριακό πολύ πιο εύκολα», είπε…
«Πώς;» ρώτησα…
Μου εξήγησε…
-*-*-
«Μετά το άνοιγμα των οδοφραγμάτων, δηλαδή μετά την έναρξη των διελεύσεων προς το Νότο, πήγαμε να δούμε το χωριό μας στο Νότο με τον πατέρα μου και το γιο μου…»
-*-*-
«Ο πατέρας μου πήγε πρώτα στο σπίτι όπου γεννήθηκε. Θυμήθηκα τη γιαγιά μου και τον παππού μου να κάθονται στον κήπο εκείνου του σπιτιού… Ο πατέρας μου χάιδευε τον τοίχο του κήπου που είχε καταρρεύσει και έχυνε δάκρυα σιωπηλά …»
-*-*-
«Το δικό μας σπίτι, ακριβώς πίσω από αυτό, φαινόταν πιο στέρεο. Στάθηκα μπροστά του… Οι στύλοι της πέργκολας στον κήπο ήταν εκεί, αλλά δεν υπήρχε αμπέλι… Η μαμά μου έφτιαχνε χαλλούμι κάτω από αυτή την πέργκολα. Φαντάστηκα εκείνη, την οικογένειά μας, όλους, το χωριό… Τότε ο γιος μου ο Καγιά [Kaya], που ήταν 20 ετών όταν κάναμε εκείνη την επίσκεψη, ήρθε σε μένα και μου είπε: «Έλα μπαμπά, τι θα κάνουμε μέσα σε αυτά τα ερείπια, πάμε να φύγουμε, βαριέμαι»».
-*-*-
«Οι νέες γενιές δεν έχουν μνήμες ή δεσμούς με τα παλιά μας σπίτια… Δεν έχει σημασία αν μιλάμε για Ελληνοκύπριους, ή Τουρκοκύπριους- γι’ αυτούς, το θέμα της γης και της ιδιοκτησίας συγκεκριμένα, μπορεί να λυθεί πολύ πιο εύκολα…»
-*-*-
Ο Τζεμάλ Γιορουλμάζ έχει δίκιο…
Ωστόσο, παρόλο που ο συναισθηματικός δεσμός μπορεί να μην υπάρχει πλέον, ο νομικός δεσμός, δηλαδή η ιδιοκτησία του ακινήτου, δεν έχει αλλάξει…
Και δεν πρόκειται να αλλάξει ούτε με τις υπερπατριωτικές ομιλίες…
Ούτε θα αλλάξει με το να ακούμε το εμβατήριο του μεχτέρ από το πρωί μέχρι το βράδυ! [Σημείωση συντάκτη: Η μουσική Mehter παίζεται από στρατιωτικές μπάντες οθωμανικού τύπου κατά τη διάρκεια διαφόρων εορτασμών και λαογραφικών εκδηλώσεων].
-*-*-
Η ιδιοκτησία και η γη είναι, κατά τη γνώμη μου, τα πιο περίπλοκα θέματα…
Ακόμα, στην ΤΔΒΚ, οι τουρκικές τράπεζες δεν δέχονται καν το ακίνητό σας για υποθήκη αν δεν έχετε τουρκοκυπριακό τίτλο ιδιοκτησίας…
Ακόμα μπορεί να υπάρχει μια σοβαρή διαφορά τιμής μεταξύ γης με τίτλους ανταλλαγής ιδιοκτησίας και γης με τουρκοκυπριακούς τίτλους ιδιοκτησίας…
-*-*-
Αυτό το κυπριακό ζήτημα είναι δύσκολο!
Ειδικά αν δεν έχει απομείνει σε κανέναν «επιθυμία για λύση», είναι ακόμη πιο δύσκολο!
Ή, ας το θέσουμε έτσι: «… αν δεν έχουν απομείνει Κύπριοι που να θέλουν λύση!…»
Δεν μπορέσαμε και δεν είμαστε σε θέση να διοικήσουμε αυτή τη χώρα- όλα έχουν να κάνουν με τον υπερπατριωτισμό!
Και οι διήμερες διακοπές στον Λιμνίτη έφτασαν στο τέλος τους…
Στις 5 Σεπτεμβρίου, «Ημέρα Ενσωμάτωσης»… [Σημείωση συντάκτη: αναφορά στην «Ημέρα Αντίστασης και Ενσωμάτωσης του Λιμνίτη», την επέτειο της ενσωμάτωσης του χωριού με το βόρειο έδαφος στον απόηχο του Ιούλη του 1974].
-*-*-
Επιστρέφουμε στο σπίτι μας…
Στο δρόμο της επιστροφής, σε όλο το μήκος του δρόμου, πλαστικά μπουκάλια…
Σκουπίδια…
Κλαδιά δέντρων στους δρόμους…
-*-*-
Υπάρχει επίσης ένα οδόφραγμα στον Λιμνίτη…
Ο Λιμνίτης είναι το τελευταίο από τα «κατοικημένα» χωριά στα δυτικά της ΤΔΒΚ…
Ο δρόμος των πέντε χιλιομέτρων από το χωριό μέχρι το οδόφραγμα είναι «εξαιρετικά παραμελημένος»…
-*-*-
Τα κλαδιά των ακακιών – σε πολλά σημεία – σχεδόν μπλοκάρουν το δρόμο…
Και αυτό τον καθιστά απίστευτα επικίνδυνο!
-*-*-
Πηγαίνετε στην ελληνοκυπριακή πλευρά και είναι πεντακάθαρη…
Γιατί αυτοί μπορούν να το κάνουν και εμείς όχι;
Υπάρχει μόνο μια απάντηση σε αυτό το ερώτημα: εμείς δεν είμαστε σε θέση να διαχειριστούμε – αυτοί είναι!
-*-*-
Ρώτησα: «Ο Δήμος Λεύκας δεν το κάνει;».
Μου είπαν: «Δεν μπορεί»…
-*-*-
Ρώτησα: «Δεν έχετε ανθρώπους να μαζεύουν τα σκουπίδια.
Υπήρχαν κάποιοι που είπαν, «Κάνει πολύ ζέστη!».
-*-*-
Α, εννοείτε τα δέντρα ανάμεσα στον Λιμνίτη και το οδόφραγμα;
Το Υπουργείο Δημοσίων Έργων και Μεταφορών είναι υπεύθυνο γι’ αυτά…
Το Τμήμα Αυτοκινητοδρόμων!
-*-*-
Δεν μπορούν να στείλουν ένα μηχάνημα και να κόψουν τα κλαδιά στην άκρη του δρόμου που έχουν γίνει εξαιρετικά επικίνδυνα;
Δεν δίνουν δεκάρα!
-*-*-
Και χθες, έγινε μια τελετή στον Λιμνίτη…
Υπεραπατριωωωωωωωωτισμός…
Αίμαααααα!
Χύσααααααααααααααμε!
Δεν θα τα δώσουμε!
-*-*-
Τώρα, χαθείτε από δω!
