ENGLISH (ΑΓΓΛΙΚΑ) TÜRKÇE (ΤΟΥΡΚΙΚΑ)
Έχετε προσέξει, τον τελευταίο καιρό, στη χώρα μας παραμελούνται βασικές εργασίες και αντ’αυτού υπάρχει ενασχόληση με περιττά ζητήματα…
Περιττά, αλλά αμφιλεγόμενα θέματα…
Λένε: «Η κατσίκα ανησυχεί για τη ζωή της, ενώ ο χασάπης ανησυχεί για το κρέας.» [Σημείωση μεταφραστή: Τουρκική παροιμία ανάλογη με το «θάνατός σου η ζωή μου»] Ταιριάζει απόλυτα με την κατάσταση.
Το άνοιγμα ενός τζαμιού σε ένα από τα κτίρια της Μονής Αποστόλου Ανδρέα είναι ένα από αυτά τα περιττά ζητήματα. Προκαλεί περισσότερο κακό παρά καλό…
Για άλλη μια φορά, όσοι εκφράζουν τις απόψεις τους για το θέμα αυτό χαρακτηρίζονται ως “εχθροί της θρησκείας”, “αντιμουσουλμάνοι” ή “αχρείαστη αντιπολίτευση”.
Δεν έχει καμία σχέση με τη θρησκευτική εχθρότητα ή οποιαδήποτε άλλη εχθρότητα, ούτε πρόκειται για αχρείαστη αντιπολίτευση…
Ακόμη και αν ενεργείτε με εξαιρετικά καλές προθέσεις (πράγμα για το οποίο αμφιβάλλω), μερικές φορές οι πράξεις σας μπορεί να έχουν σοβαρές συνέπειες.
Η ιδέα της ανέγερσης ενός τζαμιού ακριβώς δίπλα από τη Μονή Αποστόλου Ανδρέα, εντός των εγκαταστάσεών της, είτε είναι προγραμματισμένη είτε γίνεται απρογραμμάτιστα, είναι κάτι το οποίο προκαλεί και ξεσηκώνει την άλλη πλευρά, τους Ελληνοκύπριους.
Είναι σαν να προσποιείσαι ότι προβαίνεις σε μια αθώα ενέργεια, αλλά να εξοργίζεις την άλλη πλευρά, να προκαλείς αναστάτωση και μετά να χαμογελάς χαιρέκακα γι’ αυτό που έχει γίνει. Το χρειαζόμαστε πραγματικά αυτό;
Μας δίνει ευχαρίστηση να προκαλούμε, να ξεσηκώνουμε και να αναστατώνουμε τους άλλους;
Επίσης, είναι αποδεκτό να το κάνουμε αυτό στο όνομα της θρησκείας και της λατρείας; «Δεν μπορούμε να καταλήξουμε σε μια συμφωνία;» μπορεί να ρωτήσουν κάποιοι. Θα μπορούσαμε, αλλά δεν υπάρχει τέτοια συμφωνία. Η ιδιαίτερα φανατική μερίδα του ελληνοκυπριακού κοινού, που είναι επιρρεπής σε παρεξηγήσεις, έχει ήδη αρχίσει να εκφράζει τις αντιδράσεις της.
Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι κάθε κοινωνία έχει τις ευαισθησίες της και όταν αυτές οι ευαισθησίες οξύνονται, μπορεί να συμβούν τρομερά πράγματα.
Διαχρονικά, πολλά περιστατικά έχουν προκύψει εξαιτίας αυτού του γεγονότος και συνεχίζουν να συμβαίνουν. Η λέξη “περιστατικό” μπορεί μερικές φορές να μην επαρκεί – μπορεί να οδηγήσει σε πολέμους, εμφύλιους πολέμους, αιματοχυσία και απώλεια ζωών.
Για παράδειγμα, το κάψιμο του Κορανίου σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες πρόσφατα είναι μια σημαντική πρόκληση, μια μορφή υποκίνησης και μια απόλυτη περιφρόνηση των ευαισθησιών των ανθρώπων.
Οι ευαισθησίες των κοινωνιών θα έπρεπε να λαμβάνονται υπόψη και όχι να αγνοούνται…
Το να λες: «Υπάρχει μια εκκλησία εκεί, άρα θα έπρεπε να υπάρχει και ένα τζαμί. Τι πρόβλημα θα δημιουργούσε;” είναι πολύ απλοϊκό και δεν λαμβάνει υπόψη τις ευαισθησίες.
Για ποιο λόγο υπάρχει αυτή η εκκλησία ή αυτό το μοναστήρι εκεί; Πότε και γιατί χτίστηκε; Ποια είναι η σημασία του; Είναι ασήμαντο το γεγονός ότι είναι ιερό για μια άλλη θρησκεία;
Αγνοώντας όλα αυτά και υποστηρίζοντας ότι «αν υπάρχει το ένα, θα υπάρχει και το άλλο», δυστυχώς αντανακλά τη “αλαζονική” στάση των κυβερνώντων που δρουν τα τελευταία χρόνια με την αντίληψη του τύπου «μπορώ να κάνω ό,τι θέλω και θα είναι μια χαρά».
Δεν έχουμε ξεχάσει πώς προκάλεσαν τόσα φιάσκο, και χρεοκόπησαν θεσμούς, ενώ έλεγαν με σιγουριά «Θα το κάνω, θα πετύχει» και παρόλα αυτά μπορούν να συμπεριφέρονται σαν να μη συνέβη τίποτα. Όσα λάθη κι αν κάνουν, αμέσως αποδίδουν το θέμα στην “εχθρότητα προς την Τουρκία”.
Αυτή είναι η πιο βολική κάλυψη – μετά από κάθε λάθος κίνηση, προσπαθούν να ξεφύγουν λέγοντας: «Δεν θέλουν ή δεν αγαπούν την Τουρκία, γι’ αυτό το κάνουν αυτό.» Πάντα θα προσπαθούν να στρέφουν την προσοχή μακριά από τη δική τους παρεμβατικότητα.
Tο θέμα δεν είναι “σε ποιον ανήκει”- ο τόπος αυτός είναι μια πολιτιστική κληρονομιά, αν μη τι άλλο αποτελεί μια ευκαιρία για εμάς.
Λένε ότι οι Ελληνοκύπριοι που επισκέπτονται την περιοχή εκτελούν τις θρησκευτικές τους τελετές, αλλά τι γίνεται με τους Τούρκους; Ισχυρίζονται ότι αυτό απαιτεί το κοινό… Όχι δα! Με ποια δικαιολογία; Δεν υπάρχουν τζαμιά στην περιοχή;
Οι αξιωματούχοι λένε ότι το τζαμί δεν θα κάνει αζάν [Σημείωση μεταφραστή: κάλεσμα για προσευχή] ούτε θα πραγματοποιεί θρησκευτικές τελετές.
Τότε τι; O κόσμος απλά θα προσεύχεται εκεί…
«Έτσι, ενώ οι Ελληνοκύπριοι εκτελούν τις τελετές τους δίπλα, οι δικοί μας άνθρωποι θα προσεύχονται στο τζαμί», λένε.
Δηλαδή τι, θα κάνουμε θρησκευτικό διαγωνισμό στη Μονή Αποστόλου Ανδρέα; Μήπως ζηλεύουμε τους Ελληνοκύπριους; Τί συμβαίνει εδώ; Τι προσπαθούμε να αποδείξουμε;
Χρειαζόμαστε ένα τζαμί για να προσευχηθούμε;; Φυσικά και όχι. Ένας φίλος μου μου έστειλε ένα ρητό του Προφήτη Μωάμεθ. Ο προφήτης Μωάμεθ λέει: «Η Γη είναι ένα τζαμί. Όταν έρθει η ώρα της προσευχής, μπορείτε να προσευχηθείτε οπουδήποτε…».
Άρα, αυτό σημαίνει ότι δεν είναι απαραίτητο να χτιστεί τζαμί στη Μονή Αποστόλου Ανδρέα και να προσεύχονται εκεί από πείσμα των Ελληνοκυπρίων και των χριστιανών τουριστών. Μπορείτε να προσεύχεστε οπουδήποτε.
Ευχαριστώ τον φίλο μου Σελτσούκ που μου έστειλε το ρητό του Προφήτη Μωάμεθ. Έτσι πρέπει να εξηγήσουμε αυτά τα πράγματα. Παρερμηνεύουν τα δικά μας λόγια, άρα ας τους θυμίσουμε τα λόγια του Προφήτη Μωάμεθ.
Φυσικά, είστε ελεύθεροι να χτίσετε ένα τζαμί οπουδήποτε αλλού επιθυμείτε… αλλά όχι σε ένα μέρος που θα προκαλέσει διαμάχες…
Παρεμπιπτόντως, ας υπενθυμίσουμε σε όλους ότι ο δήμαρχος και η κεντρική κυβέρνηση έχουν πολλή δουλειά να κάνουν σε αυτή την περιοχή, αλλά δεν την κάνουν ή δεν μπορούν να την κάνουν.
Σε γενικές γραμμές, η περιοχή της Καρπασίας, ειδικά το Ριζοκάρπασο, χρειάζεται προσοχή. Επικεντρωθείτε στα προβλήματα της περιοχής και απαλλάξτε την από τη στέρηση. Ο δρόμος προς τον Απόστολο Ανδρέα, γεμάτος λακκούβες, είναι φρικτός, ένα αίσχος θα λέγαμε. Είναι ένας δρόμος ντροπής…
Δεν θα ήταν καλύτερα αν η κυβέρνηση και το υπουργείο Μεταφορών, αλλά και ο νεοεκλεγείς δήμαρχος, οι οποίοι αδυνατούν συλλογικά εδώ και χρόνια να επιδιορθώσουν έναν δρόμο, εστίαζαν την ενέργειά τους σε τέτοια θέματα;
Αυτό είναι δύσκολο, σωστά; Είναι εύκολο να ασχολείσαι με λαϊκίστικα αλλά προκλητικά θέματα…
Θέλετε οι Ελληνοκύπριοι να έρχονται και να ξοδεύουν χρήματα στα σούπερ μάρκετ, τα καταστήματα, τα εστιατόρια και τα πρατήρια καυσίμων σας και σας αρέσει αυτό, αλλά την ίδια στιγμή δεν θέλετε καμία επαναπροσέγγιση μεταξύ των δύο κοινοτήτων.
“Θεός φυλάξοι να ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις και οι πλευρές να καθίσουν στο τραπέζι! Ω, όχι! Είμαστε μια χαρά έτσι. Ας πάρουμε τα χρήματά τους, αλλά ας τους κρατήσουμε ως εχθρούς. Ας πάρουμε τα χρήματά τους, αλλά ας βρούμε κάτι να τους πληγώσουμε, ας παραμείνουμε εχθροί…”.
Αυτή είναι η λογική… Αξίζει να ψάξετε τι κρύβεται πίσω από ενέργειες που μπορεί να φαίνονται αθώες και καλοπροαίρετες – σίγουρα θα βρείτε κάτι…
Τι θα γινόταν αν οι Ελληνοκύπριοι έχτιζαν μια εκκλησία ή κάτι παρόμοιο μέσα στον Τεκέ Χαλά Σουλτάν ή αν μετέτρεπαν έναν από τους χώρους του σε κάτι τέτοιο; Θα σας άρεσε αυτό; Όχι βέβαια…
Δηλαδή, αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να κάνεις κάτι στους άλλους που δεν θα ήθελες να σου κάνουν, αλλά όπως είπα, το θέμα δεν είναι η ενσυναίσθηση ή η έλλειψή της, το θέμα είναι ότι μυρίζει προκλητικότητα…
