ENGLISH (ΑΓΓΛΙΚΑ) TÜRKÇE (ΤΟΥΡΚΙΚΑ)
Την περασμένη Κυριακή, δύο δημοσιεύματα σε δύο διαφορετικές εφημερίδες, έθιγαν το θέμα του «ελέφαντα» στην Πινδάρου. Την επομένη, αναμενόμενο ως ήταν, ο Γιάννης Καρεκλάς άδραξε την ευκαιρία και ρώτησε ευθέως, στο ΣΙΓΜΑ, τον πρόεδρο του ΔΗΣΥ για τη στάση του Νίκου Αναστασιάδη. Ο Αβέρωφ Νεοφύτου δεν έδειξε να αιφνιδιάζεται, μάλλον σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος, όπως θα έλεγε ο ποιητής (εγώ θα έλεγα, συνεπής στην ατσαλοσύνη, που επιδεικνύει στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας), έσπευσε να τοποθετηθεί, ψύχραιμα και ξεκάθαρα, με τον τρόπο που τοποθετήθηκε, αιφνιδιάζοντας ακόμα και υψηλόβαθμα στελέχη του κόμματος. Κάποια εκ των οποίων, φρόντισαν να κρατήσουν αποστάσεις. Το ερώτημα, λοιπόν, είναι: Γιατί;
Τον παρασκηνιακό ρόλο του Νίκου Αναστασιάδη τον γνωρίζουν οι πάντες, εκτός από ορισμένους «ρομαντικούς» συναγερμικούς, που πέφτουν από τα σύννεφα, «δεν το περίμεναν», ψελλίζουν. Όταν, όμως, βλέπεις την κολοσυρμαθκιά της κουφής, μην περιμένεις να δεις και την ίδια, κάπου εκεί τριγύρω είναι, έλεγε ο παππούς μου. Το σημειώσαμε από τον περασμένο Μάρτιο, δυο μήνες προτού εξαγγείλει (και) επίσημα ο πρώην ΥΠΕΞ: «…να είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο ΝΧ δείχνει να τα πηγαίνει εξαιρετικά καλά στη Λεμεσό, εκεί όπου το στενό περιβάλλον του προέδρου διοργανώνει δείπνα γνωριμίας με τον εν δυνάμει υποψήφιο; Και δεν εννοούμε το οικογενειακό περιβάλλον, για να μην παρεξηγηθούμε. Εννοούμε το φιλικό, το επιχειρηματικό…». Η στάση, λοιπόν, προσώπων στα οποία ο Αναστασιάδης ασκεί επιρροή -μίντια, επιχειρηματίες, συνεργάτες, κοσμικές περσόνες- έχει τη σημασία της. Απ’ την άλλη, είναι γεγονός ότι, δημόσια τουλάχιστον, είπε όσα όφειλε, «καθηκόντως» αν προτιμάτε, να πει υπέρ του Αβέρωφ με τον οποίο, να σημειώσουμε, δεν είχε ποτέ… συναισθηματική σχέση. Ήταν περισσότερο αυτό που λέμε… win-win situation.
Ωστόσο, το βράδυ μετά την εξαγγελία της υποψηφιότητας Αβέρωφ, ο Νίκος Αναστασιάδης, όχι μόνο δείπνησε μαζί του -με τη γνωστή σύνθεση στο τραπέζι που μεταφράστηκε ως «καθολική υποστήριξη» από τα Μέσα -, φρόντισε να υποδείξει και τις κομματικές διαδικασίες προς όποιον επιθυμούσε να διεκδικήσει το χρίσμα. Σε κατοπινό στάδιο, όχι μια και δυο φορές, από το βήμα του κόμματος, είπε με διάφορες παραλλαγές, αυτά που έπρεπε να πει: «Πρέπει να γίνει συνείδηση στον καθένα πως χωρίς τη συσπείρωση και την ενότητα της παράταξης, θα αντιμετωπίσουμε τα τραγικά φαινόμενα του 2003. Και εγώ δεν είμαι διατεθειμένος να συνεργήσω προς αυτή την κατεύθυνση. Και θέλω να το τονίσω και να το υπογραμμίσω: Κωφεύσατε εις όσα λέγονται ή εσκεμμένα διαδίδονται. Για μένα μία είναι η επιλογή. Η επιλογή του ηγέτη της παράταξης, του ικανού και δοκιμασμένου μου συνεργάτη, του Αβέρωφ Νεοφύτου».
Συνεπώς, αντί ο Αβέρωφ Νεοφύτου να υπερτονίζει τη (δημόσια) στήριξη Αναστασιάδη, γιατί υπερτονίζει τις αμφιβολίες για τις προτιμήσεις του; Εξαιτίας του… αστεϊσμού στο Μέλαθρον; Περιμένει ότι θα βγει κερδισμένος από μια τέτοια αναμέτρηση; Θα ήταν ουτοπικό και μόνο να το σκεφτεί. Υπολογίζει ότι έτσι θα ευαισθητοποιήσει συναγερμικούς υπέρ του; Πιο πιθανό είναι να συμβεί το αντίθετο, ενσπείροντας αμφιβολίες για τις προτιμήσεις Αναστασιάδη, ο οποίος είναι αυτός που είναι για τον κόσμο του κόμματος. Προσβλέπει σε άλλη δεξαμενή; «Έχει φύγει, το παιδί». Συνεπώς; Η μετωπική πού αποσκοπεί; Να σταματήσει η παρασκηνιακή υπόσκαψη; Να ξεκινήσει ο Αναστασιάδης περιοδεία σε καφενέδες; Να επαναλάβει το ποίημα: «Μία είναι η επιλογή, ο Αβέρωφ»; Και; Ή μήπως ο Αβέρωφ Νεοφύτου άρχισε να συνειδητοποιεί τα μελλούμενα -διότι, συνεχίζει ο ποιητής: “…αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που φεύγει”- και άρχισε τη διαχείριση ήττας; Πού να μάθει, τότε, ότι ο Αναστασιάδης έβαλε πλώρη να τον εκπαραθυρώσει κι από την προεδρία του κόμματος. Διότι ο Αναστασιάδης γνωρίζει ότι την ενότητα του κόμματος θα την εκφράσει ο ίδιος, πιο αποτελεσματικά από τον όποιο Αβέρωφ, την ώρα που πρέπει. Σ’ αυτό προσθέστε και μερικούς εσωκομματικούς παίκτες που προσβλέπουν, μετά τον πάτσο, «αναγέννηση του ΔΗΣΥ». Εκτός, πάλι, κι αν ο ΑΝ το έχει αντιληφθεί κι όλο αυτό είναι πρόλογος της επόμενης κίνησής του…
