ENGLISH (İNGİLİZCE) ΕΛΛΗΝΙΚΑ (YUNANCA)
Cenevre’den çıkan sonuçlar artık ortada ve her iki taraf da bunları kendi bakış açısıyla yorumlayabiliyor. Ersin Tatar “iki taraf arasında işbirliği sağlandığını” iddia ederken, Nikos Christodoulides “somut müzakerelere doğru ilk adımın atıldığını” savunuyor. Ancak gerçek, María Ángela Holguín’in gerçekçi bir şekilde anlattığı ve António Guterres’in de açıkça onayladığı gibi. Temel kavram tek ve net: Nihai hedef adanın yeniden birleşmesi, ancak mevcut koşullar bunu mümkün kılmadığından, odak noktası sonunda birleşik devleti oluşturacak iki “devlet” arasındaki işbirliğine kayıyor.
Nihayet kabul edilen güven artırıcı önlemler, her iki tarafın da Birleşmiş Milletler’in en azından bir diyalog başlatma çağrısına yanıt verip veremeyeceğini görmek için mütevazı bir test işlevi görüyor. Bu çabaların sonuçları, Temmuz ayında yapılacak ve daha somut fikirlerin ortaya çıkabileceği ikinci (gayri resmi) beşli görüşmede değerlendirilecek.
Bu fikirler neler olabilir? Uygulama konusunda teknik uzmanlığımın eksikliğini kabul ederek (ki yeterli siyasi iradeyle bunun üstesinden gelinebileceğine eminim), tartışmaya değer bir senaryo SU ve ELEKTRİK olabilir. Bu ne anlama geliyor? Hükümet kontrolündeki bölgeler en su kıtlığı bakımından en kötü dönemi yaşıyor ve hesaplamalar, bu bölgelerin yakın gelecekte (bu yaz) mutlak bir su krizine tehlikeli ölçüde yakın olduğunu gösteriyor. Kıbrıs Türk tarafı, Türkiye’den gelen su miktarı konusunda yardımcı olabilir mi? Öte yandan, fotovoltaik tesislerdeki aşırı elektrik üretimi, hükümet kontrolündeki bölgelerde gelişen önemli bir sorun. Üretim, tüketimi çok aştığı için muazzam miktarda enerji israfı yapılmaktadır. Kıbrıs Rum tarafı, ciddi elektrik sorunları yaşayan işgal altındaki bölgelere bu artık enerjiyi yönlendirebilir mi?
Bu tür fikirlerin, herhangi bir işbirliği girişimini bir tür ‘normalleşme’ olarak görenler tarafından her zaman reddedileceğini ve eleştirileceğini biliyorum. Ancak, on yıllardır beslediğimiz tek normalleşme, işgal altındaki bölgelerin Türkiye’ye tamamen bağımlı hale gelmesi ve Kıbrıs’taki iki taraf arasındaki yabancılaşmanın artmasıdır.
Bu köşe yazısı ilk defa 26.03.2025 tarihinde yayımlanmıştır.
Kaynak: ELEKTRİK KARŞILIĞINDA SU
