ENGLISH (ΑΓΓΛΙΚΑ) TÜRKÇE (ΤΟΥΡΚΙΚΑ)
Ο Ερσίν Τατάρ, ο οποίος ήταν καλεσμένος της Τσιγδέμ Αϊντίν στο Gündem Kıbrıs Web TV σήμερα το πρωί, απαντώντας σε ερώτηση για το ποια θα είναι η θέση του σε περίπτωση που υπάρξει αλλαγή στην πολιτική για την Κύπρο ως αποτέλεσμα μιας αλλαγής στην ηγεσία της Τουρκίας μετά τις εκλογές του Μαΐου, απάντησε: «Έτσι γεννήθηκα, έτσι θα πεθάνω, δεν θα κάνω ζιγκ-ζαγκ. (Αν αλλάξει η πολιτική) ο Ερσίν Τατάρ θα παραιτηθεί από πρόεδρος και θα συνεχίσει να ζει τη ζωή του. Θα πάω να καθίσω στο Kanal T [Σημείωση μεταφραστή: τηλεοπτικό κανάλι που ανήκει στην οικογένεια Τατάρ] και θα ζήσω τις υπόλοιπες μέρες μου με τιμή. Δεν θα μου ταίριαζε να βαδίσω σε διαφορετικό δρόμο, δεν θα το έκανα ποτέ αυτό».
«Ωστόσο, δεν νομίζω ότι η πολιτική της Τουρκίας θα αλλάξει τώρα και να πάει», συνέχισε.
Κατ’ αρχάς, οι δηλώσεις αυτές είναι από μόνες τους σημαντικές, αποτελούν σημαντική είδηση, με την έννοια ότι ένας “Πρόεδρος” εν ενεργεία εκφράζει την επιλογή της παραίτησης για οποιοδήποτε θέμα. Από την άλλη πλευρά, πρέπει να αξιολογήσουμε το περιεχόμενο αυτών των δηλώσεων από διάφορες πτυχές.
Δεν είναι κάποια ειδική περίπτωση, άρα γιατί ο Ερσίν Τατάρ έθεσε το θέμα της “παραίτησης”, ενώ θα μπορούσε τόσο εύκολα να απορρίψει την ερώτηση που του τέθηκε;
Φυσικά, αυτό δεν είναι το μόνο ερώτημα που θα μπορούσαμε να θέσουμε.
Για παράδειγμα, τι θα κάνει ο Ερσίν Τατάρ αν δεν υπάρξει αλλαγή φρουράς μετά τις εκλογές της 14ης Μαΐου, αλλά η ίδια ηγεσία αλλάξει την πολιτική της για την Κύπρο; Θα παραιτηθεί άραγε;
Μήπως ο Ερσίν Τατάρ προσπαθεί να στείλει ένα μήνυμα με αυτά τα σχόλια; Μήπως εννοεί «Δεν θα παίξω [αυτό το παιχνίδι]»;
Οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα μπορεί προς το παρόν να μην είναι σαφείς. Αλλά ας πάψουμε να κάνουμε [υποθετικές] ερωτήσεις και ας επικεντρωθούμε άμεσα στο τι πραγματικά σημαίνουν τα σχόλια του Τατάρ.
Πρώτα απ’ όλα, όπως το έχει θέσει ο Ερσίν Τατάρ, το Κυπριακό αποτελεί “εθνική υπόθεση” για την τουρκική πολιτική. Αυτοί που βρίσκονται στην εξουσία αλλάζουν, οι εποχές αλλάζουν, αλλά αυτή η πολιτική δεν αλλάζει. Ωστόσο, πρέπει να τοποθετήσουμε το 2002 ως ορόσημο εδώ, διότι το ΑΚΡ [Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης] που είχε ανέλθει στην εξουσία εκείνη τη χρονιά είχε γίνει σαφώς το πρώτο κόμμα [στην τουρκική πολιτική ιστορία] που έδρασε εκτός της εθνικής γραμμής. Το ζήσαμε και το είδαμε αυτό τόσο κατά τη διάρκεια της διαδικασίας του Σχεδίου Ανάν όσο και στο Κραν Μοντάνα.
Όλοι θυμόμαστε πώς η πολυκομματική συμμαχία με επικεφαλής το CHP [Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα] και το Καλό Κόμμα, στο οποίο αναφέρεται ο Ερσίν Τατάρ μιλώντας για «αλλαγή ηγεσίας», επέκρινε αυτή την πολιτική του ΑΚΡ που επικεντρωνόταν στη λύση, με την προπαγάνδα ότι «ξεπουλούσαν την Κύπρο».
Υπό αυτές τις συνθήκες είναι απαραίτητο να θυμηθούμε για άλλη μια φορά ποια είναι η θέση του ηγέτη του CHP Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου και της ηγέτιδας του Καλού Κόμματος Μεράλ Ακσενέρ σχετικά με την “εθνική υπόθεση”. Διότι ο Κιλιτσντάρογλου καυχιέται για το πώς, «χαράξαμε τον εθνικισμό μας στα βουνά του Πενταδάκτυλου το 1974, το [κυπριακό] πρόβλημα λύθηκε το 74», χωρίς να εκφράζει οποιαδήποτε μορφή υποστήριξης σε μια ομοσπονδιακή διευθέτηση. Ο όρος «babyland» που χρησιμοποίησε κατά την τελευταία του επίσκεψη και η οποία προκάλεσε έντονες αντιδράσεις, αποδεικνύει ότι αυτή η φιλοσοφία δεν θα αλλάξει με τις εκλογές. Η Ακσενέρ, η οποία είναι ακόμη πιο σκληροπυρηνική, υποστηρίζει επίσης την άποψη ότι «το Κυπριακό πρόβλημα έληξε το 1974». Αν ήθελα να συνεχίσω, θα έλεγα ότι οι έντονες εκφράσεις που χρησιμοποίησε η κ. Μεράλ, εναντίον του υποψηφίου υπέρ της ομοσπονδιακής λύσης Μουσταφά Ακιντζί κατά τη διάρκεια των προεδρικών εκλογών του 2020, αφού είχε μια κρίση “γκρίζου λύκου” παρόμοια με αυτή στην οποία αναφέρθηκε πρόσφατα ο Κιλιτσντάρογλου, είναι ακόμα νωπές στη μνήμη όλων. [Σημείωση μεταφραστή: Γίνεται αναφορά στα σχόλια του Κιλιτσντάρογλου ο οποίος κατηγόρησε την Ακσενέρ ότι αποχώρησε από την 6-κομματική συμμαχία αφού ενέδωσε στα πολιτικά της συναισθήματα]. Φυσικά, τέτοιες εκφράσεις εξακολουθούν να είναι πολύ έγκυρες για το 49% των ανθρώπων που υποστήριξαν τον Ακιντζί σε εκείνες τις εκλογές.
Επομένως, αν υπάρξει αλλαγή στην ηγεσία της Τουρκίας στις 14 Μαΐου, αυτή η αλλαγή θα απέχει πολύ από οτιδήποτε που θα φοβίσει τον Τατάρ, διότι η Κύπρος είναι “εθνική υπόθεση” μέχρι τέλους για την πιθανή νέα ηγεσία και πιστεύω ότι αυτή η θέση θα συνεχίσει στον ίδιο άξονα. Οπότε ο Ερσίν μπέης δεν θα πρέπει να ανησυχεί πολύ, το μόνο που θα πρέπει να κάνει θα είναι να σταματήσει να πηγαίνει στην προσευχή της Παρασκευής, να φορέσει το ατατουρκικό του κοστούμι και να συνεχίσει το δρόμο του.
Λοιπόν, τότε, πρέπει να επανέλθουμε στην αφετηρία μας και να θέσουμε ένα άλλο ερώτημα: Φοβάται ο Ερσίν Τατάρ ότι η σημερινή ηγεσία θα μπορούσε να αλλάξει την πολιτική της στο Κυπριακό;
Διότι, όπως ο ίδιος γνωρίζει πολύ καλά, η Τουρκία, η οποία έκανε μια σκληρή στροφή στο Κυπριακό το 2017 μετά τον Κραν Μοντάνα, χωρίζοντας τους δρόμους της με τον Μουσταφά Ακιντζί, παρενέβη άφοβα στις εκλογές του 2020 για να τον απομακρύνει [από το αξίωμα].
Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι η κυβέρνηση του ΑΚΡ κερδίζει τις εκλογές της 14ης Μαΐου, αλλά στη συνέχεια αλλάζει την πολιτική της στο Κυπριακό κάνοντας μια σειρά από βήματα για να προσεγγίσει την ΕΕ. Ο Τατάρ φοβάται ότι μπορεί να αναγκαστεί να παραιτηθεί ή να “απομακρυνθεί”, αφού θα έχει έρθει σε ρήξη με την Τουρκία;
Διότι, η Τουρκία δεν μπορεί να ανεχθεί καμία άλλη θέση πέρα από τη δική της ή αυτή της τουρκοκυπριακής ηγεσίας στο Κυπριακό, το οποίο βρίσκεται στο επίκεντρο του ζητήματος της Ανατολικής Μεσογείου και φυσικά των σχέσεων Τουρκίας-Ελλάδας, Τουρκίας-ΕΕ. Πρώτα απ’ όλα, είτε μας αρέσει είτε όχι, αυτό έχει να κάνει με την πραγματική πολιτική, καθώς πρόκειται για μια κατάσταση που θα δημιουργήσει επιπλοκές και θα πάει ενάντια στα υψηλά συμφέροντα της Τουρκίας.
Σε αυτό το σημείο, εάν η μητέρα πατρίδα του Τατάρ επιλέξει την αλλαγή της πολιτικής της στο Κυπριακό αφήνοντάς τον ξεκρέμαστο, μόνο η ιστορία θα αποφασίσει εάν θα κριθεί ως έντιμος ή άτιμος, εάν θα μπορέσει να αποδεχθεί την πραγματικότητα και πει, όπως είχε κάνει ο [προκάτοχός του] ο Ακιντζί, «παραιτούμαι» χωρίς αντίσταση.
Τέλος, δεν έχω προσωπική εχθρότητα απέναντί του, αλλά είμαι ριζικά αντίθετος στην ατέρμονη ρητορική του που χαρακτηρίζει ανθρώπους σαν εμένα που επιθυμούν μια ομοσπονδιακή λύση ως «προδότες φιλο-Ελληνοκύπριους», με τις προτάσεις του για λύση που απέχουν πολύ από την πραγματικότητα και με την πολιτική του που βασίζεται σε μια νοοτροπία που θα παγιδεύσει την τουρκοκυπριακή κοινότητα.
Υπό αυτές τις περιστάσεις, βλέποντας αυτές τις δηλώσεις, αυτό που θα ήθελα να πω, με μια έκφραση που χρησιμοποιεί καθημερινά ο κυπριακός λαός, είναι «Αν παραιτούνταν σήμερα, αύριο θα ήταν η δεύτερη μέρα».
Ελπίζω το καθεστώς της Τουρκίας να απομακρυνθεί από την πολιτική του Ταξίμ [διχοτόμηση], που τώρα ονομάζεται «λύση δύο κρατών», η οποία έχει διαχρονικά αποδείξει ότι έχει προκαλέσει μεγάλη ζημιά στον τουρκοκυπριακό λαό, και να επιστρέψει στην πολιτική της εξεύρεσης λύσης.
Και τότε, (αν λάβουμε υπόψη μας τα λόγια του Ερσίν μπέη) το Kanal T θα έχει απλά ένα νέο διευθυντή…
Πηγή: ΑΝ ΠΑΡΑΙΤΟΥΝΤΑΝ ΣΗΜΕΡΑ, ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΗΤΑΝ Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΜΕΡΑ…
