ENGLISH (ΑΓΓΛΙΚΑ) TÜRKÇE (ΤΟΥΡΚΙΚΑ)
Τι σκοπό και στόχους είχε η επιστολή του Προέδρου Αναστασιάδη στον Τ/κ ηγέτη Ερσίν Τατάρ η οποία παραδόθηκε στις 23 Μαΐου από τον Ε/κ διαπραγματευτή Μενέλαο Μενελάου στον Τ/κ ομόλογό του Εργκούν Ολγκιούν; Στην εξασέλιδη επιστολή, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης απήθυνε φιλική έκκληση στον φίλο Ερσίν Τατάρ να επανεκκινίσει ένας διάλογος με αιχμή του δόρατος κάποια Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, στα οποία η περίκλειστη πόλη της Αμμοχώστου και το αεροδρόμιο της Τύμπου βρίσκονται στο επίκεντρο. Βασική ιδέα είναι να δοθεί το Βαρώσι υπό τον έλεγχο του ΟΗΕ και την ίδια στιγμή υπό την εποπτεία του ΟΗΕ να λειτουργήσει το αεροδρόμιο της Τύμπου ως νόμιμο διεθνές αεροδρόμιο. Στην επιστολή του ο Πρόεδρος Αναστασιάδης υπενθυμίζει όλο το κεκτημένο των συνομιλιών: Τις συγκλίσεις Χριστόφια-Ταλάτ, το κοινό έγγραφο που υπέγραψε με τον Ντερβίς Έρογλου και, βεβαίως, τη διάσκεψη του Κραν Μοντανά.
Αν κάποιος δεν γνώριζε τι πραγματικά θέλει και πιστεύει ο Νίκος Αναστασιάδης, ίσως και να χειροκροτούσε την προσπάθεια αυτή ως μία ειλικρινή κίνηση για να ολοκληρωθεί επιτέλους η συζήτηση στο Κυπριακό, η οποία σύμφωνα με τον Γενικό Γραμματέα Αντόνιο Γκουτέρες, στο Κράν Μοντανά έφτασε ένα χιλιόμετρο μακριά από την επίτευξη και υπογραφή της τελικής του λύσης.
Ενστάσεις
Στο Κραν Μοντανά τον Ιούλιο του 2017 δεν διανύθηκε αυτό το τελευταίο χιλιόμετρο διότι ο Πρόεδρος Αναστασιάδης είχε μπροστά του έναν πιο σημαντικό στόχο κατά τον ίδιο. Να επιστρέψει στην Κύπρο, να κερδίσει τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2018 και να συνεχίσει να πωλεί διαβατήρια σε απατεώνες και μη, με συνεργό και σύμβουλο τον Νίκο Χριστοδουλίδη. Σήμερα, μπροστά στα νέα τετελεσμένα που έχουν δημιουργηθεί και διαπιστώνοντας την κατακραυγή ότι προτίμησε το ίδιον όφελος από το συμφέρον του κυπριακού λαού, κυκλοφορεί δικαιολογούμενος και λέει αδιακρίτως -ακόμα και στον πρώτο τυχόντα- «ότι δεν μπορούσε να υπογράψει μία συμφωνία στο Κραν Μοντανά η οποία θα μετέτρεπε την Κύπρο σε Βοσνία-Ερζεγοβίνη, αλλά και Λίβανο».
Αναρωτιέται, λοιπόν, κανείς: Αν ο κ. Αναστασιάδης θεωρεί ότι το κεκτημένο των συνομιλιών που οδήγησε στη συνάντηση του Κραν Μοντανά θα είχε ως κατάληξη να γίνουμε Λίβανος, πώς πέντε χρόνια μετά στέλνει επιστολή στον Τατάρ και του ζητά επανάληψη των συνομιλιών; Σήμερα αποφάσισε ότι με τη λύση δεν θα γίνουμε ούτε Λίβανος, ούτε Βοσνία Ερζεγοβίνη;
Πιστεύει ακόμα κανείς, παρακολουθώντας την πορεία που έχει πάρει σήμερα το Κυπριακό, ότι η Τουρκία και ο Τατάρ έχουν κάποια διάθεση για λύση; Απεναντίας, με εντολή του Τούρκου αντιπροέδρου, η Άγκυρα τροποποίησε την περασμένη Πέμπτη το καθεστώς λειτουργίας του κατεχομένου αεροδρομίου της Τύμπου. Αυτό έγινε, λέει, για να μειωθεί το κόστος των εισιτηρίων. Η απόφαση αυτή μάλλον αποτελεί ένα ακόμα βήμα ενσωμάτωσης των κατεχομένων στην Τουρκία. Αν ο Ερτογάν διαβλέψει ότι την άνοιξη του 2023 δεν εκλέγεται, δεν αποκλείεται να καταφύγει στην προσάρτηση της βόρειας Κύπρου σε μία προσπάθεια να κερδίσει όλες τις ψήφους των εθνικιστών της χώρας
Τακτικιστής
Το κακό με τον κ. Αναστασιάδη -παρότι η στάση της Άγκυρας στο Κυπριακό είναι παράλογη- κανένας δεν μπορεί να τον εμπιστευθεί. Με ποια αξιοπιστία ο Πρόεδρος Αναστασιάδης αποστέλνει δημόσια αυτή την επιστολή, ενώ στις ιδιωτικές του συζητήσεις και αναλύσεις λέει άλλα; Ποιος στ’ αλήθεια μπορεί να τον πάρει σοβαρά; Σαφέστατα και ο κ. Αναστασιάδης έχει επίγνωση των προβλημάτων που έχει δημιουργήσει. Δεν είναι αφελής.
Είναι, βέβαια, τακτικιστής, γνωρίζει ότι στο εσωτερικό απευθύνεται σε αφελείς, οπότε αξίζει τον κόπο να μπούμε στα ενδότερα των σκοπιμοτήτων του σε σχέση με την επιστολή αυτή; Τι επιδίωξε;
Πρώτον, θέλει να δείχνει ότι επιδιώκει κινητικότητα στο Κυπριακό. Προς αυτή την κατεύθυνση πιέζουν και ο Ιωάννης Κασουλίδης και ο Αβέρωφ Νεοφύτου. Ειδικά ο Αβέρωφ θα ένιωθε πολύ πιο άνετα με κινητικότητα στο Κυπριακό εν μέσω προεκλογικής, αφού ήδη ο κυριότερος του αντίπαλος Νίκος Χριστοδουλίδης απορρίπτει τα ΜΟΕ. Την ίδια στιγμή, με την επιστολή αυτή θεωρεί ότι κανείς πλέον δεν μπορεί να του ασκήσει κριτική στο Κυπριακό στους τελευταίους μήνες που του απέμειναν στην προεδρία. Στην πράξη και ο Νίκος Αναστασιάδης απορρίπτει τα πάντα. Έστειλε, βέβαια, την επιστολή γιατί μάλλον είναι σίγουρος ότι η Τουρκία και ο Τατάρ δεν θα ανταποκριθούν, τουλάχιστον μέχρι και το τέλος της θητείας του. Αφυπηρετώντας ο κ. Πρόεδρος θα έχει να λέει ότι «μέχρι την τελευταία στιγμή προσπαθούσα, αλλά η άλλη πλευρά δεν ανταποκρίθηκε».
Δεύτερον, διαβλέποντας ορθά την αναστάτωση και αναταραχή στην τ/κ κοινότητα λόγω οικονομικής κρίσης, βάζει σε πρώτο πλάνο τα ΜΟΕ για να στείλει το μήνυμα στους Τ/κ ότι διά του Ερτζάν και του λιμανιού της Αμμοχώστου θα προκύψουν τεράστια οφέλη από τον τουρισμό και το εμπόριο. Σε αυτό είχε επιτυχία. Ο πρώην Τ/κ διαπραγματευτής και σήμερα αντιπολιτευόμενος πολιτικός Κουντρέτ Όζερσαϊ δήλωσε ότι ο Αναστασιάδης έβαλε στη γωνιά τον Τατάρ, ενώ η Γενιντουζέν, που απηχεί τις θέσεις του Τουρκικού Ρεπουπλικανικού Κόμματος, στηλιτεύει τον Τατάρ ότι διά της απόρριψης των προτάσεων Αναστασιάδη καταδικάζει τους Τουρκοκύπριους στη φτώχεια και την πείνα.
Τρίτον, απέστειλε την επιστολή με θέσεις που γνωρίζει ότι δεν θα γίνουν αποδεκτές, αφού απορρίφθηκαν αρκετές φορές στο παρελθόν, ακόμα και από τον Μουσταφά Ακιντζί, διότι ορθά οσμίζεται ότι οι Τ/κ ετοιμάζουν και αυτοί δικές τους προτάσεις. Αυτό διαφάνηκε μέσα από την απορριπτική απάντηση Τατάρ, ο οποίος δήλωσε ότι η τ/κ πλευρά θα καταθέσει δικές της προστάσεις πολύ πιο ρεαλιστικές με βάση την κατάσταση και τις πραγματικότητες που επικρατούν σήμερα στην Κύπρο. Οπότε οι προτάσεις που κατέθεσε θα λειτουργήσουν ως αντίβαρο.
Τέταρτον, απέστειλε την επιστολή σε μία απέλπιδα προσπάθεια να διαχειριστεί την εικόνα και τη φήμη στην ΕΕ και τα Ηνωμένα Έθνη, αφού τον θεωρούν ως μία από τις κύριες αιτίες της αποτυχίας των συνομιλιών. Υπάρχει αυτή τη στιγμή ένας τεράστιος κίνδυνος λόγω Ουκρανικού. Αν τελικά ο πόλεμος λήξει με κέρδη για τη Ρωσία τη δημιουργία ενός συνομοσπονδιακού κράτους μεταξύ Ουκρανίας και Ντονπάς ή την αναγνώριση της απόσχισης κάποιων ουκρανικών εδαφών με ευρωπαϊκές ευλογίες, όπως δείχνουν κάποιες κινήσεις του Εμάνουελ Μακρόν, το προηγούμενο αυτό ίσως αφορά και την Κύπρο. Το πιθανότερο είναι ότι κάποια στιγμή θα φτάσουμε σε αυτό το σημείο, αλλά ο κ. Αναστασιάδης εύχεται και προσεύχεται να μην γίνει κάτι τέτοιο στους επόμενους 8 μήνες.
Πάει και η Διζωνική
Με λίγα λόγια, η επιστολή Αναστασιάδη αν πέτυχε κάτι χειροπιαστό ήταν να τροχοδρομήσει ξανά την αντιπαραγωγική διαδικασία ενός blame game μεταξύ των δύο πλευρών. Δυστυχώς τα πράγματα στην Κύπρο μετά το Κραν Μοντανά έχουν πάρει άλλη φορά. Σε σημείο που όσοι θέλουν να αντιμετωπίζουν το Κυπριακό ρεαλιστικά καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι υπάρχουν πολύ λίγες πιθανότητες για συζήτηση σε απευθείας συνομιλίες μίας συνολικής διαδικασίας λύσης στο Κυπριακό στη βάση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας.
Συνομιλώντας με πολιτικούς ένθεν και ένθεν του οδοφράγματος διαπιστώνεται μία κύρια σύγκλιση απόψεων. Ότι το Κυπριακό θα πρέπει να λυθεί βήμα με βήμα. Η διαφωνία έγκειται στην ποιότητα μέτρων και πολιτικών που θα οδηγήσουν σε κανονικοποίηση των πραγμάτων. Αλλά κι αυτό φαίνεται δύσκολο, αν όχι ακατόρθωτο. Η τ/κ πλευρά επιθυμεί μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης χαμήλης πολιτικής τα οποία θα αναβαθμίζουν σταδιακά το τ/κ κρατίδιο. Μέτρα οικονομικής, επιστημονικής, εκπαιδευτικής συνεργασίας και κοινές δράσεις σε κάποιους τομείς που θεωρούνται ανώδυνοι. Η ε/κ πλευρά υπέβαλε προτάσεις οι οποίες αν γίνονταν αποδεκτές θα διατάρρασαν το status quo, θα την έφερναν κατά την άποψή της σε πλεονεκτικότερη θέση, αλλά και πάλι δεν θα οδηγούσαν σε ολική λύση. Όλοι, πλέον, σήμερα κατανοούμε σε ποια κατάσταση βρίσκεται το Κυπριακό. Αν δεν αλλάξει κάτι μετά τις προεδρικές εκλογές στην Κύπρο, αν δεν προκύψει μία συμφωνία συνολικής διαπραγμάτευσης του προβλήματος, η πορεία νομιμοποίησης των τετελεσμένων της εισβολής στην Κύπρο θα γίνει.
Πηγή: ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗ ΣΤΟΝ ΤΑΤΑΡ
