ENGLISH (ΑΓΓΛΙΚΑ) TÜRKÇE (ΤΟΥΡΚΙΚΑ)
Η καρδιά του κόσμου αιμορραγεί, η ανθρωπότητα δεν μπορεί να αντισταθεί στο κακό, η καλοσύνη αδυνατεί να οργανωθεί επαρκώς…
Δεν είναι τα δάκρυα στα μάτια των παιδιών, αλλά τα μάτια τους που πέφτουν πλέον στο χώμα.
Το σώμα, τα όνειρα και τα χαμόγελα αθώων, ένα με το χώμα, σύρονται σε σκοτεινά πηγάδια άδειων μυαλών μιας ολοένα και πιο αποκρουστικής ανθρωπότητας.
Αυτοί που χρησιμοποιούν λαούς ως σκαλοπάτι για εξουσία και δύναμη εξακολουθούν να μη χορταίνουν από τη γή, το αίμα και τη σύγκρουση…
Αυτοί που διατάζουν τον πόλεμο, κρύβονται πάντα πίσω από την ειρήνη.
Λόγια που ξεκινούν με “άμυνα”, ακολουθούνται από κηδείες.
***
Έτσι, το να λέμε «Όχι στον πόλεμο» δεν είναι αρκετό…
Ζητήστε μια χώρα χωρίς στρατιώτες, χωρίς όπλα, χωρίς άρματα.
Μια πατρίδα χωρίς σύνορα!
Μόνο τότε, θα είναι ειλικρινής η ουτοπία σας για την ειρήνη.
Να εγκαταλείψετε τα σόους της εκδίκησης.
Να προωθήσετε την επαναπροσέγγιση, τη συνεργασία και τη φιλία, όχι το μίσος και την εχθρότητα.
Να μην προκαλείτε!
Να πείτε όχι στα οδοφράγματα!
Και στην πιθανότητα πολέμου…
Να καταστρέψετε τα φυλάκια για να αντιταχθείτε στον πόλεμο…
***
Δοκιμαζόμαστε έναντι αυτών που θεωρούν τιμή τους να διδάσκουν στους νέους να σκοτώνουν.
Η δοκιμασία μας τώρα είναι ενάντια σε αυτούς που αγιάζουν τον θάνατο…
Ο κόσμος κλαίει από ντροπή, προς αυτούς που θεωρούν τη σημαία ιερότερη από την ανθρώπινη ζωή…
Προς τη φιλοδοξία αυτών που βλέπουν τη γη όχι ως πατρίδα αλλά ως εξουσία…
Τα πλείστα αυτά δάκρυα είναι υποκριτικά, τα πλείστα ψεύτικα…
Στα λόγια της Neşe Yaşın, «Ω εσείς που φοράτε κάθε μεταμφίεση και γελωτοποιός γίνεστε κάθε βασιλιά» σκουπίστε τα ψεύτικα δάκρυά σας γιατί είναι με το θυμό, τη φιλοδοξία και την οργή σας, που το έθνος καταδυναστεύει [τον συνάνθρωπό σας]!
***
Γι’ αυτό η άποψη μου δεν αλλάζει, γι’ αυτό όλο και με μεγαλύτερο σθένος πιστεύω τώρα…
Το μεγαλύτερο όνειρό μου είναι να δω και τον τελευταίο στρατιώτη – και όλα τα άρματα – να αποχωρήσουν από το νησί της Κύπρου, να μην έχει μείνει ούτε ένα οδόφραγμα και η Κύπρος να επανενωθεί. Δεν μπορώ να φανταστώ πιο όμορφο όνειρο για την Κύπρο.
Διότι το να ζεις σε ένα μέρος όπου υπάρχει ακόμα κατάπαυση πυρός, δεν αισθάνεσαι την ειρήνη.
Θα πρέπει να εξαλειφθούν οι όποιοι λόγοι θα μπορούσαν να φουντώσουν ξανά αυτά τα πυρά.
Το «όχι στον πόλεμο, ναι στα όπλα και τους στρατιώτες» δεν είναι ειλικρινές.
Το στοίχημα είναι να θάψουμε τα όπλα επτά στρώματα βαθιά στη γη…
Γιατί αν δεν θάψετε τα όπλα, η μέρα θα ’ρθει που θα θάψετε αθώους στη γη…
***
Πόσο σωστά το είχε πει ο Μπέρτολτ Μπρεχτ…
«Κάθε πόλεμος αφήνει πίσω του τρεις στρατούς: Το στρατό των νεκρών, το στρατό των πενθούντων και το στρατό των κλεφτών».
Και μετά υπάρχουν τα μάτια που τυφλώνονται από τον εθνικισμό…
***
«Αδελφέ, με ακούς;» λέει ένα παιδί στο φίλο του που βρίσκεται σε λίμνη αίματος, με το πρόσωπο και τα μάτια του καλυμμένα…
«Σε παρακαλώ, μίλα δυνατά, μην κοιμάσαι, μείνε ξύπνιος…»
Κοιμόμαστε εδώ και χρόνια, στην άκρη τόσων βαρβαροτήτων…
Για να ξυπνήσουμε, πρέπει να αντισταθούμε σε ό,τι τροφοδοτεί τον πόλεμο.
Πεισματικά, επίμονα, αποφασιστικά.
Πηγή: ΠΟΣΟ ΑΝΕΙΛΙΚΡΙΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ «ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ, ΝΑΙ ΣΤΑ ΟΠΛΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ»
