| ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ |ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ

ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΠΝΟΥΣ

ENGLISH (ΑΓΓΛΙΚΑ) TÜRKÇE (ΤΟΥΡΚΙΚΑ)

Τις τελευταίες μέρες αντιπαραβάλλονται δύο φωτογραφίες: Μία ενός τουρίστα που περπατά σε χωματόδρομο της Ρόδου έχοντας στην αγκαλιά του το παιδί του σε μια προσπάθεια να γλυτώσουν από τη φωτιά και μία ενός Σύρου που περπατά στη βροχή και στην ομίχλη φορώντας μια κάπα από σακούλες σκουπιδιών έχοντας –επίσης– στην αγκαλιά του το παιδί του το οποίο φιλά παρηγορητικά στο μάγουλο. Μια συγκλονιστική φωτογραφία που έβγαλε ο Γιάννης Μπεχράκης το 2015 στην κορύφωση της προσφυγικής κρίσης.

Οι δύο φωτογραφίες όντως έχουν κοινά στοιχεία: Την προσπάθεια του ανθρώπου να απομακρυνθεί από το κακό και να σωθεί, την αγάπη του πατέρα στο παιδί του, τον φόβο αλλά και την ελπίδα μαζί. Και οι δύο ελπίζουν πως θα φτάσουν σε κάποιο ξέφωτο. Κι από κει και πέρα οι ομοιότητες παύουν να υπάρχουν. Ο ένας θα έχει αφήσει πίσω του μόνο μία βαλίτσα με ρούχα που δεν μπορούσε να κουβαλήσει μαζί του κι ο άλλος θα έχει αφήσει πίσω το σπίτι του, την οικογένεια, τους φίλους του, τη δουλειά του, τη μέχρι τότε καθημερινότητα που τον έκανε να νοιώθει καλά. Ο ένας θα φτάσει σύντομα στο σπίτι του και θα συνεχίσει από εκεί που είχε μείνει προτού ταξιδέψει για τη Ρόδο, χωρίς να διαταραχτεί τίποτα από την καθημερινότητα του.

Ο άλλος θα ψάχνει πατρίδα για να τον δεχτεί, σπίτι για να εγκατασταθεί, δουλειά για να μπορεί να ζήσει το παιδί του και θα τον συνοδεύει μόνιμα η ταυτότητα του πρόσφυγα. Για τον τουρίστα, αυτό που προκάλεσε τη φωτογραφία θα είναι απλά μια δυσάρεστη περιπέτεια που του στοίχισε το όνειρο για ανέμελες διακοπές την οποία θα περιγράφει από απόσταση ασφαλείας. Για κάποια βράδια, ίσως να πετάγεται στον ύπνο του από κάποιο εφιάλτη με φωτιές που τον πλησιάζουν, αλλά μέχρι το επόμενο καλοκαίρι θα είναι έτοιμος για διακοπές. Για τον πρόσφυγα, οι εφιάλτες θα είναι μέρος της νέας του ζωής. Η πορεία του στην ομίχλη θα συνεχίζεται επ’ αόριστον.

Οι δυο φωτογραφίες, λοιπόν, δεν μοιάζουν και τόσο πολύ όπως νομίζει κάποιος με μια πρώτη φευγαλέα ματιά. Δείχνουν, όμως, κάτι το οποίο δεν μπορούμε να δούμε στην πρώτη ανάγνωση. Δείχνουν πόσο εύκολα μπορούν να ανατραπούν οι ζωές μας. Να χαθεί η ανεμελιά και να βρεθούμε στους δρόμους αναζητώντας διαφυγή. Κι η έκβαση της αναζήτησης δεν είναι δεδομένο πως θα είναι πάντα θετική.

Share:
ΧΡΥΣΤΑΛΛΑ ΧΑΤΖΗΔΗΜΗΤΡΙΟΥ | ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ
Καθημερινή αρθρογράφος στον Φιλελεύθερο για 20 χρόνια και αρχισυντάκτρια του περιοδικού Συνθέσεις, το οποίο ασχολείται με θέματα αρχιτεκτονικής. Πιο πριν εργάστηκε στην Αλήθεια και στον Πολίτη. Γεννήθηκε στο Δίκωμο και διαμένει μόνιμα στη Λευκωσία. Είναι παντρεμένη και έχει ένα γιο.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ