ENGLISH (ΑΓΓΛΙΚΑ) TÜRKÇE (ΤΟΥΡΚΙΚΑ)
Το κυπριακό πρόβλημα ως δικοινοτική διαφορά έχει δημιουργηθεί από τη στιγμή που η ελληνοκυπριακή πλευρά στέρησε την πολιτική ισότητα της τουρκοκυπριακής κοινότητας το 1964. Από το 1967 που ξεκίνησαν οι διακοινοτικές διαπραγματεύσεις, μέχρι τη διάσκεψη του Κραν Μοντανά το 2017, η συμφωνία μεταξύ των δύο πλευρών προσέκρουε στην πολιτική ισότητα. Μετά το ναυάγιο του 2017 η Άγκυρα υιοθέτησε τη θέση ότι η ευκαιρία της ομοσπονδίας έχει τελειώσει από την ώρα που οι Ελληνοκύπριοι απορρίπτουν την πολιτική ισότητα της τουρκοκυπριακής κοινότητας και δεν θέλουν να μοιραστούν τίποτε με τους Τουρκοκύπριους. Η Άγκυρα φρόντισε να απομακρύνει τον Ακιντζί από την ηγεσία των Τουρκοκυπρίων και τοποθέτησε τον Τατάρ στη θέση του με τον οποίο συμφώνησαν το τέλος της πολιτικής ισότητας και της ομοσπονδίας, αξιώνοντας κυριαρχική ισότητα και δύο κράτη. Το έθεσαν στη διαζευκτική λογική, «αφού δεν δέχεστε πολιτική ισότητα, τότε αξιώνουμε κυριαρχική ισότητα».
Ο καημένος ο ύπατος αρμοστής της Βρετανίας, Στίβεν Λίλι, ο οποίος τέλειωσε και αυτός τη θητεία του στη Λευκωσία στιγματισμένος από τους αήττητους του απορριπτισμού, τόλμησε να τοποθετηθεί. Η τουρκική πλευρά, είπε, θέτει θέμα κυριαρχικής ισότητας επειδή δεν γίνεται δεχτή η πολιτική ισότητα, και γι’ αυτό μας κάλεσε να δεχτούμε την πολιτική για να γλυτώσουμε την κυριαρχική…
Χτες ο κ. Τατάρ δήλωσε ότι ανέφερε στον Νίκο Χριστοδουλίδη πως η ομοσπονδία συζητήθηκε για 550 χρόνια και τελείωσε. Τώρα, του είπε, «η βάση για την επανέναρξη των συνομιλιών πρέπει να είναι η κυριαρχική ισότητα». Οι δημοσιογράφοι ρώτησαν τον κ. Χριστοδουλίδη αν θα δεχθεί ως προϋπόθεση την κυριαρχική ισότητα για την επανέναρξη των συνομιλιών, και εκείνος είπε πως «η θέση της ε/κ πλευράς στο συγκεκριμένο θέμα όπως εκφράστηκε και προηγουμένως συνεχίζει να είναι σε ισχύ, και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή αναγνώριση κυριαρχικής ισότητας».
Πότε θα αποφασίσει ο κ. Χριστοδουλίδης να αρθρώσει τις δύο λέξεις, «πολιτική ισότητα»; Πότε θα δώσει τη μόνη απάντηση στον Τατάρ, να εγείρει το μόνο ανάχωμα στον επερχόμενο κίνδυνο των δύο κρατών; Είναι άξιος να απαγγείλει την Οδύσσεια του Ομήρου, να μιλήσει για τα Ηνωμένα Έθνη, για την Ευρωπαϊκή Ένωση, για τα πλαίσιο του ΟΗΕ και τις αρχές της Ευρώπης, τα ψηφίσματα, τις συμφωνίες, τις αποφάσεις και τα εντάλματα, αλλά τις δυο αυτές λέξεις δεν τις βρίσκει αν τις πει. Τυχαίο;
Στο τελευταίο ψήφισμά του το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ (31/1/2023) ξεκαθαρίζει ότι επιμένει στην προσήλωσή του στο συμφωνημένο πλαίσιο λύσης για λύση «βασισμένη σε μια δικοινοτική, διζωνική ομοσπονδία με πολιτική ισότητα, συμπεριλαμβανομένης της παραγράφου 4 του ψηφίσματος 716 (1991)». Τυχαίο;
