ENGLISH (ΑΓΓΛΙΚΑ) TÜRKÇE (ΤΟΥΡΚΙΚΑ)
Σε ερώτηση αν θεωρεί ότι μπορεί να αλλάξει η στάση της Τουρκίας έναντι της Κύπρου στην περίπτωση εκλογής του ηγέτη της αντιπολίτευσης στην Τουρκία, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Νίκος Χριστοδουλίδης δήλωσε το περασμένο Σάββατο πως «πρέπει να αναμένουμε να δούμε τα αποτελέσματα για το ποιος θα είναι ο νέος ηγέτης της Τουρκίας, πώς θα τοποθετηθεί και ειδικότερα στο θέμα της προοπτικής ενίσχυσης των σχέσεων της ΕΕ με την Τουρκία». Είπε ότι παρακολουθεί «πολύ προσεκτικά» (ποιος το αμφιβάλλει;) τις δηλώσεις που γίνονται και από τον Τούρκο πρόεδρο, και από τον ηγέτη της αντιπολίτευσης, σημειώνοντας, «αλλά θα πρέπει να κινηθούμε στη βάση πραγματικών δεδομένων».
Δεν κατάλαβα γιατί τόνισε ότι πρέπει οι κινήσεις να γίνονται στη βάση πραγματικών δεδομένων, αλλά παρακολούθησα τον πρόεδρο να δω πού το πάει.
«Όσον αφορά τη γενικότερη προσέγγιση της Τουρκίας στο κυπριακό», είπε, «δεν αναμένει ουσιαστική αλλαγή σε περίπτωση που κερδίσει ο ηγέτης της αντιπολίτευσης. Εκείνο που με ενδιαφέρει, εκείνο που μελετούμε εσωτερικά και έχουμε και τις δικές μας αναλύσεις, αλλά και τις εκτιμήσεις τρίτων, είναι σε σχέση με την προοπτική ενίσχυσης των σχέσεων της ΕΕ με την Τουρκία, διότι εκείνο είναι που θεωρούμε ότι μπορεί να ξεκλειδώσει την προοπτική για επανέναρξη των συνομιλιών», πρόσθεσε.
Δεν θα επαναλάβω πως η λογική της ενίσχυσης των σχέσεων της ΕΕ με την Τουρκία, εφαρμόστηκε και έδωσε αποτέλεσμα στο ανώτατο βαθμό, το 2004, όταν όλοι αυτοί που σήμερα ανακάλυψαν το ξεκλείδωμα των ευρωτουρκικών σχέσεων, ψήφισαν «όχι». Θα αναφερθώ στη μεγάλη ανακάλυψη που κυκλοφορεί ευρέως ενόψει των τουρκικών εκλογών (διεξήχθησαν χθες) ότι η Τουρκία έχει σταθερή εθνική πολιτική και δεν αλλοιώνεται από τον εκάστοτε πρόεδρο ή πρωθυπουργό. Επομένως, λέει στο σκεπτικό μας, το παν δεν είναι τα πρόσωπα που εκλέγονται στην Τουρκία, αλλά η τουρκική αδιαλλαξία που είναι χρόνια και τηρείται από όλες τις τουρκικές κυβέρνησης.
Το εν λόγω σκεπτικό στερεί από την ελληνοκυπριακή ηγεσία την κάθε δυνατότητα χειρισμού του κυπριακού και διερωτώμαι που ο Πρόεδρος περιμένει τα αποτελέσματα των τουρκικών εκλογών για «να κινηθεί στη βάση πραγματικών δεδομένων». Τι να τα κάνει, αφού οι Τούρκοι είναι αδιάλλακτοι, προκλητικοί, αρνητικοί και επεκτατιστές; Αλλά κοίταξε κανείς πίσω να δει την αδιαλλαξία του Μακαρίου το 1972, κατά τον Γλαύκο Κληρίδη, και τις απορρίψεις των πάντων, μετά την εισβολή μέχρι το 2017.
Πράγματι, η Τουρκία δεν θα αλλάξει αν αλλάξει ο πρόεδρός της, αλλά εμάς τι μας νοιάζει; Είναι εμείς που πρέπει να αλλάξουμε.
