ENGLISH (ΑΓΓΛΙΚΑ) TÜRKÇE (ΤΟΥΡΚΙΚΑ)
Η «συζήτηση για τους δήμους» έχει περιοριστεί απλώς σε αριθμούς, αλλά στην ουσία απαιτείται μια πιο εμπεριστατωμένη ανάλυση. Μετά τη χθεσινή δικαστική απόφαση, η εικόνα για τις εκλογές της 25ης Δεκεμβρίου έχει κάπως ξεκαθαρίσει. Φυσικά, θα υπάρξουν πολλές δυσκολίες με τις οποίες θα έρθουμε αντιμέτωποι, αλλά τουλάχιστον η αυλαία έχει ανοίξει εν μέρει. Δεν θα αξιολογήσω το θέμα από αυτή την σκοπιά αλλά από μια άλλη οπτική γωνία.
***
Οι τοπικές διοικήσεις, σε σύγκριση με την κεντρική διοίκηση, θα μπορούσαν να είναι πιο δραστήριες αναφορικά με την παροχή υπηρεσιών χωρίς διακρίσεις, την ενδυνάμωση διαφόρων τμημάτων της κοινωνίας και τη διασφάλιση της ισότητας των φύλων. Είναι πράγματι εφικτή η επίλυση προβλημάτων αν υπάρξει άμεση προσέγγιση των μικρότερων κοινοτήτων και γειτονιών μέσω του διοικητικού συστήματος, ξεκινώντας ιδίως από τους κοινοτάρχες και φτάνοντας μέχρι και τη δημοτική συνέλευση. Δεν αρκεί να λέμε: «Δεν κάνω διακρίσεις! Αντιμετωπίζω τους πάντες ισότιμα». Επιπλέον, είναι απαραίτητο να προσφέρονται ίσες ευκαιρίες σε εκείνα τα τμήματα της κοινωνίας με διαφορετικά χαρακτηριστικά/ανάγκες. Γι’ αυτό είναι απαραίτητο να γίνει μια ανάλυση αναγκών σε επίπεδο της γειτονιάς και να αναπτυχθούν συγκεκριμένες προτάσεις λύσεων με βάση τα αποτελέσματα.
Η έννοια του «δικαιώματος στην πόλη» διατυπώθηκε για πρώτη φορά από τον Γάλλο μαρξιστή Henri Lefebvre και κατά την περίοδο που ακολούθησε, προέκυψε μια συζήτηση σχετικά με τα καθήκοντα των τοπικών διοικήσεων, ιδίως σε θέματα που αφορούν τα πιο βασικά ανθρώπινα δικαιώματα: στέγη, ασφάλεια, δημοκρατική εκπροσώπηση στις αποκεντρωμένες διοικήσεις, συγκοινωνίες, περιβαλλοντική προστασία, εκπαίδευση και πρόσβαση στις δημόσιες υπηρεσίες υγείας. Πρόκειται για ένα θέμα που μπορεί να εξεταστεί παράλληλα με το θέμα των «κοινωνικών δήμων», το οποίο αποτελεί μια καλύτερα γνωστή προσέγγιση στις μέρες μας.
***
Τόσο οι ισχύουσες διεθνείς συμφωνίες όσο και οι νόμοι που έχουν συνταχθεί για τις τοπικές κυβερνήσεις παρέχουν στις τοπικές διοικήσεις την απαιτούμενη εξουσία. Για παράδειγμα, ορισμένα από τα καθήκοντα που ανατίθενται στις τοπικές διοικήσεις με βάση τον νόμο 51/1991 για τους δήμους είναι τα εξής: Παροχή κοινωνικής βοήθειας σε παιδιά που έχουν ανάγκη, σε άτομα με αναπηρία και σε φτωχές οικογένειες εντός της τοπικής κοινότητας. Δημιουργία και λειτουργία οίκων ευγηρίας και κέντρων αποκατάστασης, όπου χρειάζεται. Κατασκευή και παροχή κοινωνικής στέγασης. Να δημιουργία υπαίθριων αγορών. Το σημείο επαφής που αφορά την ισότητα των φύλων, το οποίο πρέπει να εγκαθιδρυθεί κάτω από το αρμόδιο υπουργείο, όπως προβλέπεται από τον νόμο με αριθμό 61/2014 που διέπει το Τμήμα Ισότητας των Φύλων, ορίζει καθήκοντα που περιλαμβάνουν την παροχή πληροφοριών και τεχνικής υποστήριξης στις τοπικές διοικήσεις σχετικά με την ισότητα των φύλων και την προσφορά υπηρεσιών στέγασης σε συνεργασία με τους δήμους.
Επιπλέον, το άρθρο 61, παράγραφος 25 του (τροποποιητικού) νόμου για τους δήμους, ο οποίος εξακολουθεί να συζητείται στην κοινοβουλευτική επιτροπή, ορίζει ότι οι δήμαρχοι, μετά την εκλογή τους και αφού το θέσουν υπόψη της δημοτικής συνέλευσης, υποχρεούνται να κοινοποιήσουν στο κοινό ένα «Στρατηγικό Σχέδιο και Πρόγραμμα» εντός 12 μηνών από την ανάληψη των καθηκόντων τους. Τα «Τοπικά Σχέδια Δράσης για την Ισότητα», στα οποία θα αναφερθώ στη συνέχεια, πρέπει να υλοποιούνται παράλληλα με το πρόγραμμα αυτό και να καθορίζεται λεπτομερώς ο απαιτούμενος προϋπολογισμός για τις υπηρεσίες του.
***
Ο «Ευρωπαϊκός Χάρτης για την Ισότητα των Φύλων στις Τοπικές Κοινωνίες» του Συμβουλίου των Δήμων και Περιφερειών της Ευρώπης (CEMR) αποτελεί, από κάθε άποψη, ένα σύνταγμα για όλους τους δήμους που επιθυμούν να εφαρμόσουν το όραμα της ισότητας. Τα δύο σημαντικότερα στοιχεία αυτού του οδικού χάρτη είναι τα εξής: Να βρίσκονται σε συνεχή διαβούλευση με την κοινωνία των πολιτών – εμπειρογνώμονες – πανεπιστήμια και να προετοιμάζουν και να εφαρμόζουν «Τοπικά Σχέδια Δράσης για την Ισότητα» που θα ανταποκρίνονται στις ανάγκες της περιοχής. Ως πρώτο βήμα, είναι απαραίτητο να ληφθεί μια εικόνα της δημογραφικής δομής του πληθυσμού που κατοικεί σε έναν συγκεκριμένο δήμο, να αναλυθούν οι ανάγκες με βάση τις διαφορές, με άλλα λόγια, να συλλεχθούν αποτελεσματικές πληροφορίες. Στη συνέχεια, με βάση τα αποτελέσματα που θα προκύψουν, να αναπτυχθούν και να εφαρμοστούν υπηρεσίες που στοχεύουν προς την ισότητα των φύλων. Είναι σημαντικό να προσφέρεται κατάρτιση τόσο στους φορείς όσο και στην κοινωνία σε αυτούς τους τομείς. Μια από τις πιο θεμελιώδεις ανάγκες είναι η δημιουργία μιας «Μονάδας Ισότητας» στο πλαίσιο των τοπικών διοικήσεων για τον συντονισμό της εφαρμογής αυτού του σχεδίου. Υπάρχει επίσης η οικονομική διάσταση του θέματος. Ο προϋπολογισμός πρέπει να σχεδιαστεί με τρόπο που να δίνει προτεραιότητα στις ανθρωπιστικές ανάγκες.
Υπάρχουν επίσης πτυχές της συμμετοχής και της εκπροσώπησης που δεν είναι δίκαιες. Σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσίευσε η κρατική στατιστική υπηρεσία, τα νούμερα έχουν ως εξής: Δήμαρχοι: 28 άνδρες, 0 γυναίκες/ μέλη δημοτικών συνελεύσεων: 188 άνδρες, 92 γυναίκες/ Κοινοτάρχες: 226 άνδρες, 16 γυναίκες. Δεν είναι δυνατόν να μιλάμε για δίκαιη εκπροσώπηση όταν βλέπουμε αυτά τα στοιχεία. Πρέπει να εξεταστούν επίσης οι διοικητικές θέσεις στα τμήματα εντός των οργανισμών. Εξάλλου, η συμμετοχή δεν σχετίζεται μόνο με τις εκλογές ή τους διορισμούς. Πρέπει επίσης να δημιουργηθούν μηχανισμοί που θα ενισχύσουν τη δημοκρατία σε τοπικό επίπεδο και θα επιτρέψουν στους κατοίκους της περιοχής να έχουν ουσιαστικό λόγο (όπως οι λαϊκές συνελεύσεις και οι συνελεύσεις των γυναικών).
***
Τέλος, θα ήθελα να δώσω μερικά παραδείγματα εξισωτικών μηχανισμών για τις κοινωνικές υπηρεσίες που θα μπορούσαν να παρέχονται από τις τοπικές διοικήσεις. Αυτές, για παράδειγμα, έχουν καταστεί ζωτικής σημασίας, ιδιαίτερα στις εποχές μας όπου η φτώχεια διευρύνεται όλο και περισσότερο. Δωρεάν και προσβάσιμη υγειονομική περίθαλψη, φροντίδα ημέρας – ομάδες μελέτης, ασφαλείς χώροι παιχνιδιού, χώροι φροντίδας για ασθενείς και ηλικιωμένους, παζάρια γυναικών, τηλεφωνικές γραμμές έκτακτης ανάγκης – (θα μπορούσαν να τοποθετηθούν πλήκτρα στις στάσεις λεωφορείων), κοινωνική στέγαση, συγκοινωνίες φιλικές προς τα άτομα με ειδικές ανάγκες και προσβάσιμα κτίρια, καταφύγια, νομική και ψυχολογική υποστήριξη, εκπαίδευση για την ισότητα των φύλων και άλλα, τα οποία καθιστούν τις συνθήκες διαβίωσης πιο ανεκτές. Δικαίωμα στη στέγαση – η στέγαση θα αποτελέσει ένα επίμονο πρόβλημα για τις νεότερες γενιές στο εγγύς μέλλον. Στην πραγματικότητα, έχει ήδη καταστεί πρόβλημα.
Ως Ρεπουμπλικανικό Τουρκικό Κόμμα, έχουμε δημιουργήσει ισότιμες και χωρίς αποκλεισμούς τοπικές διοικήσεις, και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε με ισχυρότερο και πιο οργανωμένο τρόπο. Στόχος μας είναι να επιτύχουμε μια κατανόηση των τοπικών διοικήσεων που δεν θα θέτει κανέναν σε μειονεκτική θέση λόγω του φύλου, του σεξουαλικού προσανατολισμού, της ταυτότητας φύλου, της ηλικίας, της γλώσσας, της θρησκείας, της φυλής, της εθνικής ταυτότητας, της αναπηρίας ή της οικονομικής κατάστασής του, αλλά αντίθετα θα παρέχει ενίσχυση σε όλους.
Πηγή: ΟΙ ΔΗΜΟΙ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ «ΤΟΠΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ ΔΡΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΟΤΗΤΑ» ΠΟΥ ΝΑ ΑΓΚΑΛΙΑΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ
