ENGLISH (ΑΓΓΛΙΚΑ) TÜRKÇE (ΤΟΥΡΚΙΚΑ)
Η κυπριακή κυβέρνηση και τα αρμόδια υπουργεία αμφισβητούν, αρνούνται και διαψεύδουν τις μαρτυρίες ανθρώπων που επαναπροωθήθηκαν βίαια από τις κυπριακές Αρχές, μετά το πολύνεκρο ναυάγιο που σημειώθηκε στα ανοιχτά του Κάβο Γκρέκο, το οποίο στοίχισε τη ζωή σε επτά ανθρώπους, την ίδια στιγμή που οι ελπίδες για επιζώντες εξανεμίζονται.
Η πολιτική που ακολουθείται στο Μεταναστευτικό είναι ξεκάθαρη και δεν είναι της παρούσης να αναλυθεί εκ νέου. Αυτό που έχει σημασία να υπογραμμιστεί, ωστόσο, είναι η νέα τακτική της αμφισβήτησης των πάντων, κάτι που παρατηρείται σε μεγάλο βαθμό στις δεξιές, συντηρητικές και ακροδεξιές κυβερνήσεις… με προεξάρχουσα την κυβέρνηση των ΗΠΑ όπου με μεγάλη επιτυχία το άσπρο γίνεται μαύρο και αντίστροφα.
Ιδίως στο ζήτημα του Μεταναστευτικού, η πάγια γραμμή των αντιμεταναστευτικών πολιτικών ανά την Ευρώπη στηρίζεται σε πρώτο επίπεδο στον αόρατο εχθρό και μετά στην πλήρη αμφισβήτηση γεγονότων που, αν δεν είσαι παρών, τότε όλα ανατρέπονται. Μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ρητορική μίσους στο διαδίκτυο γενικότερα, φτιάχνουν ένα μαύρο σκηνικό όπου η αλήθεια και το ψέμα (fake news) δεν έχουν πλέον διακριτά όρια.
Η πρόσφατη μαρτυρία του Σύρου πρόσφυγα για βίαιη επαναπροώθηση από τις Αρχές της Κυπριακής Δημοκρατίας ήταν επόμενο ότι θα πέσει στα χαμηλά από πλευράς των Αρχών, στήνοντας μάλιστα ένα σκηνικό θυματοποίησης, καθώς μετά τον ορυμαγδό καταγγελιών για το ναυάγιο στο Κάβο Γκρέκο, τα τρία αρμόδια υπουργεία δήλωσαν μεταξύ άλλων στο κοινό ανακοινωθέν που εξέδωσαν πως είναι «ανεπίτρεπτο το να κατηγορείται η Κυπριακή Δημοκρατία για παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Εδώ είναι το παράδειγμα της πλήρους αμφισβήτησης της αλήθειας μέσα από το μηχανισμό του θυμού και της επίθεσης, αφού μόλις τον Οκτώβριο του 2024 η Κυπριακή Δημοκρατία καταδικάστηκε από το ΕΔΑΔ για παραβίαση δικαιωμάτων Σύρων προσφύγων. Επιπρόσθετα, όταν η ΜΚΟ Alarm Phone ενημέρωσε τις Αρχές, δίνοντας μάλιστα το στίγμα του πλοιαρίου, οι αρμόδιοι επέλεξαν συντονισμένα να μην ασχοληθούν. Το αποτέλεσμα ήταν επτά νεκροί και πολλοί αγνοούμενοι που ουσιαστικά θεωρούνται νεκροί.
Κάπως έτσι φτιάχνεται το πλαίσιο στο οποίο κινείται η πολιτική για τη μετανάστευση και πώς να μην είναι έτσι αφού η πλειονότητα των πολιτών επικροτεί και μερικές φορές ζητά ακόμη σκληρότερα μέτρα κατά των προσφύγων και των μεταναστών. Η κυβέρνηση πιάνει τον παλμό, γνωρίζει ότι έχει έρεισμα στον κόσμο με τέτοιου είδους εγκληματικές πολιτικές και δεν φαίνεται διατεθειμένη να αλλάξει ρότα.
Η αμφισβήτηση του προφανούς, της αλήθειας δηλαδή, είναι ίσως η μεγαλύτερη απειλή για τον δημόσιο λόγο πάνω στον οποίο στηρίζονται άνθρωποι, είτε για να βρουν το δίκιο τους, είτε για να ελπίζουν σε μία πολιτική και κατ’ επέκταση κοινωνική αλλαγή.
Αυτό το άρθρο δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στις 21.03.2025
