ENGLISH (ΑΓΓΛΙΚΑ) TÜRKÇE (ΤΟΥΡΚΙΚΑ)
Ένας 33χρονος Μουσουλμάνος με το όνομα Ζόχραν Μαμντάνι…
Προκαλεί τον Τραμπ…
Λέει «θα ρίξουμε το φασιστικό του καθεστώς»…
Ενώ ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Τραμπ, καμαρώνει για τις βόμβες που έριξε στο Ιράν και την καταστροφική τους δύναμη, η Νέα Υόρκη βράζει…
Σε αυτή την πόλη που φιλοξενεί τον μεγαλύτερο εβραϊκό πληθυσμό παγκοσμίως, ο Μαμντάνι, ένας Μουσουλμάνος δημοκρατικός σοσιαλιστής που διεκδικεί τη δημαρχία της Νέας Υόρκης, υπερασπίζεται ανοιχτά τους Παλαιστίνιους και λέει: «Αν ο Νετανιάχου έρθει σε αυτή την πόλη, θα τον συλλάβω».
Ενώ άλλοι υποψήφιοι δηλώνουν ζωντανά στην τηλεόραση ότι η πρώτη χώρα που θα επισκεφθούν αν κερδίσουν τις εκλογές, θα είναι το Ισραήλ, ο Μαμντάνι μιλά για «γενοκτονία»…
Αυτός ο νεαρός Αφρικανός —γεννημένος στην Ουγκάντα και Ινδικής καταγωγής— τον οποίο ο Τραμπ προσπαθεί να υποτιμήσει, αποκαλώντας τον «κομμουνιστή», είναι μέλος του Δημοτικού Συμβουλίου της Νέας Υόρκης. Ξεσηκώνει τα πλήθη και αγκαλιάζει δεκάδες χιλιάδες πολίτες στις πλατείες.
Εν τω μεταξύ, ο Μπέρνι Σάντερς, το πιο έμπειρο, ανεξάρτητο μέλος της Αμερικανικής Γερουσίας και Εβραίος Πολωνικής καταγωγής, επιτίθεται στον Τραμπ, αποκαλώντας τον «αυταρχικό και ρατσιστή ψεύτη, απατεώνα και εκπρόσωπο των δισεκατομμυριούχων ελίτ».
Ο δημοκρατικός σοσιαλιστής Σάντερς, που στηρίζει ανοιχτά τον Μαμντάνι, βλέπει τον Τραμπ ως «τη μεγαλύτερη απειλή για την αμερικανική δημοκρατία».
Και καθώς όλα αυτά στριφογυρίζουν στο μυαλό μου, μαζί με το ερώτημα «Πού κατευθύνεται ο κόσμος;», συνειδητοποιώ ότι βρίσκομαι στο Προσφυγοχώρι…
Περιμένω στο σταυροδρόμι του Προσφυγοχώρι, στα «φανάρια» με το κόκκινο αναμμένο.
Αυτά τα φανάρια βρίσκονται εκεί χωρίς λόγο…
Δεν νομίζω ότι εξυπηρετούν κανένα σκοπό πέρα από το να προκαλούν κυκλοφοριακή συμφόρηση…
Άλλοτε λειτουργούν, άλλοτε όχι…
Όταν λειτουργούν, σχηματίζονται μακριές ουρές, και όταν είναι χαλασμένα, η κίνηση ρέει πιο γρήγορα…
Μακάρι να ήταν πάντα χαλασμένα…
Είναι ένας κεντρικός δρόμος που οδηγεί από το Προσφυγοχώρι προς το δρόμο που ανεβαίνει στην έκθεση της Λευκωσίας…
Αν χαράξεις μια «γραμμή αναμονής» για τους δύο «παράπλευρους δρόμους» που τέμνουν αυτόν τον κεντρικό δρόμο, οι οδηγοί θα σταματούν εκεί και θα περιμένουν, μετά θα περνούν στην άλλη πλευρά του κεντρικού δρόμου όταν έρθει η σειρά τους.
Άρα, έχει εγκατασταθεί ένα περιττό «φανάρι» εκεί…
Επιπλέον, όταν περιμένεις στην ουρά πίσω από μερικά αυτοκίνητα, δεν μπορείς καν να δεις το φανάρι.
Κάθε μέρα που έχει ο Θεός, η απόλυτη έλλειψη κοινής λογικής σε αυτό το σταυροδρόμι με τρελαίνει παντελώς…
Τη μια στιγμή είμαι στη Νέα Υόρκη, την άλλη στο Προσφυγοχώρι…
Οι λόγοι για τους οποίους οι ειδικοί που «σχεδιάζουν» αυτούς τους δρόμους κάνουν τόσο πρόχειρη δουλειά δεν με αφήνουν ήσυχο…
Συνήθως περιμένω το «πράσινο» να ανάψει με ένα στόμα γεμάτο βρισιές…
Περιπλανιόμουν στη Νέα Υόρκη, στο μυαλό μου, όταν είδα μια μαύρη Μερσεντές να κατεβαίνει με ταχύτητα τον κεντρικό δρόμο και να σταματά απότομα με ένα τρίξιμο…
Τη μαύρη, καινούργια Μερσεντές, που είχε σταματήσει την τελευταία στιγμή στο κόκκινο φανάρι της διασταύρωσης, την οδηγούσε μια γυναίκα με ψεύτικα ξανθά μαλλιά.
Στη Λευκωσία, όπου τα ακριβά αυτοκίνητα οδηγούνται πλέον από τις γυναίκες μας με μαντίλες , αυτή η γυναίκα με τη Μερσεντές με το ακάλυπτο κεφάλι και το τεράστιο πλαστικό τσιμπιδάκι τράβηξε την προσοχή μου…
Φυσικά, δεν ενδιαφερόταν καθόλου για τη Νέα Υόρκη ή τον Μαμντάνι…
Είμαι σίγουρος ότι δεν είχε ιδέα για τη γενοκτονία στην Παλαιστίνη ή την εκτόξευση πυραύλων του Τραμπ στο Ιράν…
Χάρη στις νέες ευκαιρίες που έδωσε ο «οικογενειακός προϋπολογισμός» και η «αυτοκινητιστική βιομηχανία» μας τα τελευταία δύο χρόνια, απολάμβανε τη Μερσεντές της με πινακίδα «Ζ»…
Αυτή η νεαρή γυναίκα με τα αφημελημένα μαλλιά άνοιξε ξαφνικά το παράθυρο και πέταξε το αποτσίγαρό της ακριβώς στη μέση του δρόμου…
Αν δεν υπήρχε μια μακριά ουρά πίσω μου, θα είχα τρέξει, θα είχα μαζέψει το αποτσίγαρο που πέταξε και θα της είχα πει: «Κυρία, σας έπεσε το τσιγάρο».
Δεν μπόρεσα να το πω γιατί άναψε το πράσινο φανάρι και εκείνη έφυγε με ταχύτητα…
Έριξα μια ματιά στο αποτσίγαρο απέναντι…
Το αποτσίγαρο, παρασυρμένο από τον αέρα του αυτοκινήτου που ακολουθούσε τη γυναίκα, άρχισε να χορεύει και να τρέχει προς τη μέση του δρόμου…
Κινούσε μπροστά στον αέρα, όρθιο, σαν να ήταν ζωντανό…
Το παρακολούθησα με τα μάτια… Στη βάση του φαναριού, είχε προδώσει δεκάδες άλλα αποτσίγαρα σαν κι αυτό και είχε απομακρυνθεί από αυτά…
Ήταν προφανώς το ειδικό αποτσίγαρο ενός ειδικού τσιγάρου…
Ήταν ανθεκτικό· είχε μάθει να στέκεται όρθιο, να μην κολλάει σε ένα μέρος και να περπατά…
Άρα, η γυναίκα με τη Μερσεντές είχε γούστο…
Ευτυχώς, η γυναίκα ήταν μακριά και δεν χρειάστηκε να τα βάλω μαζί της…
Θα μπορούσα να είχα δώσει περισσότερη προσοχή στο αποτσίγαρο, αλλά το άφησα στη μέση του δρόμου και το απομόνωσα από τον τόπο του συμβάντος.
Παρηγορήθηκα σκεπτόμενος ότι οι παλιοί «κανόνες» δεν ισχύουν πια σε τέτοια «δημόσια» θέματα…
Στο σχολείο μας μάθαιναν να κάνουμε «παρατήρηση» σε όσους συμπεριφέρονταν άσχημα.
Ήταν «πολιτικό καθήκον»…
Αλλά τι θα γινόταν αν είχα πει κάτι στη γυναίκα και εκείνη μου έλεγε τα δικά της στη μέση του δρόμου…
Παράτησα αυτά που έμαθα στο σχολείο· τώρα οι πραγματικότητες του δρόμου είναι σημαντικές…
Μόλις μερικές εβδομάδες πριν, είχα συναντήσει μια τέτοια πλούσια «γυναίκα» μπροστά από ένα κλειστό γυμναστήριο…
Το όχημά της ήταν ένα «τζιπ» πολύ πιο ακριβό από ένα σπίτι με κήπο…
Έβγαινε από τη Βιομηχανική Ζώνη…
Περιμένοντας σε ένα κόκκινο φανάρι, άνοιξε την πόρτα της, έφτυσε στο έδαφος και ξαναμπήκε στο όχημά της.
Ήμουν ακριβώς πίσω της και ένιωσα ναυτία.
Αμέσως μου ήρθαν στο μυαλό τα λόγια ενός φασίστα πολιτικού: «Θα συνηθίσετε…»
Δείτε την ανοησία του μυαλού μου: Άφησα τον Μαμντάνι στη Νέα Υόρκη και τώρα έχω κολλήσει σε γυναίκες που προσπαθούν να ανέβουν την κοινωνική κλίμακα…
Τι συμβαίνει εδώ στο κέντρο του Προσφυγοχωρίου;
Αυτό το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στις 01.07.2025
Πηγή: ΤΟ ΑΠΟΤΣΙΓΑΡΟ ΜΙΑΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΤΟ ΠΡΟΣΦΥΓΟΧΩΡΙ ΚΑΙ Ο ΜΑΜΝΤΑNI ΣΤΗ ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ
