ENGLISH (ΑΓΓΛΙΚΑ) TÜRKÇE (ΤΟΥΡΚΙΚΑ)
Μια λαϊκή ρήση την οποία μου υπενθύμιζε συχνά ο πατέρας μου όταν ήμουν μικρός λέει πως θα πρέπει να ξέρεις που βάζεις πρώτον την υπογραφή σου και δεύτερον αυτό που καταλάβατε. Στην εποχή μας θα προσέθετα και την ψήφο περισσότερο από ποτέ.
Νομίζω πως, τελικά, το φαινόμενο Φειδίας έχει κάνει καλό στη χώρα μας. Ίσως ποτέ προηγουμένως ένα μεμονωμένο φαινόμενο – η λέξη με την θετική ή την αρνητική έννοια ή και τις δύο μαζί, όπως προτιμάτε – δεν κατάφερε να αναδείξει τόσα πολλά πράγματα που μας αφορούν, πολιτικά ή άλλως πώς.
Από σπόντα; Φυσικά από σπόντα. Έχει σημασία;
Με αφορμή το πιο πρόσφατο: Ο Φειδίας πήγε στην Κερύνεια και γύρισε βίντεο σε ξενοδοχείο – καζίνο. Η κλαδική των κηνσόρων του υψηλού πατριωτισμού, αρκετά από τα μέλη της οποίας έφτιαξαν καριέρες ολάκερες και περιουσίες πουλώντας ανένδοτους αγώνες της δεκάρας στους απελπισμένους του 1974, σήκωσε και πάλι το δάχτυλο έτοιμη να πατάξει στη ρίζα της τη νέα εμφάνιση της μειοδοσίας, με το πολιτικό αζημίωτο να είναι φυσικά, όπως πάντοτε, απότοκο του νέου λεκτικού αντάρτικου.
Από την άλλη, το στρατόπεδο των σίγουρα παραπάνω από όσο θα έπρεπε ρομαντικών της λύσης, ασυγχώρητα ήπια ειπωμένο μάλλον διότι υπήρξα και εγώ ένας, προχώρησε ένα βήμα παρακάτω τη διαδικασία πλήρους υιοθεσίας του Φειδία, προκειμένου και εκείνο να κεφαλαιοποιήσει – έτσι τουλάχιστον λέει η αφέλεια της προσέγγισης – τη φωνή του νεανία ευρωβουλευτή ο οποίος λέει ότι μας διδάσκουν τη μισή Ιστορία.
Φολκλόρ – ξεφολκλόρ, σε καιρούς χαλεπούς, καλή είναι κι η Παναγιώταινα.
Ο Φειδίας όμως είναι αυτό που είναι. Το πόσο σοβαρά τον λαμβάνει κανείς υπόψην φανερώνει τη δική του σοβαρότητα, όχι τη σοβαρότητα του Φειδία την οποία θα έπρεπε να τη γνωρίζαμε.
Πολύ σωστά κάποιος θα υποδείξει ότι συν τοις άλλοις είναι και ευρωβουλευτής – πλέον – και πως όταν ένας από τους ευρωβουλευτές μας κάνει βίντεο στα ξενοδοχεία – καζίνο των κατεχομένων, είτε γνωρίζει ότι ελέγχονται από την τουρκική μαφία και είναι κτισμένα σε περιουσίες Ελληνοκυπρίων είτε όχι, με τον Φειδία όρκο δεν θα έπαιρνα, το ζήτημα δεν είναι απλό. Ποσώς διαφωνώ.
Ωστόσο, γιατί θεωρούμε ότι ο έξω κόσμος θα δει το όλο περιστατικό ως κάτι περισσότερο από αυτό το φαιδρό που είναι; Οι πλείστοι δεν θα το μάθουν ποτέ και εκείνοι που θα το μάθουν, εάν ξέρουν τι εστί το φαινόμενο Φειδίας θα γελάσουν. Και εάν όχι, ταπεινά εισηγούμαι ότι, μάλλον θα το αντιληφθούν.
Οι δε, τηλεοπτικοί συνάδελφοι στην Αθήνα, οι εντός και οι εκτός εισαγωγικών οι οποίοι άδραξαν την ευκαιρία για να κάνουν τους τσολιάδες στα τηλεοπτικά παράθυρα και να διδάξουν πατριδογνωσία, αυτό πριν από το θέμα για το βρακί της τάδε και τον καβγά της μίας με την άλλη για τη σιλικόνη που έβαλαν στα βυζιά τους, σόρι αυτό επαγγέλλονται.
Και εδώ το να ασχολείται κανείς σοβαρά με τα όσα έγιναν άβολα ως προς το δικό του άθροισμα είναι.
Την ευθύνη τη φέρουν όσοι (α) τον ψήφισαν και (β) δεν πήγαν να ψηφίσουν αφήνοντας την ψήφο όσων τον ψήφισαν να πολλαπλασιαστεί. Μια λαϊκή ρήση την οποία μου υπενθύμιζε συχνά ο πατέρας μου όταν ήμουν μικρός λέει πως θα πρέπει να ξέρεις που βάζεις πρώτον την υπογραφή σου και δεύτερον αυτό που καταλάβατε. Στην εποχή μας θα προσέθετα και την ψήφο περισσότερο από ποτέ.
Μετά την απομάκρυνση από το ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται, έγραφαν παλιά οι μαγαζάτορες.
Από εκεί και πέρα, την ώρα που η Κύπρος ασχολείται με το πόσο κινδυνεύουμε είτε να τουρκοποιηθούμε λόγω Φειδία είτε να μην μάθουμε την άλλη μισή Ιστορία όταν ούτε την… άλλη της άλλης μισής δεν ασχολούμαστε να διαβάσουμε πέραν του Ομόνοια – ΑΠΟΕΛ που χρησιμοποιούμε για το κομμάτι μας, η περιοχή μας περνάει τη μεγαλύτερη αστάθεια των τελευταίων δεκαετιών, μια αστάθεια η οποία επηρεάζει άμεσα όχι έμμεσα το Κυπριακό, αλλά και την έλευση εξελίξεων οι οποίες ενδέχεται να κάνουν εμάς ή τα παιδιά σας να φύγουμε από την Κύπρο νύχτα. Αν προλάβουμε.
Όταν κανείς ψηφίζει πολιτικά νούμερα δεν φταίνε τα νούμερα αλλά η δική του κρίση και η δική του ανεπάρκεια. Το ίδιο κι όταν δεν πάει να ψηφίσει.
Καταληκτικά: Με τις υγείες μας!
*Τουμπεκί, από το τούρκικο tömbeki. Ο καπνός του ναργιλέ, ο ψιλοκομμένος. Εξού και η φράση «κάνω τουμπεκί, που πάει να πει δεν μιλάω, σιωπώ.
