ENGLISH (İNGİLİZCE) ΕΛΛΗΝΙΚΑ (YUNANCA)
Son günlerde Yunanistan gündemini meşgul eden konulardan bir tanesi, kendisini çevresine iyilik meleği olarak tanıtan 53 yaşındaki bir adamın, yardım ettiği 12 yaşındaki fakir ve kalabalık bir ailede büyüyen babasız bir çocuğa tecavüz etmesi ve onu fuhuşa zorlamasıydı. Olay başlı başına dehşet verici ancak daha da korkunç olan, çocuğa tecavüz etme niyetini belirten 213 kişiden oluşan bir listenin var olması ve diğer bazı kişilerin ise önceden bunu yapmış olması. Tabii ki, çocuğun gerçek yaşını bilmediklerini ve bu nedenle olayın sadece para karşılığı seks olduğunu iddia edecekler.
Bu olay normal bir insanı tiksindirir. Ancak görülen o ki, normal insanların, yani mantıklı düşünen, insanlığını muhafaza eden ve hala daha bazı değerlerin bilincinde olanların sayıları gitgide azalıyor. Veya her nedense onların değil de diğerlerinin seslerini duyuyoruz.
Olayın etrafında bir ‘cümbüş’ oluşuyor ve medya da bu konunun başını çekiyor. Bu cümbüşü izlerken, bu canavarların neden cesaretlendirildiği ve kötülüğün neden normalleştirildiği anlaşılıyor. Kathimerini’deki bir köşe yazarı şöyle yazdı: “Bırakın önemsizler ve vurdumduymazlar çocuk tacizcileriyle ilgilensin. Günün olayı Pire’deki metronun açılışıdır”. [Yunan] Kalkınma bakanı da bunu twitter’de yeniden paylaştı. Bir komedyen, çocuğun annesini çocuğuyla ilgilenmemekle suçladı, hatta annenin kendisinin ne yaptığını merak ettiğini söyledi: “Anne uçurtma mı uçuruyordu?” Kadının çalışıp sekiz çocuğa bakması gerektiğini nasıl hesaba katabilirlerdi ki? Bir televizyon kanalı, tutuklanan tecavüzcü ve pezevengin babasını sırf oğlunu övebilsin diye aradı, ki babaya göre oğlu rahat bir ortamda yetişmiş bir beyefendiymiş ve kızı para karşılığı sömürmeye ihtiyacı yokmuş (görünüşe göre iğrenç bir cinsel sapıklığı da yokmuş). Başka bir kanal, güya kızın yüzünü gizleyerek fotoğraflarını paylaştı. Başka bir tanesi polis sendikasında görev yapan ve her olayla ilgili teoriler üreten bir polis memurunu aradı ve o da şunları söyledi: “Bu çocuk tacizcisi çok iyi bir insan, tanınmış ve iyi bir hayatı olan bir kişi, iyi ve tanınmış bir eşi var. Çok da iyi bir oğlu var…” En azından ondan bir çocuk tacizcisi olarak bahsetti.
Sonuç olarak, sorumluluk, mağdura ve ailesine yüklendi. İzleyiciler, dinleyiciler, kendileri gibi olanların yardımına koşarak bu korkunç olayı normalmiş gibi göstermeye çalışıyorlar. Olaylar birbirini takip ediyor. Bir bakanın babasının Altın Şafak duruşmasında verdiği Nazi selamı bile normal bir hareket olarak algılanıyor.
Kaynak: KÖTÜLÜĞÜN NORMALLEŞTİRİLMESİ
