ENGLISH (ΑΓΓΛΙΚΑ) TÜRKÇE (ΤΟΥΡΚΙΚΑ)
Ξέρετε που μερικές φορές λέμε ευγενικά σε έναν φιλοξενούμενο, «σαν στο σπίτι σου…»
Λοιπόν… Φαίνεται ότι υπάρχει και ένα όριο σε αυτό…
Αν ο οικοδεσπότης αρχίσει να νιώθει σαν «φιλοξενούμενος», τότε το όριο έχει ξεπεραστεί.
«Θα μπορούσε να προταθεί ένα νέο άρθρο στο Σύνταγμα: Το Σύνταγμα της ‘ΤΔΒΚ’ και όλες οι διαδικασίες του είναι άκυρες βάσει των οδηγιών που προέρχονται από τη Δημοκρατία της Τουρκίας.
Δεν υπερβάλλω καθόλου, μια τέτοια πρόταση θα ήταν ειλικρινής και αυθεντική, δεν θα χρειαζόταν επίδειξη δημοκρατίας, υποκριτικές συμπεριφορές, προσχήματα, στρεβλώσεις και χίλιες δυο δικαιολογίες».
Έγραψα αυτές τις γραμμές πριν από δύο χρόνια, δεν είναι καινούργιες…
Αναρωτιέμαι τώρα τι θα έλεγε ο Πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου για την πρότασή μου.
Πήγε στα εγκαίνια του δικού του κτιρίου ως «φιλοξενούμενος»…
Η διοργάνωση, που θα έπρεπε να ανήκει στον οικοδεσπότη, πραγματοποιήθηκε από μια άλλη αρχή, από μια άλλη χώρα.
Πώς μπορούν να προστατευθούν οι αρχές της δημοκρατίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και του κράτους δικαίου υπό τέτοιες συνθήκες; Πού στέκεται η διάκριση των εξουσιών και η κοσμικότητα;
Το νέο κτίριο της Προεδρίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου παρουσιάζεται από τον υπουργό μιας άλλης χώρας.
Ακόμη και ο παρουσιαστής έρχεται από το εξωτερικό…
Οι τοπικοί παράγοντες γίνονται φιλοξενούμενοι στη δική τους χώρα, ενώ οι φιλοξενούμενοι είναι αυτοί που αποφασίζουν…
Για παράδειγμα, όταν παρουσιάζεται το νέο νοσοκομείο, δεν δίνεται καν ο λόγος στον Υπουργό Υγείας.
Στήνεται ένα θέατρο και καλούνται οι αρχές στη σκηνή…
Κι ένας ιμάμης… Απαγγέλλει προσευχές.
Δεν υπάρχει τέτοια παράδοση σε αυτή τη χώρα… Την επιβάλλουν. Ειδικά για τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης στήνεται ολόκληρη παγίδα…
Το Ανώτατο Δικαστήριο, η θρησκεία, το κράτος, το külliye [Σημείωση συντάκτη: Külliye, όρος της οθωμανικής αρχιτεκτονικής που αναφέρεται σε ένα συγκρότημα κτιρίων με επίκεντρο ένα τέμενος, το οποίο περιλαμβάνει διάφορες εγκαταστάσεις θρησκευτικού, εκπαιδευτικού, κοινωνικού και φιλανθρωπικού χαρακτήρα] η κοσμικότητα, η πολιτική και όλα τα υπόλοιπα… Όλα χάνουν το νόημά τους.
«Αυτός ο τόπος είναι δικός μας… Εμείς θα τον κυβερνήσουμε…»
Το φωνάζουμε με όλη μας τη δύναμη. Δεν αρκεί.
Δεν βλέπουμε το μέλλον. Είναι θολό, ομιχλώδες, ασαφές! Στο αδιέξοδο του «τι είναι πιο δύσκολο, να φύγεις ή να μείνεις», αυτοί που μένουν κοιτάζουν αυτούς που φεύγουν, κι αυτοί που δεν μπορούν να φύγουν αντιμετωπίζουν δυσκολίες.
Δεν τα παρατάμε, φυσικά…
Πριν από δύο χρόνια είχα αποκαλέσει αυτή την κατάσταση ως «υποτακτικότητα και παθητική στάση στο κυρίαρχο διεθνές καθεστώς»…
Όσο εμείς επιμένουμε «Αυτός ο τόπος είναι δικός μας»… Εκείνοι απαντούν «Δεν είναι δικός σας, είναι δικός μας».
Με προσευχές και τον εθνικό ύμνο… «Εσείς διοικείτε, αλλά εμείς θα δίνουμε τις εντολές».
Θέλουν υπακοή… Όχι αντίσταση… Κι έτσι εδραιώνουν τη δική τους διοίκηση…
Θυμάστε που δέκα χιλιάδες από εμάς διαδηλώσαμε στη Λευκωσία… Αποκτήσαμε ελπίδα, περηφάνια, ανακτήσαμε την αυτοπεποίθησή μας… Θα έπρεπε να είμαστε δεκάδες χιλιάδες… Εκατοντάδες χιλιάδες…
Πρέπει να καταφέρουμε να γίνουμε περισσότεροι με ακόμη μεγαλύτερο θάρρος, αποφασιστικότητα και αίσθημα του ανήκειν απέναντι σε αυτούς που επιτίθενται βάναυσα στο λόγο μας, στη βούλησή μας, στις αξίες και στην ύπαρξή μας.
Πρέπει να μπορέσουμε να πολλαπλασιαστούμε με ακόμη περισσότερη σύνεση, υπομονή και διάλογο.
Πρέπει να μάθουμε να αρκούμαστε στα δικά μας μέσα και, εστιάζοντας στην παραγωγή, να μάθουμε να στεκόμαστε στα πόδια μας.
Πρέπει να αναγνωρίσουμε τους πραγματικούς δημιουργούς και προστάτες αυτού του συστήματος, αυτούς που τρέφονται από αυτή τη διαφθορά, τους ιδιοτελείς που στερούνται αξιοπρέπειας και τους ανίκανους κόλακες. Πρέπει να ξεχωρίσουμε το καλό από το κακό… Πρέπει οπωσδήποτε να προστατεύσουμε τους ανθρώπους, τους θεσμούς και τις οργανώσεις που θα δημιουργήσουν μια νέα χώρα, θα αλλάξουν αυτό το ψεύτικο σύστημα και θα οικοδομήσουν ένα αξιοπρεπές μέλλον…
Και βεβαίως…
Ο φιλοξενούμενος πρέπει να ξέρει τη θέση του…
Η ευγένεια έχει τα όριά της…
Αυτό το άρθρο δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στις 12.04.2025
Πηγή: ΟΤΑΝ Ο ΦΙΛΟΞΕΝΟΥΜΕΝΟΣ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΔΕΣΠΟΤΗ!
