ENGLISH (ΑΓΓΛΙΚΑ) TÜRKÇE (ΤΟΥΡΚΙΚΑ)
Ό,τι συμβαίνει στην Τουρκία, φυσικά επηρεάζει και εμάς έντονα…
Ενώ ο πόνος που προκάλεσαν οι σεισμικές καταστροφές είναι ακόμα νωπός, έχουμε βιώσει έναν άλλο σεισμό στην πολιτική ο οποίος αναπόφευκτα έχει απασχολήσει την “ατζέντα μας”…
Η απόσυρση της Μεράλ Ακσενέρ [Ηγέτιδα του Καλού Κόμματος της Τουρκίας] από το “Τραπέζι των Έξι” [Σημείωση μεταφραστή: ο συνασπισμός που σχηματίστηκε από έξι κόμματα της αντιπολίτευσης για τις προεδρικές εκλογές στην Τουρκία] ή, όπως το κόμμα της υπερασπίστηκε επίμονα, το ότι αναγκάστηκε να φύγει από το τραπέζι – και στη συνέχεια η επιστροφή της στο τραπέζι – είναι μια πολύ σοβαρή κατάσταση πολιτικής “αστάθειας” για όλους όσους θέλουν την “ευημερία” της Τουρκίας…
Η προσβλητική και εξαιρετικά κατηγορητική “γλώσσα” που χρησιμοποίησε η Μεράλ Ακσενέρ αποχωρώντας από το τραπέζι μας δείχνει την ατελείωτη “ένταση” του αγχωτικού πολιτικού περιβάλλοντος στην Τουρκία…
Ειδικότερα, η προσπάθεια της Ακσενέρ να προσελκύσει δύο δημάρχους από το κόμμα στον [αγωνιστικό] χώρο, η οποία μπορεί να χαρακτηριστεί ως “παρέμβαση στα εσωτερικά” του CHP [Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα], δεν είναι μια κίνηση που μπορεί να χαιρετιστεί. Σίγουρα, η Μεράλ Ακσενέρ έχει επίσης “δικαιολογημένα” επιχειρήματα…
Η αποτυχία αυτού του τραπεζιού να καθορίσει έναν “υποψήφιο Πρόεδρο” που θα κατέβει εναντίον του Ερντογάν μέχρι τις εκλογές είναι μια σοβαρή πολιτική “αδυναμία” τόσο της Ακσενέρ όσο και των άλλων εμπλεκομένων.
Ωστόσο, η “εκκαθάριση του αγωνιστικού χώρου” από τον ηγέτη του CHP [Κεμάλ] Κιλιτσντάρογλου, εξαλείφοντας παράλληλα τις “εσωκομματικές” αντιδράσεις σχετικά με την υποψηφιότητά του, θα πρέπει να είναι αξιοσημείωτη για κάθε πολιτικό.
Η επιμονή της Μεράλ Ακσενέρ για έναν “υποψήφιο που μπορεί να κερδίσει” και η απαίτησή της για τη διεξαγωγή “δημοσκόπησης” για τους υποψηφίους είναι γνωστά εδώ και μήνες.
Ήταν παράλογες αυτές οι απαιτήσεις; Εάν δεν υπάρχουν απώτερα κίνητρα πίσω από αυτά τα αιτήματα, τότε αυτά ήταν “κανόνες” που έπρεπε να ληφθούν υπόψη.
Ωστόσο, ο Κιλιτσντάρογλου απέρριψε και τις δύο προτάσεις της Ακσενέρ κατά την τελευταία συνάντηση. Από την αρχή, θα έπρεπε να ήταν κοινός “στόχος” της αντιπολίτευσης η ανάδειξη ενός “υποψηφίου” που θα λάμβανε τον μεγαλύτερο αριθμό ψήφων κατά του Ερντογάν…
Αλλά δεν μπόρεσαν να το πετύχουν αυτό….
Το βράδυ της συγκέντρωσης υπέρ του [Εκρέμ] Ιμάμογλου στην Κωνσταντινούπολη, σκέφτηκα ότι θα ανακοίνωνε την υποψηφιότητά του “από κακία” λόγω της “φυλάκισης” που του επιβλήθηκε…
Είχε μια τρομερή “δυναμική” πίσω του…
Για να είμαι ειλικρινής, περίμενα μια τέτοια “χειρονομία” από τον Κιλιτσντάρογλου εκείνο το βράδυ…
Φυσικά, αυτό δεν συνέβη. Αντιθέτως, ο Κιλιτσντάρογλου κατάφερε να κερδίσει την υποστήριξη και των δύο δημάρχων…
Όλες αυτές οι εξελίξεις δείχνουν ότι στην τουρκική πολιτική υπάρχει χώρος για “αργοπορία” και για συγκράτηση των πραγματικών προθέσεων μέχρι τέλους.
Το “Τραπέζι των Έξι” στην πραγματικότητα ήταν μια συμμαχία που σχημάτισε το CHP με δεξιά, εθνικιστικά και συντηρητικά κόμματα…..
Είχε αποκλείσει την “Αριστερά”… Είχαν αποκλειστεί τα κόμματα στα οποία υπήρχε μεγάλος αριθμός Κούρδων.
Και ο κύριος λόγος για αυτό ήταν οι “κόκκινες γραμμές” του Καλού Κόμματος…
Είναι γεγονός ότι μέσα σε δύο χρόνια, το “Τραπέζι των Έξι” κατάφερε να δημιουργήσει έναν ρεαλιστικό “οδικό χάρτη” για το μέλλον της Τουρκίας…
Το “Μνημόνιο Συνεννόησης για το Ενισχυμένο Κοινοβουλευτικό Σύστημα” που μοιράστηκε με το κοινό περιέχει “δηλώσεις” που μπορούν να συμβάλουν σημαντικά στη “μεταμόρφωση” του αυταρχικού καθεστώτος και στην επανασύνδεση της TΔ [Τουρκικής Δημοκρατίας] με τη δημοκρατία και πάλι…
Ωστόσο, είναι επίσης γεγονός ότι οι “Έξι” δεν κατόρθωσαν να καταλήξουν σε μια “πολιτική” για το Κυπριακό, η οποία να διαφέρει από εκείνη του ΑΚΡ [Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης] και αυτό έχει δημιουργήσει “απογοήτευση” ανάμεσα στους κύκλους που απαιτούν λύση στο Κυπριακό.
Από την άλλη πλευρά, δημιούργησε μια σοβαρή “εναλλακτική λύση” στο καθεστώς του κ. Ερντογάν. Η ικανότητα των δεξιών κομμάτων να σχηματίσουν “μέτωπο” με το CHP ήταν μια θετική εξέλιξη για την πολιτική στην ΤΔ.
Και ο Κιλιτσντάρογλου, ο οποίος έλεγε ξανά και ξανά «είμαι κι εγώ γκρίζος λύκος», ο οποίος έδωσε προτεραιότητα στη διεύρυνση, όχι προς τα αριστερά αλλά προς τα δεξιά του πολιτικού φάσματος, έπαιξε σημαντικό ρόλο σε αυτό. Αυτό που είδαμε τις λίγες ημέρες που ακολούθησαν την αποχώρηση της Μεράλ Ακσενέρ από το τραπέζι είναι σημαντικό όσον αφορά το “επίπεδο” της πολιτικής της ΤΔ.
Για μέρες, τόσο η “γλώσσα” που χρησιμοποιήθηκε όσο και το επίπεδο [στο οποίο έπεσε] ήταν στο χαμηλότερο σημείο τους.
Τα μέσα ενημέρωσης υπενθύμισαν πώς η Μεράλ Ακσενέρ το 2018 είχε αρχικά αποδεχθεί την υποψηφιότητα του [πρώην προέδρου της Τουρκίας] Αμπντουλάχ Γκιούλ ως “κοινού υποψηφίου” πριν αλλάξει απότομα γνώμη…
Τώρα έκανε το ίδιο πράγμα την τελευταία στιγμή, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα του Ερντογάν… Ή μήπως είναι στα σκαριά μια επιχείρηση του “βαθέος κράτους”; Μόλις η κοινή υποψηφιότητά του ήταν σχεδόν βέβαιη, ο Αμπντουλάχ Γκιούλ δέχτηκε επίσκεψη από τον αρχηγό του Γενικού Επιτελείου που έφτασε με στρατιωτικό ελικόπτερο, και την επόμενη μέρα η Μεράλ Ακσενέρ απέσυρε την υποστήριξή της και ανακοίνωσε την υποψηφιότητά της. Οι “θεωρίες συνωμοσίας” συζητήθηκαν έντονα στην τηλεόραση για μέρες…
Ο σεισμός έχει ξεχαστεί…
Ένας έμπειρος δημοσιογράφος που γνωρίζει στενά την κα Ακσενέρ φώναξε: «Ντροπή σου Μεράλ, θα έπρεπε να ντρέπεσαι» …
Ο Μουτζντάτ Γκεζέν [Τούρκος ηθοποιός] της είπε: «Αφήστε το θέατρο τύπου Ασένα [διάσημη Τουρκάλα χορεύτρια της κοιλιάς], χρησιμοποιήστε τις διδακτικές σας ικανότητες για την ειρήνη»… [Σημείωση μεταφραστή: Αναφορά στο αρχικό επάγγελμα της Ακσενέρ ως δασκάλα ιστορίας]. Υπήρχαν κάποιοι που είπαν: «Κοιτάξτε την! Στριφογυρίζει σαν χορεύτρια της κοιλιάς» και εκείνοι που αποκαλούσαν τη Μεράλ Ακσενέρ «αυτόχειρα βομβιστή» και ακόμη και «συνωμότη του παλατιού».
Ενώ ο [δημοσιογράφος] Τζαν Ατακλί δήλωσε ότι «αυτοκτόνησε πολιτικά», ο [δημοσιογράφος] Μερντάν Γιανάρνταγ ισχυρίστηκε: «Υπάρχει μια συνεχιζόμενη επιχείρηση της συμμορίας των πέντε. Η κα Ακσενέρ ήταν μέρος αυτής».
Η Μεράλ Ακσενέρ είναι πολιτικός που εισήλθε στην πολιτική στο DYP [Κόμμα Ορθού Δρόμου] και αργότερα μετακινήθηκε στο ANAP [Κόμμα της Μητέρας Πατρίδας], και αφού ασχολήθηκε πολιτικά με τον Ερμπακάν [πρώην πρωθυπουργό της Τουρκίας] και τον Αμπντουλάχ Γκιούλ, εντάχθηκε στο MHP [Κόμμα Εθνικιστικής Δράσης] και βρέθηκε δίπλα στον Μπαχτσελί [ηγέτη του MHP].
Βλέπουμε ότι υπάρχει μια “φιλελεύθερη” φλέβα στο κόμμα της και το όνομα του Ατατούρκ προβάλλεται αρκετά συχνά….
Ήταν πολύ ενδιαφέρον το πώς αγκάλιασε τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης…
Ωστόσο, δεν είναι ανοικτή στην “αριστερή” πολιτική… Πρόκειται για τα “δεσμά” του Κιλιτσντάρογλου για το θέμα αυτό στο Τραπέζι των Έξι… Τώρα επέστρεψε…
Μήπως είπε: «Καλύτερα να χάνεις τη σέλα παρά το άλογο», ή μήπως όντως θα παίξει “ρόλο” στην απομάκρυνση του Ερντογάν; Θα περιμένουμε όλοι με συγκρατημένη αισιοδοξία και θα δούμε.
Πηγή: ΑΛΛΟΣ ΕΝΑΣ ΣΕΙΣΜΟΣ, ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ…
