ENGLISH (ΑΓΓΛΙΚΑ) TÜRKÇE (ΤΟΥΡΚΙΚΑ)
Η ουσία της χθεσινής αλλαγής στα κατεχόμενα και το βασανιστικό ερώτημα
Αν κάποιος πιστεύει ότι με τη νίκη του Τουφάν Ερχιουρμάν επιστρέφουμε αύριο-μεθαύριο στις ουσιαστικές συνομιλίες, είναι εκτός πραγματικότητας. Αν κάποιος πιστεύει ότι με την ανατροπή Τατάρ πάμε πίσω στο Κράν Μοντανά, θα απογοητευτεί. Κι αν κάποιος θεωρεί ότι με τον Ερχιουρμάν θα εξαφανιστούν ως διά μαγείας από το τραπέζι οι τουρκικές εγγυήσεις και τα στρατεύματα, μάλλον αιθεροβατεί.
Τότε προς τι το κλίμα ευφορίας από τη νίκη του ηγέτη της αντιπολίτευσης; Αξίζει να δούμε μερικά στοιχεία που αλλάζουν τη μέχρι σήμερα εικόνα:
* Ο Ερχιουρμάν, παρόλες τις προσπάθειές του να ισορροπήσει σε ένα πολωτικό προεκλογικό κλίμα, τάχθηκε κατά της λύσης δύο κρατών. Γι’ αυτό και ο ίδιος και το κόμμα του αποχώρησαν από τη στημένη συνεδρία της «βουλής» που θα ενέκρινε σχετικό ψήφισμα.
* Ο Ερχιουρμάν περιστοιχίζεται από μια γενιά ανθρώπων που μεγάλωσαν μέσα στην εξέγερση των Τουρκοκυπρίων το 2003, που πρωτοστάτησαν στο «Ναι» για το σχέδιο Ανάν, που έκτισαν ισχυρές σχέσεις με Ελληνοκύπριους ομοϊδεάτες τους όλα αυτά τα χρόνια. Ακόμα κι αν επιχειρήσει να παραστατήσει ο Ερχιουρμάν, θα βρει απέναντί του πρώτα τους «συντρόφους» του.
* Με τις χθεσινές «εκλογές» οι Τουρκοκύπριοι επαναβεβαίωσαν την αποφασιστικότητά τους να διατηρήσουν τη δική τους πολιτισμική φυσιογνωμία και να μην υποκύψουν στις εντολές της θρησκευτικής υποταγής και της μαντήλας του Ερντογάν.
Κι εδώ κρύβεται ακριβώς η ουσία της χθεσινής αλλαγής. Ο Ερχιουρμάν θα αναδείξει την αυτονομία του «τουρκοκυπριακού λαού» και τη θέλησή του να προχωρήσει, είτε ως εταίρος των Ελληνοκυπρίων, είτε μόνος. Και το βασανιστικό ερώτημα που προκύπτει είναι: Εμείς εδώ, οι Ελληνοκύπριοι, εννοούμε πραγματικά ότι επιθυμούμε λύση Διζωνικής-Δικοινοτικής Ομοσπονδίας; Εμείς εδώ, εννοούμε πραγματικά ότι είμαστε διατεθειμένοι να συγκυβερνήσουμε με τους Τουρκοκύπριους; Αν βρεθούμε μπροστά σε αυτό το δίλημμα, είμαστε έτοιμοι να απαντήσουμε σε πολιτικό αλλά και κοινωνικό επίπεδο;
Ο Τουφάν Ερχιουρμάν διετύπωσε κάποιες ιδέες που δεν απέχουν πολύ από τα όσα έχει κατά νου η Μάρια Άνχελα Ολγίν.
Είπε συγκεκριμένα: «Αυτός ο λαός, ως ένας από τους δύο ισότιμους συστατικούς εταίρους σε αυτό το νησί, θέλει μια λύση με δύο παγκοσμίως αναγνωρισμένες ισότιμες συνιστώσες πολιτείες, η μία ν’ ανήκει στους Τουρκοκύπριους και η άλλη στους Ελληνοκύπριους. Αυτές οι πολιτείες θα ασκούν τις αντίστοιχες εξουσίες τους κυρίαρχα και οι δύο κοινότητες θα λαμβάνουν κοινές αποφάσεις βάσει πολιτικής ισότητας σε θέματα όπως η ενέργεια, οι θαλάσσιες δικαιοδοσίες, οι εμπορικές οδοί και η ασφάλεια του νησιού».
Ζούμε σε μια περίοδο παγκόσμιων αλλά -κυρίως- περιφερειακών ανακατατάξεων. Η περιοχή της Μεσογείου, μετά και την κρίση της Γάζας, μπαίνει -για οικονομικούς κυρίως λόγους- κάτω από το μικροσκόπιο της αμερικανικής πολιτικής. Δεν είναι τυχαία η ιδέα Μητσοτάκη για μια διάσκεψη των χωρών της Ανατολικής Μεσογείου, ούτε και οι πληροφορίες για τον απεσταλμένο του Τραμπ, Μασάντ Μπούλος, ο οποίος ανέλαβε διπλωματική πρωτοβουλία για να φέρει κοντά Ελλάδα, Τουρκία, Λιβύη και Αίγυπτο. Και, σίγουρα, κάποια στιγμή και το Ισραήλ.
Αν το Κυπριακό εμπλακεί σε τόσο μεγάλα και φιλόδοξα σχέδια, η κυρίαρχη πολιτική του… «εμείς εν τζιαι…», θα αποτελέσει το τέλος αυτού που ονομάζουμε ακόμα Κύπρος. Κι αυτή τη φορά δεν θα υπάρχει ο Τατάρ να μας σώσει, όπως το έκανε δεκάδες φορές στο παρελθόν ο Ραούφ Ντενκτάς…
Αυτό το άρθρο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στις 20.10.2025
Πηγή: Ο ΕΡΧΙΟΥΡΜΑΝ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ
