ΕΝΩ Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΧΕΖΜΠΟΛΑΧ ΑΝΤΗΧΕΙ ΣΤΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ

ENGLISH (ΑΓΓΛΙΚΑ) TÜRKÇE (ΤΟΥΡΚΙΚΑ)

Χαρακτηρίζουν την παράξενη σχέση μας ως “αχώριστη”…
Λαμβάνουμε μερίδιο από ό,τι ψήνεται εκεί…
Όταν είσαι τόσο “μπλεγμένος” με την Τουρκία, δεν μπορείς να γράψεις για οτιδήποτε άλλο…
Δεν μπορείς να αγνοήσεις τις εκλογές…
Με έναν ψεύτικο πρόσφατα επινοημένο όρο, το αποκαλούν “νόμο της αδελφότητας”…
Είσαι δεμένος εκεί σαν κόμπος στον ομφάλιο λώρο…
Το δικό σου μέλλον είναι άμεσα συνυφασμένο με τις εκλογές εκεί…
Το αισθάνεσαι στην τσέπη και στα κόκκαλά σου…
Είσαι τρομοκρατημένος ως προς το “Πότε θα εκραγεί η συναλλαγματική ισοτιμία;”
Κάθε δεκάρα που κερδίζεις είναι στη διακριτική ευχέρεια της Άγκυρας…
Διαλύεσαι καθώς βαδίζεις προς το μέλλον…
Τα χρήματά σου, τα όνειρά σου, η ύπαρξή σου διαλύονται…
Ωστόσο, εκατομμύρια άνθρωποι στην Τουρκία που δεν ανησυχούν για τη “δημοκρατία” δεν σκέφτονται όπως εσένα…
Τους αρέσει ο “αυταρχισμός”…
Τους αρέσει η διαπλοκή κόμματος και κράτους…
Εκατομμύρια άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται για τον “νόμο”…
Δεν ανησυχούν για την “ελευθερία του Τύπου”…
Μάλιστα, ενώ αδυνατούν να γεμίσουν τις “σακούλες τους με ψώνια” στην αγορά, βρίσκουν παρηγοριά επαναλαμβάνοντας «η σημαία θα κυματίζει πάντα, το κάλεσμα στην προσευχή δεν θα σταματήσει ποτέ»…
Θαυμάζουν τους Οθωμανούς που κουνάνε σπαθιά σε τηλεοπτικές σειρές και τους αραβόφιλους ιμάμηδες που κηρύττουν στα τζαμιά…
Φυσικά, δεν ήταν εύκολο να δημιουργηθεί μια τέτοια “κοινωνία”…
Η κοινότητα του “Εθνικού Οράματος” αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες στην αρχή…
Ωστόσο, χάρη στους “υποκριτές” που ήρθαν μετά τον Ερμπακάν, η “θρησκεία” και η πολιτική συγχωνεύτηκαν…
Μέσα σε 20 χρόνια, η τουρκική κοινωνία υπέστη πλήρη “μεταμόρφωση”…
Ως αποτέλεσμα, από την ερχόμενη Δευτέρα, η “φωνή” της αιματοβαμμένης “Χεζμπολάχ” θα αντηχεί στο τουρκικό κοινοβούλιο…
Οι συζητήσεις θα ενταθούν σχετικά με το αν θα πρέπει να επιλεγεί ο “εθνικισμός” που πάει χέρι-χέρι με τον “ισλαμισμό που βασίζεται στην θρησκευτική κοινότητα” ή με τον κεμαλικό εθνικισμό, ο οποίος αντιπροσωπεύει ένα από τα έξι βέλη του CHP [Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα]…
Ο εθνικισμός του MHP [Κόμμα Εθνικιστικού Κινήματος] θα ανταγωνιστεί τον εθνικισμό του İYİ [Καλό Κόμμα] και του CHP…
Οι τηλεοπτικές σειρές όπου ακούμε και βλέπουμε προσευχές, νηστείες, τζαμιά και ιμάμηδες “bismillah” [στο όνομα του Αλλάχ] θα πολλαπλασιαστούν…
Η Τουρκία θα εγκατασταθεί στη νέα της “θέση” στη Μέση Ανατολή…
Διαμορφώνοντας την “επιβίωσή” της με τον αραβοκρατισμό και τον οθωμανισμό…
Αν ο κ. Ερντογάν κερδίσει τον δεύτερο γύρο των εκλογών, όλα αυτά θα τα βιώσουμε αναμφίβολα σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό…
Μπορεί λοιπόν μια εκλογική νίκη του Κιλιτσντάρογλου την ερχόμενη Κυριακή να αντιστρέψει αυτή την πορεία;
Κατ’ αρχάς, ας κάνουμε την ακόλουθη παρατήρηση: Είναι σίγουρα δυνατό ο Κιλιτσντάρογλου να κερδίσει τον δεύτερο γύρο των εκλογών…
Ειδικά εφόσον έχει καταστεί σαφές ότι το CHP έχει αποτύχει ιδιαίτερα στον τομέα της “ασφάλειας των ψηφοδελτίων” και είναι πιο αδύναμο απέναντι στην οργανωμένη δύναμη του AKP [Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης], μπορούν να ληφθούν μέτρα για να αποφευχθεί [η επανάληψη αυτού]…
Εν ολίγοις, ο Κιλιτσντάρογλου μπορεί να κερδίσει τον δεύτερο γύρο των εκλογών. Ωστόσο, οποιαδήποτε τέτοια νίκη θα είναι μια “πύρρειος νίκη”…
Τόσο ανούσια όσο η ρωμαϊκή νίκη του Πύρρου, βασιλιά του Τάραντα…
Και εδώ είναι ο λόγος:
Ποια ήταν η μεγαλύτερη διεκδίκηση του “Τραπεζιού των Έξι”;
Το να μπει ένα τέλος στο “Προεδρικό + Κυβερνητικό” σύστημα…
Το να στραφούμε σε ένα “ενισχυμένο κοινοβουλευτικό σύστημα”…
Όλα αυτά παραμένουν μια φαντασίωση προς το παρόν… Όπως και η αλλαγή του Συντάγματος, η αναδιοργάνωση της διάκρισης των εξουσιών και η απαλλαγή από έναν κομματικό Πρόεδρο…
Αν ο Κιλιτσντάρογλου βγει νικητής από τις κάλπες την Κυριακή, η Τουρκία θα γίνει μάρτυρας μιας “σύγκρουσης” μεταξύ του “προέδρου” του CHP που εκλέγεται από το λαό και της πλειοψηφίας του AKP-MHP στο κοινοβούλιο…
Όταν ο Κιλιτσντάρογλου προσπαθήσει να χρησιμοποιήσει τις αυταρχικές “εξουσίες” που έχει χρησιμοποιήσει ο Ερντογάν, θα αντιμετωπίσει επιθέσεις τόσο από το δικό του στρατόπεδο όσο και από το ΑΚΡ και το MHP…
Ωστόσο, παρά όλα αυτά τα αρνητικά, είναι δυνατόν να πούμε ότι μια νίκη του Κιλιτσντάρογλου στον δεύτερο γύρο θα φέρει μερική ανακούφιση στην Τουρκία…
Στο εσωτερικό, οι συζητήσεις για το “αναποτελεσματικό και ανεξέλεγκτο κοινοβούλιο” που χάρισε ο Ερντογάν στην τουρκική πολιτική θα αυξήσουν την πολιτική ένταση…
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι’ αυτό…
Ωστόσο, οι σχέσεις της Τουρκίας με τον κόσμο, τις ΗΠΑ και τη Δύση θα δουν κάποια χαλάρωση…
Η Τουρκία θα αντιμετωπιστεί πιο θετικά όσον αφορά την εξωτερική βοήθεια, τα δάνεια και τις επενδύσεις…
Ίσως ανέβει μερικά σκαλοπάτια στον παγκόσμιο δείκτη δημοκρατικότητας…
Αλλά τα θεμελιώδη διαρθρωτικά προβλήματα της Τουρκίας θα συνεχίσουν να υφίστανται…
Στο προσκήνιο αυτών των προβλημάτων βρίσκεται η “ενοποίηση του κράτους και του κόμματος”…
Ο Πρόεδρος είναι ο ηγέτης ενός κόμματος…
Συμμετέχει στα συνέδρια του κόμματος, έχει την εξουσία πάνω στα πάντα και παίρνει όλες τις αποφάσεις…
Δεν τον ενδιαφέρει να “αγκαλιάσει” όλο το λαό…
Στην πραγματικότητα, δεν θεωρεί κακό να επιτίθεται στην αντιπολίτευση με υπερβολικά φανατική κομματική ρητορική…
Αυτή η “εικόνα” είναι ίσως το μεγαλύτερο τίμημα που έχει πληρώσει η Τουρκία τα τελευταία 21 χρόνια…
Από πολυκομματική πολιτική δομή μετατράπηκε σε μια σχεδόν μονοκομματική δομή…
Οι κομματικοί αξιωματούχοι στις επαρχίες είναι συνυφασμένοι με τους κυβερνήτες και τους περιφερειάρχες του κράτους…
Στις πρόσφατες εκλογές, η “ενοποίηση κράτους και κόμματος” ήταν ενεργά παρούσα στο πεδίο…
Ενώ στο ΑΚΡ παραχωρήθηκαν αρκετές φορές χώροι για συγκεντρώσεις σε πόλεις, τέτοιες ευκαιρίες δεν δόθηκαν στην αντιπολίτευση…
Το επίσημο πρακτορείο ειδήσεων του κράτους, το “AA” [πρακτορείο ειδήσεων Anadolu], χρησιμοποιήθηκε σαν μηχανισμός προπαγάνδας…
Το ίδιο και το TRT [Τουρκική Ραδιοφωνία και Τηλεόραση]…
Δεν μπορούσαμε να δούμε ούτε ίχνος “δημοκρατικής ευαισθησίας” στις εκλογές…
Η “αντανάκλαση της ελεύθερης βούλησης στις κάλπες” ήταν κυριολεκτικά υπό πολιορκία…
Κατά τη διάρκεια της εκλογικής διαδικασίας, οι θέσεις και οι βαθμοί διανεμήθηκαν… Δόθηκαν υποσχέσεις που θα μπορούσαν να θεωρηθούν “δωροδοκίες” και διανεμήθηκαν χρήματα… Δεκάδες χιλιάδες εκπαιδευτικοί διορίστηκαν…
Οι τελετές εγκαινίων συνεχίστηκαν χωρίς διακοπή… Ακόμη και μεταξύ των δύο εκλογικών αναμετρήσεων, ο Ερντογάν παρευρέθηκε σε εγκαίνια… Έκανε ομιλίες… Οι κυβερνήτες και οι περιφερειάρχες συμμετείχαν σε προεκλογικές εκστρατείες χρησιμοποιώντας κρατικά μέσα, συμπεριλαμβανομένων των υπηρεσιακών αυτοκινήτων…
Ένα “Ανώτατο Εκλογικό Συμβούλιο” αποτελούμενο από δικαστές, διορισμένο από τον ίδιο τον Πρόεδρο που συμμετείχε επίσης στις εκλογές, διαχειρίστηκε την όλη διαδικασία…
Δυστυχώς, δεν υπήρξαν “εκλογές” ανοικτές στην εποπτεία και την υποβολή εκθέσεων από διεθνείς παρατηρητές…
Είναι γι αυτό που τόσο ο Κιλιτσντάρογλου όσο και ο Ερντογάν μπορούν να πετύχουν μόνο μια νίκη όπως του βασιλιά Πύρρου…
Αλλά η Τουρκία θα συνεχίσει να ατενίζει τη δημοκρατία από μακριά για πολλά ακόμη χρόνια…