ENGLISH (ΑΓΓΛΙΚΑ) TÜRKÇE (ΤΟΥΡΚΙΚΑ)
Τα λόγια του αιώνα ειπώθηκαν για άλλη μια φορά από τον Πρόεδρο Ερντογάν:
«Εκείνοι χτίζουν στρατιωτικές βάσεις, εμείς χτίζουμε πολιτικές βάσεις…»
Φαίνεται ότι η «τουρκική πολιτική» μόλις τώρα ανακαλύπτει την αξία μιας «πολιτικής βάσης»…
Γι’ αυτό οι παλμοί χτυπούσαν λίγο διαφορετικά φέτος…
Υπήρχε ένα διαφορετικό είδος ενθουσιασμού…
Υπήρχαν περισσότεροι «καλεσμένοι» από ό,τι συνήθως…
Ήταν η σοφότερη επιλογή να παραμερίσουμε στους δρόμους όπου περνούσαν αυτοκίνητα με πινακίδες «DM» [Σημείωση συντάκτη: αναφορά στις πινακίδες κυκλοφορίας επίσημων οχημάτων για προσκεκλημένα σημαντικά πολιτικά πρόσωπα] με τις σειρήνες ανοιχτές…
Περιγράφοντας τον πόλεμο πριν από 50 χρόνια, στο επίκεντρο της προσοχής ήταν παλιοί στρατιώτες με καλπάκια και τα στήθη τους στολισμένα με διάφορα μετάλλια.
Ήταν μια πραγματική «επιχείρηση». Τόσο στρατιωτικά, όσο και πολιτικά, από κάθε άποψη…
Τα επίσημα αεροπλάνα του τουρκικού κράτους γεμάτα μετέφεραν «καλεσμένους» …
Ελικόπτερα, μη επανδρωμένα αεροσκάφη, μη επανδρωμένα αεροσκάφη μάχης, αεροσκάφη που άφηναν ίχνη κόκκινου καπνού στον ουρανό…
Τανκς, βαρέα όπλα, πυροβόλα στο έδαφος…
Η Τουρκία αγκάλιασε πραγματικά και πλήρως την 20ή Ιουλίου…
Η αντιπολίτευση, η αξιωματική αντιπολίτευση, η κυβέρνηση, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ήταν όλοι δίπλα δίπλα…
Ο Πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας επέδειξε άλλη μια «πολιτική δεξιότητα» κάνοντας ένα βήμα σε μια περίοδο «ύφεσης» με την ίδια του την «αντιπολίτευση» μέσω της Κύπρου…
«Βρίσκω αξία στην εικόνα της ενότητας, της συμμαχίας και της αλληλεγγύης που επέδειξαν το κυβερνών κόμμα και η αντιπολίτευση», είπε στο αεροπλάνο, επιστρέφοντας στη χώρα του.
Πράγματι, η «εθνικιστική γραμμή» που υποστήριξε ο νέος πρόεδρος του CHP [Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα] προσέδωσε ένα εντελώς διαφορετικό «νόημα» στην 20ή Ιουλίου…
Αν και ο μακαρίτης Μπουλέντ Ετζεβίτ [Bülent Ecevit] είχε πει: «Πάμε εκεί για να φέρουμε την ειρήνη» όταν τα τουρκικά στρατεύματα αποβιβάστηκαν στην Κύπρο, 50 χρόνια αργότερα, το κόμμα του απόλαυσε το να εμφανιστεί σε αυτά τα εδάφη με ένα πλήθος που ευλογεί όχι την «ειρήνη» αλλά τον «πόλεμο».
Ο μακαρίτης Ετζεβίτ δεν προσπάθησε ποτέ να «κεφαλαιοποιήσει» την επιχείρηση, την οποία ο κόσμος χαρακτήρισε ως «εισβολή και κατοχή», μέσα από τη χρήση «στρατιωτικών» συμβόλων…
Αντίθετα, προτίμησε να πει «Πρόκειται για μια περιορισμένη επιχείρηση» και να απαλύνει την ασφυκτική αίσθηση ενός πολέμου.
Υποθέτω ότι, όπως και ο κ. Ερντογάν, πίστευε ότι «δεν υπάρχουν νικητές στον πόλεμο», αλλά ποτέ δεν σκέφτηκε ότι το κόμμα του θα μπορούσε να παρουσιάσει το «κέρδος από τον πόλεμο» ως «εθνική πολιτική», 50 χρόνια μετά.
Ειλικρινά, πάντα αναρωτιόμουν για τα «πολιτικά οφέλη» του CHP από τη δημιουργία «ενότητας, συμμαχίας και αλληλεγγύης» με το AKP [Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης]…
Φέρνει ψήφους η έγκριση των «πολιτικών» του ΑΚΡ λέγοντας ότι, «η Κύπρος είναι ο εθνικός μας σκοπός», και παρουσιάζοντας ένα κακό «αντίγραφο» των ενεργειών του στο κοινό;
«Συμμετείχε» το CHP όταν το ΑΚΡ «άλλαζε τον άξονά του» στο Κυπριακό;
Συζήτησε κανείς μαζί του αυτή την «πολιτική»; Ζήτησε κανείς τη γνώμη του;
Φυσικά και όχι…
Αλλά τι έκανε το CHP; Υποστήριξε τις πολιτικές του ΑΚΡ, υποστηρίζοντας τα «δύο κράτη». Αποδέχτηκε ότι το ΑΚΡ καθορίζει την «εθνική πολιτική». Ο Κιλιτσντάρογλου [Kılıçdaroğlu] φοβόταν ακόμη και να συναντήσει τον Ακιντζί όταν επισκέφθηκε την Κύπρο…
Το ίδιο έκανε και ο Οζγκιούρ Οζέλ [Özgür Özel], ο οποίος τον αντικατέστησε… Προτίμησε να συναντήσει «γεράκια» χωρίς υποστήριξη από τη βάση.
Εν ολίγοις, το CHP αναβάθμισε τον παλιό του «συντηρητισμό» για την Κύπρο με τα «οφέλη» της 20ής Ιουλίου…
Αντί να πάρει μια στάση «εκ διαμέτρου αντίθετη» με το ΑΚΡ, επέλεξε να γίνει η ουρά του.
Αντί να αμφισβητήσει την «μετατόπιση του άξονα» του ΑΚΡ, προσαρμόστηκε στην μεταβαλλόμενη «πολιτική» του…
Ενώ το έκανε αυτό, είπε: «Όταν βρισκόμαστε στο εξωτερικό, είμαστε το πολιτικό κόμμα της Τουρκίας».
Ωστόσο, το CHP θα έπρεπε να είχε επιδείξει την εντονότερη αντίθεσή του για την Κύπρο…
Το ΑΚΡ θα έπρεπε να είχε δεχθεί επίθεση για το ότι αλλάζει πολιτικές με το παραμικρό…
Εκείνος έπρεπε να δείξει ότι δεν αποδέχεται την παρέμβαση του ΑΚΡ στην εσωτερική πολιτική του βορρά…
Θα έπρεπε να είχε το «θάρρος» να δηλώσει ανοιχτά ότι ένας «εθνικός σκοπός» δεν μπορεί να ορίζεται από το τι βγαίνει από το στόμα ενός ατόμου, ότι η επίσημη κυπριακή πολιτική του τουρκικού κράτους βασίζεται στη θέση περί «ομοσπονδίας» και ότι δεν μπορεί να αλλάξει μόνο και μόνο επειδή το θέλει ένα πολιτικό κόμμα…
Δεν το έκανε… Δεν μπόρεσε…
Σε ένα πεδίο όπου δεν μπορούσε να «ανταγωνιστεί» το ΑΚΡ, προσπάθησε να κυνηγήσει «αμοιβές» με βάση τον «εθνικισμό», και να χρησιμοποιήσει την Κύπρο και την 20ή Ιουλίου ως «μοχλό» με «πολιτικούς» όρους.
Το φανταζόταν αυτό ως την «αρένα» για να κάνει ένα βήμα μπροστά στην πολιτική.
Εκείνος είπε: «Θα πάω στην Κύπρο ακόμη και αν δεν με καλέσει ο Ερντογάν».
Ήρθε, αλλά με το παραδοθεί στα «αφηγήματα του ΑΚΡ»…
Με το ύφος του Ερντογάν και τα σλόγκαν του…
Αντί να λέει «Τουρκοκύπριοι», χρησιμοποίησε τον όρο «Τούρκοι της Κύπρου» σε διαφημιστικές πινακίδες.
Αναρωτιέμαι αν ο Οζγκιούρ Οζέλ, ο οποίος δεν αναφέρθηκε στην «ομοσπονδία», μια θέση που ανήκε στον Ετζεβίτ και το CHP, θα λάβει ψήφους από ψηφοφόρους στην Τουρκία, επειδή έγινε μια φιγούρα στο «τραπέζι της αλληλεγγύης» με το ΑΚΡ;
Ή, οι ψήφοι θα ρέουν προς το CHP, καθώς θα χειροκροτεί τα λόγια του Ερντογάν: «Δεν μπορείς να πατήσεις δύο φορές στο ίδιο νερό. Η παράβλεψη της πραγματικότητας στο νησί δεν θα οδηγήσει πουθενά. Πιστεύουμε ότι μια ομοσπονδιακή λύση δεν είναι δυνατή στην Κύπρο».
Ο «ρόλος» του Οζγκιούρ Οζέλ στην «επιχείρηση» της 20ής Ιουλίου θα αξιολογηθεί φυσικά εντός του κόμματος. Ωστόσο, δεν ήταν ωραίο που ο Τούρκος πρέσβης, Ο [Μετίν] Φεϊζιόγλου [Metin Feyzioğlu], δεν πήγε να τον χαιρετήσει κατά την άφιξή του στην Κύπρο.
Ακριβώς την ώρα που διακηρυσσόταν ότι το σημερινό ομοσπονδιακό καθεστώς στην Κύπρο είναι άκυρο και ότι τα «δύο κράτη» είναι η μόνη διέξοδος στο «ψήφισμα» που ενέκρινε η Μεγάλη Τουρκική Εθνοσυνέλευση εν τη απουσία των οποιωνδήποτε διαπραγματεύσεων…
Το γεγονός ότι δεν υποδέχτηκαν τον Οζγκιούρ Οζέλ επίσημα μου φάνηκε σαν «παγίδα» που στήθηκε για το CHP…
Αντί να συζητάμε για το ποιον επέλεξε και ποιον δεν επέλεξε να συναντήσει ο Οζγκιούρ Οζέλ, το γεγονός ότι ο Τούρκος πρέσβης δεν τον «έλαβε υπόψη» ήρθε στο προσκήνιο στα μέσα ενημέρωσης του CHP…
Οι εικόνες του «πρωτόκολλου» που δημιουργήθηκαν σε αυτόν τον τόπο από όσους ήρθαν να γιορτάσουν την 50ή επέτειο της 20ής Ιουλίου, «συλλογικά» και «μαζί», έχουν χαράξει στο μυαλό μας ότι η Τουρκία δεν επιδιώκει λύση, αλλά αντίθετα τη διατήρηση του στάτους κβο με μεγάλη «αποφασιστικότητα».
Τι άλλο χρειαζόμαστε;
Πηγή: ΚΑΘΩΣ Η ΒΟΡΕΙΑ ΚΥΠΡΟΣ ΜΕΤΑΤΡΕΠΕΤΑΙ ΣΤΗΝ «ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΒΑΣΗ» ΤΟΥ ΑΚΡ…
