ENGLISH (ΑΓΓΛΙΚΑ) TÜRKÇE (ΤΟΥΡΚΙΚΑ)
Ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων, Αντόνιο Γκουτέρες, από την ίδια την στιγμή του ναυαγίου της διάσκεψης του Κραν Μοντανά, τον Ιούλιο του 2017 έδειξε τη δυσφορία του για τη στάση των δύο ενδιαφερομένων πλευρών και την πρόθεσή του να μην αναμιχθεί ξανά στο κυπριακό, εκτός και αν οι ηγεσίες των δύο πλευρών τον πείσουν ότι είναι αποφασισμένες να καταλήξουν σε αποτέλεσμα. Και μόνο το γεγονός ότι ανακοινώνοντας το ναυάγιο της διάσκεψης ευχήθηκε στους Κύπριους στο νότο και το βορρά «καλή τύχη» είναι αρκετή ένδειξη ότι η θέση του ήταν, «κόψτε το λαιμό σας». Δεν είναι τυχαίο που για εφτά ολόκληρα χρόνια το κυπριακό βρίσκεται στο τέλμα χωρίς διαδικασία, για πρώτη φορά από το 1968 όταν είχαν ξεκινήσει οι διακοινοτικές συνομιλίες.
Εντούτοις, σήμερα, ύστερα από την προσέγγιση Ελλάδας και Τουρκίας και την αμφίδρομη αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος της Τουρκίας για την προώθηση των σχέσεων της με την ΕΕ και μετά τις διαβεβαιώσεις της Λευκωσίας, της Αθήνας και της Άγκυρας ότι υπάρχει βούληση να προχωρήσουν, ο Γκουτέρες αποπειράται μια ακόμα προσπάθεια. Πρώτα ανέθεσε στην προσωπική απεσταλμένη του Ολγκίν Κουεγιάρ να διερευνήσει την ύπαρξη κοινού εδάφους, προκειμένου να επαναρχίσουν διαπραγματεύσεις. Όταν διαπιστώθηκε ότι η πλευρά του Τατάρ είναι εντελώς άτεγκτη και η πλευρά του Χριστοδουλίδη θέτει όρους για να επανέλθει στις διαπραγματεύσεις, επιχείρησε δια της απεσταλμένης του δύο σοβαρές προειδοποιήσεις. Στη μια η Ολγκίν Κουεγιάρ κατάγγειλε τους Χριστοδουλίδη και Τατάρ ότι δεν αφουγκράζονται την κοινωνία των πολιτών τους και τη διεθνή κοινότητα που θέλουν και στηρίζουν λύση του κυπριακού. Στη δεύτερη η απεσταλμένη απευθύνθηκε μόνο στον Χριστοδουλίδη υποδεικνύοντας ότι «έχει καθαρή εικόνα και γνωρίζει πολύ καλά πώς να ξεκλειδώσει τη διαδικασία», αλλά η διαδικασία παραμένει κλειδωμένη.
Οι προειδοποιήσεις των Ηνωμένων Εθνών, έμειναν αναπάντητες και από τον άτεγκτο Τατάρ και από τον αμφιλεγόμενο Χριστοδουλίδη, μέχρι που ο Γκουτέρες επιχείρησε να φέρει τους δύο στο ίδιο τραπέζι, χωρίς να υπάρχει κοινό έδαφος, χωρίς ατζέντα, χωρίς προετοιμασία. Προφανώς για να διαπιστώσει ο ίδιος την απουσία κοινού εδάφους ή να επιχειρήσει να κτίσει εκείνος κοινό έδαφος.
Ο Γκουτέρες, στην ουσία ζητά τη συνεργασία της ηγεσίας των δύο κοινοτήτων, αλλά γνωρίζουμε πως από τον Τατάρ δεν θα την έχει. Από την πλευρά Χριστοδουλίδη την έχει; Από την πλευρά Χριστοδουλίδη, έχουμε πρώτα τη σκόπιμη δημοσιοποίηση μια συνάντησης που δεν έκλεισε καν και την παρουσίασε και ως δική του πρωτοβουλία. Ύστερα δημιουργεί το ζήτημα με τις εκδρομές της TUI στα κατεχόμενα ξεσηκώνοντας την οργή και των πιο φανατικών υποστηρικτών της λύσης Τουρκοκυπρίων. Συλλαμβάνει και παίρνει στα δικαστήρια αγοραστές περιουσιών. Αφήνει πολιτικούς πρόσφυγες εγκλωβισμένους στη Νεκρή Ζώνη και ανοίγει μέτωπο με την ΟΥΝΦΙΚΥΠ και την Ύπατη Αρμοστεία για τους Πρόσφυγες.
Πιστεύει ο πρόεδρος ότι αυτός είναι ο τρόπος για να πείσει τον Γκουτέρες ότι η ελληνοκυπριακή πλευρά έχει τη βούληση και είναι έτοιμη να λάβει τολμηρές και υπεύθυνες αποφάσεις και «να γράψει ιστορία», όπως ο ίδιος είπε στον Μητσοτάκη;
