ENGLISH (İNGİLİZCE) ΕΛΛΗΝΙΚΑ (YUNANCA)
20 yıl önce “Geriye adım bile kalmadı” isimli bir kitap yayınlanmıştı. Yazarı Thea Halo, 10 yaşındayken Pontus’un Rum köylerinden kopartılan, Anadolu’daki ölüm yürüyüşünde aile fertlerini birer birer kaybeden, tam da cehennemi yaşadıktan sonra Diyarbakır’da bir Ermeni aile tarafından kurtarılan annesinin hikayesini kaleme almış. 15 yaşındayken, Amerika’ya göç eden 45 yaşındaki bir Süryani adamla evlendirilmiş ve 2014 yılında 105 yaşında geride 10 çocuk bırakarak hayata veda etmiş. Hayatta kalabilmek için Pontuslu ismini değiştirmiş (veya değiştirmek zorunda bırakılmış). Efthymia (Themia) Varytimidou, Sano Halo olmuş. Kitabın ismi de buna dayanıyor. Her ne kadar isminin değiştirilmesi, çok daha şaşırtıcı ve çok iyi bir biçimde anlatılmış olaylara kıyasla daha önemsiz gibi gözükse de aslında hayatını değiştiren en önemli olaylardan biriydi: Hayatta kalmak için verdiği mücadele sırasında kaybettiği kimliğinin arayışı. Nerden geldiği, köklerinin ne olduğu, ataları, kabilesinin hikayesi, dili, ismi…
İran’da yaşayan Kürt asıllı kız Zhina, ismi nedeniyle kökeni ifşa olmasın ve hayatta kalabilsin diye, adını Mahsa olarak değiştirdi. [Çevirmenin Notu: 22 yaşındaki kızın ölümünden sonra İran’da başlayan olayları anlatan bir makale ile ilgili link]. Ancak hayatta kalamadı. Ahlaki değerlerin korunması için suç çetelerini görevlendiren ülke yetkilileri tarafından öldürüldü.
İki hikâye arasında bir asır var. Ancak hayatta kalma mücadelesi açısından çok fazla bir şey değişmedi. İnsanlar kimliklerini ve dinlerini gizlemek, hatta isimlerini değiştirmek zorunda kalıyor. Otoriter rejimlerde, hatta normal koşullarda bile, insanlar hayatta kalmak için başka isimler kullanıyor veya kendi isimlerinden başka isimlerle çağrılmayı kabul ediyorlar. Batı dünyasının evlerini temizliyorlar, tarlalarda, çiftliklerde, restoranlar veya fırınların arka taraflarında çalışıyorlar, depolarda gözlerden uzak şekilde mal sayıyorlar, kule inşaatlarında çalışıyorlar… Yıllar önce fark edilmemek ve durumu başkaları için kolaylaştırmak adına isimlerini Chris, Nick ve Mary olarak değiştirenler Hristos, Nikos, Maroula idi. Şimdi ise Nick ve Chris’in yanında çalışan Asyalı ve Afrikalılara, gerçek isimlerine benzemeyen isimlerle hitap ediliyor. Ama önemli olan hayatta kalmak. Ki bu da her zaman garanti değil. Ancak hayatta kalmayı başarsalar bile, bu olay kimliğin önemli bir parçasını ortadan kaldırıyor. Ama öyle veya böyle, bu günlerde biz kimliğin önemli olmadığını düşünüyoruz.
Kaynak: GERİYE ADIM BİLE KALMADI
